Του Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι
Τα τρέχοντα γεγονότα ήρθαν ως αποτέλεσμα της συσσώρευσης πολλών δεκαετιών αποικιοκρατίας, κατοχής και καταπίεσης, ειδικά από το 2008 και έπειτα, κατά τα οποία είδαμε χιλιάδες θύματα και τραυματίες μεταξύ των ανθρώπων μας που παγιδεύτηκαν στην ανοιχτή φυλακή της Γάζας, που θυμίζει πρώην ναζιστικά γκέτο στην Ευρώπη. Τα εγκλήματα αυτά προστέθηκαν στη συνεχιζόμενη καταστροφή της περιοχής από το Ισραήλ, δεδομένου ότι εξαιτίας των διαδοχικών επιθέσεων στον θύλαα οι περισσότερες υποδομές έχουν ανακατασκευαστεί περισσότερες από μία φορές.
Ωστόσο, οι σημερινές εξελίξεις στην Παλαιστίνη δεν περιορίζονται μόνο στη Γάζα, αλλά σε όλες τις πόλεις και τους καταυλισμούς προσφύγων της κατεχόμενης γης, που σήμερα ζουν τη βάρβαρη εισβολή και επίθεση των κατοχικών δυνάμεων και των εποίκων σε καθημερινή βάση με φόνους, που καταγράφονται με συχνότητα τουλάχιστον ένας ανά μέρα εδώ και έξι μήνες. Χαρακτηριστικά ήταν τα πρόσφατα πογκρόμ Παλαιστινίων μεταξύ άλλων στην πόλη Χουουάρα που προστίθενται σε όσα συμβαίνουν τώρα στη Γάζα, στα πλαίσια και τις συνιστώσες του που τα διαμόρφωσαν. Σε αυτό το κάδρο, ήρθε η επικαλυπτόμενη σκηνή του θαύματος της αντίστασης Παλαιστινίων στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, που έδωσε νέα ελπίδα στον λαό μας στην ικανότητά του να νικήσει τον ισραηλινό κατακτητή, ειδικά με όσα έγιναν στις 7 Οκτωβρίου αναδεικνύοντας τον ηρωισμό εναντίον των Ισραηλινών στρατιωτών και των αποικιοκρατών εποίκων.
Το παλαιστινιακό σχέδιο εθνικής απελευθέρωσης, που επιδιώκει να νικήσει το σχέδιο εποικισμού και να εργαστεί για να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις και οι παράγοντες που απαιτούνται για αυτή τη νίκη προς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, της εθνικής ανεξαρτησίας και την ανατροπή του καθεστώτος του Απαρτχάιντ, συνίσταται στην χρήση όλων των διαθέσιμων δυνατοτήτων. Αυτό απαιτεί να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από τρέχουσες προκλήσεις σε παλαιστινιακό, αραβικό και διεθνές επίπεδο, οι οποίες πρέπει να συνοψιστούν στη σταθερότητα της ιστορικής εθνικής πολιτικής θέσης και την κατανόηση των διεθνών αλλαγών σήμερα που προκαλούν την αμερικανική ηγεμονία λόγω της ανάδυσης νέων δυνάμεων προς έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Εντούτοις, οι Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθώντας να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, πυροδοτούν πολλές εστίες εντάσεων και πολέμων και να τις συνδέσουν με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των στρατιωτικών και χρηματοπιστωτικών βιομηχανικών συγκροτημάτων τους υπό το πρίσμα της φθίνουσας οικονομικής τους κατάστασης μπροστά στη διαφαινόμενη αντιπαράθεση με την Κίνα και τη Ρωσία από την άλλη.
Η συνειδητοποίηση του τι αντιμετωπίζουμε στη γη της Παλαιστίνης είναι ένα σύνθετο, αποικιοκρατικό σχέδιο που αντιπροσωπεύει μία επέκταση των αποικιακών φιλοδοξιών της Δύσης, τις οποίες καθιέρωσε σε βάρος μας, που είμαστε οι αρχικοί κτήτορες της γης, το 1948. Αντιπροσωπεύει, με τις πολλαπλές πολιτικές και μετασχηματισμούς του, μια διάσταση της νέας μορφής αποικιοκρατίας εποίκων και τις δυτικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες που δεν έχουν τελειώσει, όχι μόνο στα καθ’ ημάς αλλά και σε Αφρική, Ανατολική Ευρώπη, Βαλκάνια, Θάλασσα της Νότιας Κίνας και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, παρά την ήττα τους από εκεί αριστερές δυνάμεις. Σε όλα αυτά έχουμε και την πρακτική της κατοχής και τις πολλαπλές πολιτικές της που βασίζονται στον κανόνα της διαγραφής, της κατάργησης και του αποκλεισμού των μη Εβραίων, συμβολικά και ουσιαστικά, και του παλαιστινιακού λαού μας. Έχουμε επίσης και τους δεδηλωμένους στόχους των κατοχικών δυνάμεων που επιχειρούνται να επιτευχθούν μέσω της πρακτικής της πολιτικής εθνοκάθαρσης. Γι’ αυτό και το έγκλημα της Νάκμπα, (σ.μτφρ. της καταστροφής) συνεχίζεται από το έτος 1948 έως τώρα, στο πλαίσιο αυτής της ιδεολογίας. Ο ρατσιστικός Σιωνισμός και η σιωπή της Δύσης και ακόμη και η συνεργασία της για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου γίνεται με την προστασία του κατοχικού κράτους από απόδοση ευθυνών και τιμωρία.
Θα επαναλάβω εδώ αυτό που επισήμανε στην ομιλία του χτες ο φυλακισμένος ηγέτης Μαρουάν Μπαργκούτι κατά τη χθεσινή μου ομιλία σε διαδήλωση αλληλεγγύης στην Αθήνα. «Τα θεμέλια της παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας ενσαρκώνονται από το δίδυμο της αντίστασης και της απελευθέρωσης, και κάθε οπισθοχώρηση σε ένα από τα δύο ή και στα δύο αντανακλάται στο επίπεδο της συλλογικής παλαιστινιακής ταυτότητας, ανοίγοντας το δρόμο για «Υπο-ταυτότητες» που μπορεί να προωθήσουν την ενότητα του στόχου που εκπροσωπείται από την ελευθερία και τα δομικά συστατικά της παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας».
Επομένως, εξετάζοντας τα θέματα και τα γεγονότα ξέχωρα από τις ποικίλες διαστάσεις τους, που αντιπροσωπεύονται εδώ και δεκαετίες από τα εγκλήματα της εθνοκάθαρσης έως την πρακτική του Απαρτχάιντ κατά του λαού μας σε όλη την ιστορική γη της Παλαιστίνης, δεν ξεχνάμε ότι το έργο τους εκτείνεται πέρα από τη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, ξεπερνώντας ακόμη και τα σύνορα που αναφέρονταν στο ψήφισμα 181 του ΟΗΕ εκείνης της περιόδου. Αντίθετα, οι στόχοι του για «το Μεγάλο Βασίλειο ή Γη του Ισραήλ» σύμφωνα με τις βιβλικές και σιωνιστικές πεποιθήσεις τους υπερβαίνουν τις διαστάσεις του χάρτη της Παλαιστίνης για να συμπεριλάβουν περιοχές και άλλων χωρών στην αραβική περιοχή ακόμη και μέρος της Κύπρου, σύμφωνα με τους χάρτες που ανακοίνωσε η κυβέρνησή του Μπ. Νετανιάχου, των ακροδεξιών Ιταμάρ Μπεν Γκβίρ και Μπετσαλέλ Σμότριτς, και του πρώην υπουργού Άμυνας, Μπένι Γκαντς που συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα από τα μέσα της βδομάδας στο πλαίσιο μίας διευρυμένης κυβέρνησης πολέμου. Αυτό το σχεδιασμό προωθούν οι Ισραηλινοί σήμερα μέσω συμφωνιών εξομάλυνσης με αρκετές αραβικές χώρες, υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ, στο πλαίσιο του οράματος για μία «Νέα Μέση Ανατολή», που παραμένει στους υπολογισμούς τούς για την περιοχή. Στοχεύουν, δε, πρωτίστως στην δική μας εθνική υπόθεση και επαναλαμβάνουν σε μας ό,τι έκαναν στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του εβδομήντα του περασμένου αιώνα, ή και στην Ελλάδα, την Κύπρο πριν από δεκαετίες και τα Βαλκάνια τώρα, για να επιβάλουν την πραγματικότητα που εξυπηρετεί τα δικά τους σχέδια μέσω κλιμάκωσης εποικισμών, προσάρτησης περιοχών, «ιουδαιοποίηση» της Ιερουσαλήμ, την οποία «πολιορκούν» και με το τείχος του Απαρτχάιντ ενώ παράλληλα κάνουν καθημερινά δολοφονίες στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, ενώ εξαπολύουν τη βάρβαρη επίθεση στον λαό μας στης Γάζα με άνευ προηγουμένου ποσότητα βομβών, ακόμη και απαγορευμένων. Έτσι, αυτό που γίνεται σήμερα στη Λωρίδα της Γάζας δεν είναι παρά ένα ολοκαύτωμα, με όλη τη σημασία της λέξης.
Ο ορισμός του αποικιακού σχεδίου τους εμπεριέχει την ήττα και τη διάλυσή τους. Δεν είναι ούτε εταίρος στην ειρήνη υπό το πρίσμα της παρακμής των ετερόκλητων κοινωνιών τους προς τη ρατσιστική δεξιά παρά την κρίση τους, ούτε γείτονας που επιδιώκει σταθερότητα στην περιοχή. Και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την επίτευξη πολιτικής διευθέτησης με το κράτος τους που δρα υπό το πρίσμα του σιωνιστικού εποικιστικού καθεστώς, γιατί αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τις συνιστώσες, τις αναφορές, τη μεθοδολογία, τις σταθερές και τα συμφέροντά του που αντιπροσωπεύει το παγκόσμιο σιωνιστικό κίνημα και τα εργαλεία του.
Ο παλαιστινιακός απελευθερωτικός αγώνας είναι αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου απελευθερωτικού αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ειρήνη. Θεωρώντας το αποικιακό καθεστώς στην Παλαιστίνη ως εντολή και πυλώνα του διεθνούς αποικισμού, είναι φυσικό για το παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα να βρει αλληλεγγύη σε όλα τα μέρη της γης, τους λαούς και τις δυνάμεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Αυτό εκφράστηκε από το ευρύ παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους και αυτό που αντιπροσωπεύουν οι διαδηλώσεις των λαών σε όλα τα στάδια της ισραηλινής τρομοκρατίας εναντίον του λαού μας. Αυτό βλέπουμε επίσης αυτές τις μέρες στις πρωτεύουσες διαφόρων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα όπου εκφράζεται η λαϊκή αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη, ειδικά από τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη υπό το πρίσμα της παρουσίας δεξιών κυβερνήσεων που υποστηρίζουν το κράτος κατοχής και τη δικαιολογούν να προωθεί τα εγκλήματά της με το πρόσχημα της αυτοάμυνας.
Αυτό απαιτεί έναν φιλελεύθερο παλαιστινιακό λόγο και κίνημα για την ευρύτερη, συνεχή και αυξανόμενη διεθνή αλληλεγγύη μεταξύ του παλαιστινιακού λαού μας και των λαών των ελεύθερων χωρών και δυνάμεων, έτσι ώστε να τερματιστεί το αποικιακό καθεστώς στην Παλαιστίνη και η αποικιακή ηγεμονία της Δύσης σύμφωνα με το ιμπεριαλιστικό σχέδιο, που προωθούν οι ΗΠΑ και γίνεται στόχος για όλους τους λαούς και τις δυνάμεις που αγαπούν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια και την πρόοδο που είναι προϋποθέσεις για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν ήρθε την Πέμπτη, συνοδευόμενος από αεροπλανοφόρα, πολεμικά πλοία, αεροπλάνα και προηγμένες βόμβες. Η αναφορά του στην εβραϊκή του ταυτότητα, την οποία επικαλέστηκε με ρατσιστικό τρόπο, έγινε για να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του Ισραήλ κατά της ανθρωπότητας και να παρουσιάσει τον πόλεμο σαν τέτοιο μόνο έναντι της Χαμάς με την οποία έχουμε διαφορές. Σε τελική ανάλυση είναι οι ΗΠΑ υπεύθυνες που μας έχουν θέση υπό κατοχή και είναι αυτές που φέρουν την ευθύνη για τη Διακήρυξη του Μπάλφουρ (σ.μτφρ. που οδήγησε στην ίδρυση εβραϊκού κράτους με την ενθάρρυνση της Βρετανίας που είχε ως αποικία την ιστορική Παλαιστίνη). Αυτή την κατάσταση δεν την έχουν αλλάξει, όπως είπε ο αδελφός (Παλαιστίνιος) Πρόεδρος Αμπού Μάζεν (σ.μτφρ. γνωστός και ως Μαχμούτ Αμπάς) πριν από μια εβδομάδα σε ένα από τα συνέδρια. Επομένως, πώς μπορούν οι ΗΠΑ να προστατεύσουν τον λαό μας και να σταματήσουν την ισραηλινή επιθετικότητα και την πολιτική εκτοπισμού από τη βόρεια Γάζα εναντίον του λαού μας, που έχει μείνει τώρα χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή ακόμα και σπίτι; Εκτός κι αν αυτό είναι που συνάδει με τη βούληση της αμερικανικής κυβέρνησης, πράγμα που ως φαίνεται ισχύει.
Αυτές οι μεροληπτικές θέσεις επαναλαμβάνονται σήμερα από πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ίδιο πλαίσιο διανοητικής προσέγγισης στην ανόητη εξάρτησή τους από την αμερικανική πολιτική χωρίς την ηθική ευθύνη που ασκούν για την προστασία του παλαιστινιακού λαού.
Αυτό που επείγει τώρα ενώπιον όλης της ανθρωπότητας είναι να σταματήσει ο βίαιος εκτοπισμός και η γενοκτονία κατά του λαού μας και να ανοίξουν ανθρωπιστικοί διάδρομοι, όχι για εκτοπισμό, αλλά για να φέρουμε νερό, ψωμί και φάρμακα, όπως σε άλλους πολέμους σύμφωνα με τους νόμους τους. Το κίνημα της Χαμάς, είτε συμφωνούμε μαζί του ή διαφωνούμε, βάλλει κατά της αποικιακής κατοχής και της οργανωμένης κρατικής τρομοκρατίας που στοχεύει στο παλαιστινιακό έθνος. Και αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι.
Υπό το φως της πλούσιας εμπειρίας της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού απέναντι στο αποικιακό καθεστώς για μια περίοδο άνω των εκατό ετών, το δίδαγμα που αντλείται είναι η αναγκαιότητα τήρησης και υιοθέτησης της αρχής της συνολικής αντίστασης, που σημαίνει χρήση όλων των μέσων, μεθόδων, και πολιτικά, διπλωματικά, νομικά και λαϊκά εργαλεία στις διάφορες μορφές αντίστασης, χωρίς να αποκλείεται κανείς. Από αυτά, η προτεραιότητα του ενός έναντι του άλλου, απαιτεί σοφία, εθνική ευθύνη και προστασία του λαού μας με την επιλογή των κατάλληλων μέσων και εργαλείων για κάθε στάδιο του αγώνα μας. Η αντίσταση είναι δικαίωμα των λαών που υπόκεινται στις διάφορες μορφές αποικιοκρατίας, και είναι δικαίωμα που το εγγυώνται οι διεθνείς συμφωνίες.
Ο λαός μας, που αναδύθηκε από τις στάχτες του πολλές φορές σαν το μυθικό Φοίνικα, αντιστεκόμενος με σταθερότητα, για την επιβίωσή του, αξίζει ένα ενιαίο και ενιαίο εθνικό κίνημα υπό την ηγεσία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ώστε να κινητοποιηθεί αποτελεσματικά και δημοκρατικά, στην πορεία της εθνικής απελευθέρωσης, της προόδου και της συνέχειας ως ένα ολοκληρωμένο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, ώστε ο Παλαιστινιακός λαός μας να παραμείνει στην πατρίδα του και με τη διασπορά σε ρόλο φρουρού, να δημιουργήσει το μέλλον του με ελευθερία και δικαιοσύνη.
