Ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας σε άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Για την πολεμική σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης και τις εξελίξεις στην περιοχή» αναφέρεται καταρχήν λεπτομερώς στις «περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις-καπιταλιστικά κράτη που εμπλέκονται στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή», τις οποίες εντάσσει σε τέσσερεις κατηγορίες.
Αναλυτικά το άρθρο σε αναδημοσίευση από τον ιστότοπο 902.gr:
Η χερσαία επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας θα πυροδοτήσει γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή, αλλά και ευρύτερα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ζήτημα αυτό δικαιολογημένα απασχόλησε και την πρόσφατη Σύνοδο της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ΚΕ επιβεβαίωσε τις μέχρι σήμερα τοποθετήσεις του Κόμματος δημόσια, σε ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου, σε παρεμβάσεις των βουλευτών του σε Βουλή και Ευρωβουλή, καθώς και τη δράση του στο μαζικό κίνημα.
Α. Οι περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις-καπιταλιστικά κράτη που εμπλέκονται στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Μπορούμε να τις εντάξουμε χοντρικά στις παρακάτω κατηγορίες:
ΠΡΩΤΗ: Οι ανοιχτοί υποστηρικτές του Ισραήλ: Κυρίως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, οι ηγετικές δυνάμεις και εν γένει τα μέλη του ΝΑΤΟ πλην της Τουρκίας, επίσης οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ (Γαλλία, Γερμανία) και εν γένει τα κράτη – μέλη της ΕΕ με διαβαθμίσεις μεταξύ τους (π.χ. αντίδραση Ισπανίας, Δανίας, Λουξεμβούργου στην αρχική ανακοίνωση για οικονομικό εμπάργκο στην Παλαιστινιακή Αρχή κ.λπ.). Επίλεκτο ρόλο για την περιοχή σε αυτό το ευρωατλαντικό μπλοκ επιδιώκει να παίξει η ελληνική κυβέρνηση.
ΔΕΥΤΕΡΗ: Ισχυρά καπιταλιστικά κράτη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού μπλοκ δυνάμεων, κυρίως η Ρωσία και η Κίνα, που κρατάνε προσεκτική στάση μεν, γέρνοντας δε προς την υποστήριξη της Παλαιστίνης, για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, με πρωτοβουλίες για διπλωματική λύση και σταμάτημα του πολέμου, προωθώντας στην περιοχή ταυτόχρονα τα δικά τους ξεχωριστά οικονομικά, γεωπολιτικά συμφέροντα.
ΤΡΙΤΗ: Πρόκειται για μια σειρά από ισχυρά κράτη – περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής που προσέγγιζαν το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ και είναι παραδοσιακοί κάποιοι σύμμαχοι της «Δύσης», αντιδρούν στην επιθετικότητα του Ισραήλ και υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους, ως Άραβες και μουσουλμάνους, αλλά και γιατί τα συμφέροντά τους διασταυρώνονται με άλλα ή συγκρούονται σε αυτήν τη φάση με άλλα.
Όπως η Σαουδική Αραβία, που διέκοψε την αποκατάσταση σχέσεων με το Ισραήλ, στην οποία επένδυαν πολλά οι ΗΠΑ. Μάλιστα, σύμφωνα με μια ερμηνεία των εξελίξεων, η επίθεση της «Χαμάς» στο Ισραήλ είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο και εξυπηρετούσε όχι μόνον τμήμα των Παλαιστινίων, που θεωρεί πως η αποκατάσταση αυτή «πουλά» τον αγώνα τους, αλλά και κύκλους σε Σαουδική Αραβία και Ισραήλ που διαφωνούσαν με αυτήν την εξέλιξη, καθώς και συμφέροντα «τρίτων» δυνάμεων, π.χ. όσων αντιτίθενται στον λεγόμενο «Ινδικό δρόμο», όπως η Κίνα.
Επίσης, μια άλλη περίπτωση εδώ είναι η Τουρκία, από την οποία αυξάνεται το ενδεχόμενο να παγώσουν η εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ και ο σχεδιασμός για μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας προς Ευρώπη, σχέδιο που αντικειμενικά θα μείωνε τον ρόλο της ρωσικής «Γκαζπρόμ», η οποία και τώρα στέλνει ημερησίως στην ΕΕ πάνω από 40 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Ακόμα, η Αίγυπτος, η οποία θα δεχτεί τον βασικό όγκο των Παλαιστινίων προσφύγων, σε περίπτωση που ο σχεδιασμός του Ισραήλ είναι ο μαζικός ξεριζωμός τους από τη Γάζα, όπως υπονοεί με δηλώσεις του ο Νετανιάχου, γεγονός που ανησυχεί την αστική τάξη της Αιγύπτου, που έχει θέσει εκτός νόμου τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», οι οποίοι συνδέονται με τη «Χαμάς».
Ακόμα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στενοί σύμμαχοι του Ισραήλ και των ΗΠΑ, μετά το πολύνεκρο και απάνθρωπο χτύπημα του Ισραήλ στο νοσοκομείο στη Γάζα, για πρώτη φορά από την αρχή του πολέμου, κράτησαν αντίθετη προς το Ισραήλ στάση δημόσια.
ΤΕΤΑΡΤΗ: Τέλος, μια σειρά από κράτη της περιοχής, που εμπλέκονται πιθανόν ήδη πιο ενεργά και πιο ανοιχτά από όλους τους άλλους, στηρίζουν και βοηθούν την παλαιστινιακή αντίσταση ευρισκόμενα σε συνεχή σύγκρουση με το Ισραήλ:
Όπως το Ιράν που, αν και το ίδιο δηλώνει πως δεν έχει σχέση με τη συγκεκριμένη επίθεση, τη χαιρετίζει και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να βοήθησε «ανεπίσημα» στην προετοιμασία της επίθεσης, όπως και δεν αποκλείεται καθόλου η άμεση εμπλοκή του σε περίπτωση γενίκευσης της σύγκρουσης.
Επίσης, ο Λίβανος, του οποίου επίσης το Ισραήλ κατέχει εδάφη του. Η «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου, που διατηρεί στενές σχέσεις με το Ιράν, ξεκίνησε μικρής κλίμακας, μέχρι στιγμής, εχθροπραξίες με το Ισραήλ στα βόρεια. Είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο εμπλοκής της σε περίπτωση γενίκευσης της σύγκρουσης.
Ή η Συρία, που παραμονές των γεγονότων δέχτηκε πλήγμα στην πόλη Χομς, όπου σκοτώθηκαν περίπου 100 ευέλπιδες την ώρα της ορκωμοσίας και της οποίας το Ισραήλ επίσης κατέχει εδάφη.
Β. Η πιθανότητα επέκτασης των πολεμικών συγκρούσεων και επιχειρήσεων είναι πολύ μεγάλη λόγω μιας σειράς παραγόντων
Ανάμεσα σε αυτούς τους παράγοντες ξεχωρίζουν οι εξής:
Τα διάφορα ανοιχτά μέτωπα στην περιοχή – μπαρουταποθήκη, όπως είναι η σύγκρουση σε Αζερμπαϊτζάν – Αρμενία ή εδώ στα Βαλκάνια η Σερβία και το Κόσοβο. Για παράδειγμα, η εκτόπιση των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ (με συναίνεση Ρωσίας και Ιράν) είναι εξέλιξη που θεωρείται πως οδηγεί στο άνοιγμα νέου εμπορικού δρόμου Κίνας – Καζακστάν – Αζερμπαϊτζάν – Τουρκίας, που κρίνεται ιδιαίτερα κρίσιμος. Οι εξελίξεις αυτές έχουν οδηγήσει σε αύξηση του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή, την ώρα που η αστική τάξη της παζαρεύει ταυτόχρονα με ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία. Οι ΗΠΑ τη στηρίζουν σε Καύκασο και Κεντρική Ασία, όσο περιορίζει τη ρωσική επιρροή. Έχουμε επίσης τη στήριξη του Ισραήλ στο Αζερμπαϊτζάν – ενίσχυση των σχέσεών τους, γεγονός που προκαλεί την ανησυχία του Ιράν.
Τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκληθούν, εάν ανοίξει το δεύτερο μέτωπο Ισραήλ – «Χεζμπολάχ» Λιβάνου και με δεδομένη τη συγκέντρωση πολλών και ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων, όπως τα 2 αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και τόσα άλλα.
Η όλη εξέλιξη γίνεται σε μια στιγμή, όπου έχουμε την παγίωση και κλιμάκωση πολέμου στην Ουκρανία. Επιπλέον, την ώρα που προχωρούσαν οι λεγόμενες συμφωνίες του Αβραάμ (εξομάλυνσης σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές χώρες χωρίς επίλυση του Παλαιστινιακού). Στις συμφωνίες αυτές μεγάλο βάρος δίνουν οι ΗΠΑ, που πέρα από την ενίσχυση της θέσης του Ισραήλ, ως παραδοσιακού γεωπολιτικού τους στηρίγματος στην περιοχή, τις συνδέουν και με ευρύτερους σχεδιασμούς στην «κόντρα» με την Κίνα, στη μάχη για τα μερίδια των αγορών στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη (π.χ. «Ινδικός δρόμος», μέσω Εμιράτων – Σαουδικής Αραβίας – Ισραήλ, ανταγωνιστικός δρόμος σε σχέση με τον κινεζικό «Δρόμο του μεταξιού»).
Την όξυνση των αντιθέσεων που προκαλεί και πυροδοτεί η ίδια η επέμβαση στη Γάζα, όπως οι επιλογές της Σαουδικής Αραβίας, η πίεση των προσφύγων στην Αίγυπτο και πιθανόν σε άλλες χώρες της περιοχής κ.λπ. Επιπλέον, βλέπουμε ότι μια ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε αναδιάταξη και έχουμε επιχειρήσεις της Τουρκίας κατά Κούρδων και σύγκρουση με ΗΠΑ στη Συρία, το χτύπημα στη Συρία (στην πόλη Χομς με 100 νεκρούς), μετά το μπλοκάρισμα του εμπορικού δρόμου των κινεζικών εμπορευμάτων μέσω Ρωσίας.
Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής ακόμα και η πριμοδότηση αυτής της κατεύθυνσης για επέκταση των συγκρούσεων, ως διέξοδο για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο. Και για την πολεμική βιομηχανία και για τα σχέδια ανοικοδόμησης μετά, ο ενεργειακός πόλεμος, το ξαναμοίρασμα των αγορών και των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, κεφαλαίων κ.λπ.
Γ. Μεγαλώνει η εμπλοκή της Ελλάδας στην πολεμική σύγκρουση στην περιοχή
Ειδικά για τον ελληνικό λαό και τις επιπτώσεις στη χώρα μας, συνυπολογίζουμε ότι: Εκτός από την ήδη μεγάλη στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, εμπλοκή η οποία εκφράζεται και συγκεκριμένα, μαζί με την πολιτική και διπλωματική στήριξη του Νετανιάχου και συνολικά του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ και με αποστολή φρεγατών, π.χ. τα «Ψαρά», με την αξιοποίηση και χρησιμοποίηση όλων των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα κ.λπ., θα υπάρξουν και εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας σε μια πορεία, όπως π.χ. θα είναι:
Η παραπέρα όξυνση του Προσφυγικού
Η μεγάλη ακρίβεια και εξαιτίας της αύξησης της τιμής της Ενέργειας κ.λπ.
Ο «ανορθόδοξος» πόλεμος όπως ονομάζεται και για τον οποίον το αστικό κράτος και η κυβέρνηση παίρνει ήδη μέτρα μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, με φύλαξη στόχων, με πύκνωση περιπολιών κ.λπ.
Αλλά και η ίδια η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ που βρίσκεται σε εξέλιξη ακόμα και με τη συνεργασία κατασκευής στρατιωτικών συστημάτων, αλλά και ειδικά η προώθηση της «αντιπυραυλικής ασπίδας» που συζητά η Ελλάδα με Γαλλία και Ισραήλ, ειδικά μετά την επίσκεψη του αρχηγού ΓΕΕΘΑ το καλοκαίρι στο Ισραήλ και την παρουσίαση εκεί του συστήματος, το οποίο βέβαια, εντωμεταξύ κατάφερε να αποδιοργανώσει η «Χαμάς» την πρώτη μέρα της σύγκρουσης, όπως μετέδωσαν όλα τα μέσα ενημέρωσης κ.ά.
Επίσης, αφορά και τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον οικονομικό – ενεργειακό πόλεμο. Π.χ. Ισραήλ και ελληνική πολεμική βιομηχανία, λιμάνια και μεταφορά ισραηλινού LNG ως μελλοντικό σχέδιο, η μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ.
Αφορά οπωσδήποτε και τις συνέπειες του πολέμου π.χ. στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, στην ακρίβεια τροφίμων, στον τουρισμό, στη νέα όξυνση πολλών λαϊκών προβλημάτων.
Η πιθανότητα απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης απαιτεί αναβάθμιση της καθοδηγητικής μας προσπάθειας για την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα και δράση των δυνάμεών μας.
Οπωσδήποτε, η ετοιμότητα κατακτιέται με εύστοχη συνεχή ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση και με σχέδιο κλιμάκωσης στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Δ. Εύστοχη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση σημαίνει άμεση απάντηση στα διάφορα ιδεολογήματα που εφευρίσκει η προπαγάνδα του ιμπεριαλιστικού πολέμου
Το διάστημα αυτό, από την επίθεση της «Χαμάς» και μετά προκύπτουν διάφορα ιδεολογήματα και επικίνδυνες γενικεύσεις, που χρειάζεται να απαντηθούν, να εξοπλιστούν τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος αφού είναι αναγκασμένοι να τις αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση. Οπωσδήποτε απαιτείται να τις παρακολουθούμε στην εξέλιξή τους.
Ορισμένες κυρίαρχες από αυτές είναι:
Η ταύτιση «Χαμάς» με Ταλιμπάν και η συλλήβδην απόρριψη της πάλης του λαού της Παλαιστίνης.
Η τοποθέτηση αυτή, που αξιοποιείται κατά κόρον από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιολογήσουν την αμερικανοΝΑΤΟϊκή στράτευσή τους και την εξίσωση θύτη – θύματος, γενικεύει όλα τα «ισλαμικά κινήματα» σε βάση θρησκευτική και τα αποκόβει από κάθε είδους κοινωνική, ταξική, πολιτική, πολιτιστική και ιστορική βάση και προσέγγιση.
Έτσι π.χ. αποσιωπά πως η «Χαμάς» έχει στόχο την απελευθέρωση των παλαιστινιακών εδαφών, ότι εξέφραζε τα πρώτα χρόνια τα μεσαία στρώματα της Παλαιστίνης και η μαζική της ανάπτυξη αποτελούσε συνέπεια της χρόνιας αναποτελεσματικότητας της πάλης των «κοσμικών», της αντικατοχικής και κοινωνικής πάλης του Παλαιστινιακού λαού. Η εμφάνισή της (στα 1987) και η ενίσχυσή της είχαν και έχουν σχέση με τις ανατροπές του σοσιαλισμού. Εξελίχθηκε στην πορεία και εκφράζει, πλέον, ένα τμήμα της παλαιστινιακής αστικής τάξης που πιστεύει ότι η δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους πρέπει να έχει ως βασικό συστατικό τη σύσταση ενός ισχυρού εθνικού στρατού. Αντίθετα, το αντιδραστικό «κίνημα» των Ταλιμπάν είναι γνωστής προέλευσης και εξέλιξης και όχι τυχαία οι ΗΠΑ του άφησαν φεύγοντας ένα τεράστιο οπλοστάσιο.
Λένε επίσης: «Διεξάγεται πόλεμος πολιτισμών, έχουμε σύγκρουση χριστιανο-εβραϊκού πολιτισμού με τον μουσουλμανικό».
Η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι τις εξελίξεις δεν τις καθορίζει η ταξική πάλη, αλλά η σύγκρουση των πολιτισμών. Ως πολιτισμό ενός λαού ορίζει την «ποιότητα», που καθορίζεται από την ιστορία, τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμα και, κυρίως, τη θρησκεία.
Λένε άλλοι: «Τα εθνικά μας συμφέροντα επιβάλλουν στήριξη του Ισραήλ πάση θυσία».
Αξιοποιείται από όλα τα αστικά κόμματα, που στηρίζουν τη στρατηγική συμμαχία της Ελλάδας με ΗΠΑ – Ισραήλ, ισχυριζόμενοι ότι «αυτό επιτάσσουν τα εθνικά συμφέροντα». Αποκρύπτουν, όμως, ότι αυτά τα «εθνικά συμφέροντα» στην ταξική κοινωνία έχουν ανάλογο ταξικό πρόσημο και στην προκειμένη περίπτωση εξυπηρετούν την αστική τάξη, τα συμφέροντά της και τις επιδιώξεις της, σέρνοντας τον λαό μας σε επικίνδυνες ατραπούς.
Μια άλλη άποψη που πλασάρεται είναι ότι «δημιουργείται ένας αντιιμπεριαλιστικός άξονας Ιράν – “Χαμάς” – “Χεζμπολάχ” – Κίνας – Ρωσίας, που ίσως πρέπει να στηρίξουμε απέναντι στις ΗΠΑ».
Προβάλλεται κυρίως από διάφορους οπορτουνιστικούς χώρους. Προβάλλουν κυρίως ότι υπάρχουν δυνάμεις καπιταλιστικές που είναι «αντιιμπεριαλιστικές» – «αντιφασιστικές», κρύβοντας το αντικειμενικό γεγονός ότι αυτές όλες είναι δυνάμεις καπιταλιστικές, που έχουν τα δικά τους ξεχωριστά συμφέροντα και επιδιώξεις παίζοντας γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του Παλαιστινιακού λαού και άλλων λαών της περιοχής. Φυσικά, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι π.χ. δεν είναι θεμιτό οι Παλαιστίνιοι να αναζητούν διεθνείς συμμαχίες και σε τέτοια καπιταλιστικά κράτη και μπλοκ δυνάμεων, που υιοθετούν τη θέση για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, για τερματισμό της κατοχής από το Ισραήλ των παλαιστινιακών εδαφών κ.λπ. Αλλά μέχρις εκεί.
Το λέμε αυτό γιατί η σωστή μας ανάλυση για το τι είναι ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, δεν μπορεί να ερμηνεύεται με μονομέρεια, οδηγώντας σε προβληματισμό, εάν θα έπρεπε να επιδιώκουν αστικά κράτη, όπως η Παλαιστίνη, να αναζητούν διεθνώς και τέτοιους συμμάχους σε πολιτικό – διπλωματικό επίπεδο που έστω συγκυριακά, προς στιγμήν ακόμα θα ενίσχυαν τον αντικατοχικό τους αγώνα για ίδρυση ελεύθερου, ανεξάρτητου κράτους.
Κι αυτό έχει να κάνει με ερωτήματα που μπορεί να τίθενται, έστω και περιθωριακά σήμερα, γιατί π.χ. στηρίζουμε τη μια πλευρά (Παλαιστίνιοι) εφόσον εκπροσωπούν τόσο η Παλαιστινιακή Αρχή όσο και η «Χαμάς» τμήματα της αστικής τάξης της Παλαιστίνης και οι περιφερειακοί και διεθνείς σύμμαχοί τους επίσης εκπροσωπούν αστικά συμφέροντα στις χώρες τους. Τα ιδεολογήματα αυτά πετυχημένα απαντιούνται καθημερινά από τον «Ριζοσπάστη», κ.λπ.
Έχουν αναδειχτεί τέτοια ζητήματα σε σχετική αρθρογραφία σε «Ριζοσπάστη» και ΚΟΜΕΠ και πρέπει να επαναφέρουμε την επιχειρηματολογία, που καταρρίπτει αυτές τις απόψεις, όλα αυτά τα ιδεολογήματα. Ειδικά σε νεότερες ηλικίες αλλά και μεγαλύτερες επιδρά η ιστορική άγνοια και απειρία, ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί δίνοντας και τις απαραίτητες πληροφορίες και στοιχεία για την κατανόηση του παλαιστινιακού προβλήματος και την εξέλιξή του, όπως και σε συνδυασμό με το Κουρδικό κ.λπ.
Ε. Η έντονη ιδεολογική – πολιτική προετοιμασία και αντεπίθεση προϋποθέτει ταυτόχρονα συνεχή μαζική δράση και άνοιγμα της δουλειάς στο εργατικό – λαϊκό και ειδικά το νεολαιίστικο κίνημα
Χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε όλους τους κλάδους, τα σωματεία, τους χώρους των πανεπιστημίων, των σχολείων, τις γειτονιές των μεγάλων πόλεων, τις πόλεις και τα χωριά της υπαίθρου. Δίνουμε το βάρος στη στάση της Ελλάδας και τι πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός απέναντι σε αυτήν την πολεμική σύγκρουση.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό γιατί το κράτος του Ισραήλ και η κυβέρνησή του τον δολοφονούν εδώ και δεκαετίες, με εκατόμβες νεκρών, πραγματική γενοκτονία, με κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, με απαρτχάιντ και αποκλεισμούς, όπως στη Γάζα, με φυλακίσεις, βασανισμούς και τόσα άλλα.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας την ίδια ώρα στον ισραηλινό λαό που και αυτός υποφέρει από το ίδιο το κράτος του Ισραήλ, την αντιδραστική κυβέρνηση Νετανιάχου, που τον σέρνει συνεχώς σε πολεμικές συγκρούσεις, σε σφαγές ενάντια σε γειτονικούς λαούς και γίνεται έτσι και ο ίδιος θύμα μιας συνολικά βάρβαρης πολιτικής.
Το περιεχόμενο των αιτημάτων και των συνθημάτων μπορεί να συνοψιστεί στα εξής:
Αναδεικνύουμε το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.
Με επιστροφή όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
Με άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
Να αποσυρθεί η φρεγάτα «Ψαρά» από την περιοχή και να μην αντικατασταθεί από άλλο πολεμικό πλοίο και να παύσει κάθε διευκόλυνση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ και να προχωρήσει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Ιδιαίτερα, χρειάζεται ακόμα πιο πλατιά, ευρύτερα, να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό και τη νεολαία ότι «πάνω στις πλάτες» του λαού της Παλαιστίνης παίζεται ένα γεωπολιτικό «σκάκι», που μπορεί να οδηγήσει σε γενίκευση του πολέμου και σαφώς συνδέεται με την προσπάθεια των αστικών τάξεων της περιοχής να αναβαθμίσουν τη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και μπορεί να συνδεθεί ή ήδη συνδέεται με τη μεγάλη ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Στα πλαίσια αυτά, χρειάζεται να οργανωθούν μαζικά συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες, συναυλίες αλληλεγγύης, κ.λπ. Ανάλογα και με την εξέλιξη των γεγονότων θα πρέπει να εξελίσσεται και η δυναμική των αγώνων και των κινητοποιήσεων.
Να ανταποκριθούμε στο αίτημα της παλαιστινιακής πρεσβείας, για συγκέντρωση τροφίμων, ρουχισμού, ειδών πρώτης ανάγκης, φαρμάκων κ.λπ. Να ασκηθεί πίεση προς τους αρμόδιους για εύρεση τρόπων μεταφοράς στον προορισμό τους.
Τέλος, απαιτείται σήμερα να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στον συντονισμό των δυνάμεων του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος διεθνώς.
ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, όπως επισήμανε η ΚΕ στην τελευταία Σύνοδό της, οφείλουμε να θέσουμε όλο το Κόμμα και την ΚΝΕ σε συνεχή ετοιμότητα και επαγρύπνηση, με παρακολούθηση όλων των εξελίξεων και πολιτική παρέμβαση σε αυτές.
