Το πολιτικό γαϊτανάκι αποποίησης ευθυνών που έχει στηθεί τα τελευταία 24ωρα  σχετικά με την επαπειλούμενη περαιτέρω αύξηση του ανώτατου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, θυμίζει την περίφημη σκηνή από την ταινία «Βασικά, καλησπέρα σας» με πρωταγωνιστή τον Στάθη Ψάλτη.

Τη σκηνή με την είσοδο στην ντισκοτέκ, στην οποία ο πορτιέρης ζητά από την παρέα των ραδιοπειρατών να καταβάλλουν το αντίτιμο εισόδου με τον πρώτο να παραπέμπει στον δεύτερο, τον δεύτερο να δείχνει τον τρίτο και ούτω καθεξής, μέχρι που ο τελευταίος παραπέμπει και πάλι στον πρώτο!

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθεί, με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεξέτασής του, το 2027.

«Κάποια στιγμή θα γίνει», μας… απείλησαν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες.

Και άρχισε ο καβυγάς.

Η αντιπολίτευση, (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) κατήγγειλε την κυβέρνηση για «κρυφή αντικοινωνική ατζέντα».

Απαντώντας στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση υπογράμμισε ότι  ο νόμος που συνέδεσε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής και περιγράφει  τον μηχανισμό επανεξέτασης του ορίου αυτού  ανά τριετία, είναι ο Νόμος 3863/2010 της τελευταίας, δηλαδή, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του, επισήμανε ότι η πρόβλεψη αυτή έγινε με το όριο συνταξιοδότησης να βρίσκεται στο 65ο έτος και ενώ ίσχυαν ευνοϊκότερα ενδιάμεσα όρια, τα οποία βιαίως μετέβαλε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.  

Σήμερα ως γενικό όριο ηλικίας έχει καθοριστεί το 67ο έτος με 15 έτη ασφάλισης είτε το 62ο έτος, όμως με τη συμπλήρωση 40 ετών ασφάλισης. Παράλληλα, έχουν καταργηθεί οι ευνοϊκότερες διατάξεις συνταξιοδότησης.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επισήμαναν ότι κατά τη διακυβέρνησή τους βρέθηκαν αντιμέτωποι με τετελεσμένα που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενοι, προσθέτοντας ότι για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης δεν λαμβάνεται υπόψη μόνο το προσδόκιμο ζωής, αλλά τρεις μεταβλητές, οι οποίες καθορίζουν τη βιωσιμότητά του ασφαλιστικού συστήματος: η πορεία της εθνικής οικονομίας και ο ρυθμός ανάπτυξης, η κατάσταση της αγοράς εργασίας και το δημογραφικό.

Κούλα, θα αργήσει κι άλλο η σύνταξη, μ’ ακούς;