Το βίντεο κάνει το γύρο του διαδικτύου και το ανέδειξε η ιστοσελίδα militaire: Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο οι Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι υφίστανται απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή και βασανιστήρια από τις κατοχικές δυνάμεις του Ισραήλ, εμφανίζεται ένας στρατιώτης ο οποίος στο πίσω μέρος του κράνους του φέρει την ελληνική σημαία.
Η σημαία που πάλεψε τον φασισμό-ναζισμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τώρα σε «νέες περιπέτειες» σε ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης ενός γενοκτονικού στρατού. Το λαλίστατο σε άλλες περιπτώσεις, υπουργείο Εθνικής Άμυνας εν προκειμένω έχει «ξεχάσει» να αναφερθεί στο ζήτημα, παρότι έγινε γνωστό εδώ και μέρες. Το ζήτημα έχει ανακύψει από τον πόλεμο στην Ουκρανία ακόμα, όταν με την κάλυψη των ελληνικών αρχών, η ουκρανική πρεσβεία έγινε κέντρο στρατολόγησης μισθοφόρων υπέρ του Κιέβου, με την πλειοψηφία να προέρχεται από το χώρο των νεοναζί. Τώρα που μισθοφορικές ομάδες, από την Ουκρανία πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό των γενοκτονικών δυνάμεων του Ισραήλ, έχει σημασία να μάθουμε αν την ίδια διαδρομή ακολουθούν και Έλληνες, προκειμένου αργότερα να επιστρέψουν εδώ και να «πλουτίσουν» αργότερα με την εμπειρία τους τη μαφία ή και παρακρατικές, παραστρατιωτικές ομάδες.
Είναι επίσης σημαντικό να απαιτήσει επιτέλους κάποιο κόμμα να μάθει ποια είναι ακριβώς η συνεισφορά της βάσης της Σούδας στα εγκλήματα του Ισραήλ, όπως και κατά πόσο μετά την Ουκρανία, στέλνουμε όπλα και στο εβραϊκό κράτος. Άλλωστε, μετά το στραπάτσο με τη ναυτική δύναμη εναντίον της Υεμένης, στην οποία σπεύσαμε να δηλώσουμε συμμετοχή (αλλά ευτυχώς φαίνεται ότι το σχέδιο «βυθίζεται» πριν να ξεκινήσει), είναι σημαντικό να δούμε τι άλλο απαίτησαν και έλαβαν από τους εν Ελλάδι υποτακτικούς της, οι πρεσβείες του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ελληνική σημαία στο κράνος κάποιου εγκληματία αποτελεί άλλο ένα στίγμα στην ελληνική ιστορία. Πρόκειται για τη συνέχεια της «ελληνικότητας» του δοσιλογισμού, ο οποίος άλλωστε ξαναζεί μέρες δόξας επί μητσοτακισμού και ομονοούσας μαζί του στα βασικά, κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης.
Ο νομικός κόσμος, ωστόσο, έχει ένα χαρτί στα χέρια του. Να ζητήσει να διερευνήσουν οι δικαστικές αρχές τη συμμετοχή Ελλήνων στη διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, εγκλημάτων πολέμου, εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας. «Θα βγει κάτι;» θα αναρωτηθεί κανείς. Ίσως όχι. Μάλλον όχι. Αλλά πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη. Να καταλάβουν ότι δεν θα μείνει κανένα εργαλείο αναξιοποίητο στο πλαίσιο του αγώνα για δικαιοσύνη και απελευθέρωση των Παλαιστινίων, αλλά και ημών των ίδιων.
