Με αφορμή τη συνέντευξη του Ούντι Αλόνι: «Ο μόνος τρόπος να είσαι Εβραίος είναι σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη», στο in.gr και διατηρώντας τις επιφυλάξεις μας από το σύνολο των θέσεων που διατυπώνονται σε αυτήν, παραθέτουμε και προσυπογράφουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, από το οποίο θεωρούμε ότι κατανοείται πως συνέβη η γέννηση της Σιωνιστικής Αριστεράς στο Ισραήλ.
Στη συνέχεια θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε και πως πραγματοποιήθηκε το πέρασμα και η «ενηλικίωση» της Σιωνιστικής Αριστεράς στις ΗΠΑ.
Πώς ήρθατε σε ρήξη με τη σιωνιστική παράδοση;
Σταδιακά συνειδητοποιείς ότι ακόμη και εάν όντως στην αρχή ο Σιωνισμός δεν ήταν μια κλασική περίπτωση εποικιστικής αποικιοκρατίας, ιδίως όταν γνωρίζεις τους ανθρώπους, ο παππούς μου για παράδειγμα έχασε όλη την οικογένεια στο Άουσβιτς, μετά το 1967 τα πράγματα άλλαξαν.
Τότε υπήρχε μια ευκαιρία να επιδιορθωθεί αυτό που έγινε στη Νάκμπα, γιατί το Ισραήλ ήταν ισχυρό και είχε δείξει ότι μπορούσε σε έξι μέρες να κερδίσει όλα τα αραβικά κράτη, όμως αντί να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη για να κάνει πράξη αυτό που οι Εβραίοι λέμε «Τικούν», δηλαδή επιδιόρθωση, η ματαιοδοξία κυριάρχησε και ένα θεολογικό ασυνείδητο. Τότε εγώ κατάλαβα πραγματικά τον Βάλτερ Μπένγιαμιν και πώς λειτουργεί η θεολογία και η μεταφορά του για τον «μικρό νάνο».
Γιατί μπορεί να είχες όλους αυτούς τους σοσιαλιστές που μιλούσαν για τον Μαρξ και την ταξική πάλη και ήθελαν να χτίσουν κιμπούτς, αλλά υπήρχε αυτή η κρυφή θεολογική δύναμη με αποτέλεσμα τη στιγμή που ξεκίνησε η κατοχή, όλοι αυτοί οι ηγέτες των αριστερών κομμάτων που συνειδητοποίησαν ότι κατέχουμε γη που δεν έπρεπε, απλώς άρχισαν να χορεύουν γιατί «πήραμε πίσω τη γη των Πατέρων».
Αυτό ήταν κάπως τρομακτικό. Τότε δεν το κατάλαβα αμέσως αλλά όταν ήμουν 14 χρονών πια έλεγα πώς είναι δυνατό να υποστηρίζουμε το να κατέχουμε τη γη άλλων ανθρώπων.
Μπορείς έτσι να καταλάβεις πώς η θεολογία μπλέχτηκε με αυτή την ιδεολογία, που κανονικά δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουν μαζί. Αυτό εξηγεί και γιατί σταδιακά η δεξιά ηγεμόνευσε. Γιατί η δική της ιδεολογία μια χαρά μπορούσε να λειτουργήσει σε αυτό το πλαίσιο, ενώ η σιωνιστική αριστερά ήταν σε σύγχυση και δεν ήξερε τι να κάνει με όλες αυτές τις αντιφάσεις. Και το αστείο που θα έλεγα είναι ότι «ενώ κανείς τους δεν πίστευε στο Θεό, εξασφάλισαν ότι ο Θεός θα τους έδινε τους Άγιους Τόπους».
Σιωνιστικό Κράτος
Και πέρασαν πολλά χρόνια (75+ κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών) και το κράτος του Ισραήλ εδραιώθηκε ως το σημερινό «Σιωνιστικό Κράτος», που του αποδίδονται βάσιμα οι γνωστοί χαρακτηρισμοί: Κράτος χωροφύλακας, Κράτος Τρομοκράτης, Κράτος Δολοφόνος, Κράτος Απαρχάιντ κ.ά.
Πράγματι, το Κράτος του Ισραήλ είναι το μοναδικό στον κόσμο:
- Που δεν έχει Σύνταγμα. έχει μόνο μια ιδρυτική διακήρυξη μισής σελίδας.
- Δεν έχει επισημοποιημένα σύνορα- το σύμβολο στη σημαία του καταγράφει ως όρια 2 ποταμούς.
- Η ιδιότητα του πολίτη είναι συναρτώμενη και εξαρτώμενη από την θρησκευτική του πίστη που αποδεικνύεται από την μητέρα και τον πατέρα.
Σημ.
Είναι μύθος ότι ακόμα και σήμερα στο Ισραήλ καταφεύγουν οι διωκόμενοι Εβραίοι. Οι «άμαχοι»-έποικοι είναι άνθρωποι που τους προσφέρεται σπίτι, δουλειά, καλό επίπεδο ζωής με έναν όρο: Είναι οπλισμένοι και έχουν το καθήκον να σκοτώνουν Παλαιστίνιους.
Υπερατλαντικός Σιωνισμός και Σιωνιστική Αριστερά των ΗΠΑ
Κι όμως, σήμερα η πλειοψηφία των οπαδών του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ βρίσκεται εκτός Ισραήλ. Και όχι, δεν είναι τα εκατομμύρια των διάσπαρτων σε όλο τον κόσμο Εβραίων, αυτοί σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν ταυτίζονται με το σιωνιστικό κράτος.
Η πλειοψηφία των οπαδών του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ δεν είναι Εβραίοι και βρίσκονται εκτός επικράτειας σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Οι ευαγγελικές «εκκλησίες», ιεροκήρυκες και τηλε-ιεροκήρυκες κάνουν τη δουλειά για λογαριασμό του σιωνιστικού κράτους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και δευτερευόντως στην υπόλοιπη αμερικανική ήπειρο, βρίσκεται η πλειοψηφία των σιωνιστών και με τη βοήθεια του επίσημου κράτους φτιάχνουν τον εφεδρικό σιωνιστικό στρατό.
Η Αριστερά της ιμπεριαλιστικής μητρόπολης, ιδιαίτερα το τροτσκιστικό (SWP), υποστηρίζει με θρησκευτική ευλάβεια το σιωνιστικό Ισραήλ, και εντάσσεται αρμονικά στη σιωνιστική αριστερά, ως το άξιο τμήμα της στην ιμπεριαλιστική μητρόπολη.
Με αντίστοιχου επιπέδου ιδεολογικές εφευρέσεις φαντασιώνεται διωγμούς και πογκρόμ των Εβραίων και θεωρεί τις Παλαιστινιακές οργανώσεις, ιδιαίτερα τη Χαμάς, υπεύθυνες για τις χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους. Δεν υπάρχει σιωνισμός γι’ αυτούς αλλά μόνο αντισιμητισμός και «αντιεβραικό μίσος», αποδεχόμενοι πλήρως την κυρίαρχη αστική ιδεολογία και επιχειρηματολογία, ιδιαίτερα του Δημοκρατικού Κόμματος (Πολέμου) των ΗΠΑ.
Το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα των ΗΠΑ (SWP), ως γνήσια «μητροπολιτική σιωνιστική αριστερά», αγνοεί τις διώξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη ενάντια σε κάθε φωνή καταδίκης της σιωνιστικής επιθετικότητας και της γενοκτονίας που διαπράττει το Ισραήλ (για άλλη μια φορά) στη Γάζα. Αγνοεί τις διώξεις ακόμα και σε όσους φέρουν Παλαιστινιακά σύμβολα στο δρόμο, καθώς ακόμα και αυτό θεωρείται «εκδήλωση αντισημιτισμού» σε πολλές χώρες της Δύσης.
Σιωνιστική Αριστερά στην αποικία Ελλάδα
Πώς θα μπορούσε να λείπει η σιωνιστική αριστερά από την αποικία Ελλάδα, τη χώρα των αμερικανοτσολιάδων, τον πιστότερο σύμμαχο των ΗΠΑ (και πρόσφατα του Ισραήλ) στην περιοχή!
Η εθνική εκπροσώπηση της σιωνιστικής αριστεράς είναι από τις Eκδόσεις Διεθνές Βήμα, πολιτικά, «θυγατρική» του βορειοαμερικάνικου Pathfinder Press, εκδοτικού του SWP.
Παραθέτουμε ολόκληρη την τελευταία ανακοίνωση της συντακτικής ομάδας του Διεθνούς Βήματος με τίτλο «Οι εργαζόμενοι μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή στη διεθνή πολιτική» (οι υπογραμμίσεις δικές μας) η οποία είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για τις θέσεις τού, κατά τα άλλα, ελληνικού τμήματος του SWP.
Η οικονομική και κοινωνική κρίση του καπιταλισμού που σοβεί επί δεκαετίες, ο οξυνόμενος ανταγωνισμός, η πολιτική πόλωση και ο πόλεμος συνδιαμορφώνουν σήμερα ένα ιστορικό σημείο καμπής στη διεθνή πολιτική.
Η επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη είναι η χειρότερη σφαγή ή πογκρόμ κατά Εβραίων από το Ολοκαύτωμα της δεκαετίας 1940 μέχρι σήμερα. Η Χαμάς και άλλες δυνάμεις που προωθούν τα συμφέροντα του αντιδραστικού καπιταλιστικού καθεστώτος του Ιράν στην περιοχή, έχουν στόχο την εκδίωξη όλων των Εβραίων όταν καλούν για την καταστροφή του Ισραήλ ως οντότητα. Ο ισραηλινός στρατός ως εκ τούτου είναι αποφασισμένος να διαλύσει την Χαμάς. Έχουμε οδηγηθεί σε έναν μεγάλης έκτασης πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, με ολέθριες συνέπειες για τους Παλαιστίνιους εργαζομένους και αγρότες στη Γάζα.
Η εισβολή στην Ουκρανία από το καπιταλιστικό καθεστώς της Μόσχας που έχει καταστρέψει πολλές πόλεις και χωριά με τεράστιες ανθρώπινες απώλειες, έχει στόχο την επαναφορά της τσαρικής «φυλακής των εθνών», την αναβίωση της ρωσικής αυτοκρατορίας με τον ολιγάρχη Πούτιν ως τσάρο.
Οι δύο αυτοί πόλεμοι είναι το αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Και προ αναγγέλλουν το βάθεμα της κρίσης αυτής, μιας κρίσης που θα τροφοδοτήσει όλο και περισσότερο την κοινωνική αποδιάρθρωση, τη φτωχοποίηση, πολέμους και αντιεβραϊκό μίσος. Οι πολεμικές συρράξεις που μαίνονται σήμερα συγκλονίζουν κοινωνικές τάξεις, κόμματα και κυβερνήσεις διεθνώς, με εκρηκτικές συνέπειες.
Επίσης όμως αυξάνεται η αντίσταση των ανθρώπων του μόχθου διεθνώς: αγώνες των γυναικών, καταπιεσμένων εθνών και εργαζομένων στο Ιράν· ο αγώνας του ουκρανικού λαού για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας του· αγώνες των εργαζομένων στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και αλλού που πυκνώνουν τις τάξεις των συνδικάτων ώστε να αντισταθούν στις επιθέσεις εργοδοτών και κυβερνήσεων. Εκατομμύρια εργαζόμενοι προσελκύονται στην πολιτική, καθώς οι πόλεμοι και ο οικονομικός όλεθρος απλώνουν τη σκιά τους σε κάθε γωνιά της γης. Όλο και περισσότεροι διερωτώνται πώς μπορούμε ως εργατική τάξη να οργανωθούμε ως ανεξάρτητη πολιτική δύναμη. Τίθεται το ζήτημα της αναγκαιότητας ενός πολιτικού προγράμματος της εργατικής τάξης που να έχει στόχο την ενότητα των εργαζομένων και άλλων καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων – ενότητα που να στοχεύει σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές μας: τους καπιταλιστές και τους παρατρεχάμενούς τους. Μέσα στον πρώτο νικηφόρο αγώνας των ανθρώπων του μόχθου για την εξουσία στη Ρωσία του 1917 διαμορφώθηκε ένα τέτοιο πρόγραμμα από το Μπολσεβικικό κόμμα του Β.Ι. Λένιν. Η πάλη κατά του αντιεβραϊκού μίσους είχε εξέχουσα θέση σε αυτό, όπως επίσης και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των καταπιεσμένων εθνών. Η μπολσεβικική επανάσταση έβαλε τέλος στα πογκρόμ κατά των Εβραίων, ενώ η Ουκρανία και άλλα καταπιεσμένα έθνη της ρωσικής αυτοκρατορίας κατέκτησαν την εθνική κυριαρχία τους.
Γιατί μας αφορούν τα ζητήματα αυτά; Οι ρίζες του αντισημιτισμού βρίσκονται στον αντίκτυπο που έχει η όλο και βαθύτερη καπιταλιστική κρίση σε στρώματα των μεσαίων τάξεων που έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Γίνονται ευάλωτα στην αντικαπιταλιστική δημαγωγία των φασιστών και των ακροδεξιών δυνάμεων που ρίχνουν την ευθύνη για τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης του καπιταλισμού στους Εβραίους. Όλο και πιο σημαντικές πτέρυγες της άρχουσας τάξης θα στραφούν προς τις φασιστικές συμμορίες προκειμένου να διαλύσουν τα συνδικάτα και τις πολιτικές οργανώσεις των εργαζομένων, όπως έχει γίνει στο παρελθόν. Στα χρόνια που έχουμε μπροστά μας –καθώς εντείνεται η ταξική πάλη– αυτό θα συμβεί σε κάθε καπιταλιστική χώρα.
Το 95% των Ελλήνων Εβραίων εξοντώθηκε από τους Ναζί κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη στήριξη ορισμένων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Ο αντισημιτισμός έχει βαθιές ρίζες μεταξύ των καπιταλιστών και των μικροαστικών στρωμάτων της χώρας και συνεχίζει να εκδηλώνεται ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης. Υπό τον μανδύα της στήριξης των Παλαιστινίων αυξάνονται και πάλι οι αντισημιτικές επιθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Οι σταλινικές πολιτικές δυνάμεις οδήγησαν τις ιστορικές επαναστατικές ευκαιρίες στην Ευρώπη των αρχών του 20ού αιώνα σε αιματηρές ήττες. Το γεγονός αυτό άνοιξε τον δρόμο στους φασίστες να καταλάβουν την εξουσία στη Γερμανία και να προχωρήσουν στην εξόντωση έξι εκατομμυρίων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Ιστορία μάς έχει επίσης δείξει ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στις «δημοκρατικές» ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις για την προστασία των Εβραίων από τον αφανισμό: Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας έκλεισαν τα σύνορά τους στους Εβραίους που προσπαθούσαν να γλυτώσουν από τις διώξεις των Ναζί στην Ευρώπη. Είναι μέσα από τα γεγονότα αυτά που το Ισραήλ εξελίχθηκε σε καταφύγιο για τους Εβραίους που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μπροστά στις διώξεις και τον θάνατο. Είναι αδύνατο σήμερα να παλέψουμε ενάντια στις αντιεβραϊκές επιθέσεις χωρίς να αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του Ισραήλ στην ύπαρξη.
Οι Παλαιστίνιοι είναι ένα καταπιεσμένο έθνος υπό την κυριαρχία της καπιταλιστικής τάξης του Ισραήλ. Η αναγνώριση του αγώνα τους κατά της κατοχής και για ένα δικό τους κράτος, καθώς και για ίσα δικαιώματα για όσους Παλαιστίνιους Άραβες ζουν στο Ισραήλ, θα προωθήσει την ενότητα των Ισραηλινών Εβραίων και των Παλαιστίνιων Αράβων στον αγώνα κατά των κοινών τους καταπιεστών και εκμεταλλευτών.
Η Χαμάς, όμως, είναι μια αντιδραστική αστική ισλαμιστική οργάνωση που καλεί για την εξάλειψη επτά εκατομμυρίων Εβραίων και υπόσχεται τη διεξαγωγή και άλλων πογκρόμ. Έχει ασκήσει την εξουσία της στη Γάζα με σιδηρά πυγμή, φυλακίζοντας και βασανίζοντας τους πολιτικούς της αντιπάλους, διαλύοντας εργατικά συνδικάτα, καταπατώντας τα δικαιωμάτα των γυναικών και φυλακίζοντας ομοφυλόφιλους. Η Χαμάς το 2019 στη Γάζα διέλυσε με αιματηρή καταστολή τις μαζικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησής της. Η επίθεσή της στις 7 Οκτώβρη έγινε με την πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων που θα είχαν για τους Παλαιστίνιους ανθρώπους του μόχθου τους οποίους η Χαμάς μεταχειρίζεται με τον πιο κυνικό τρόπο. Η Χαμάς είναι βασικό εμπόδιο σήμερα προς την πολιτική ενότητα του εργαζόμενου λαού της περιοχής – ενότητα που είναι ο μόνος δρόμος προς την κατάκτηση από τους εργαζομένους στην Παλαιστίνη του δικαιώματος στην εθνική αυτοδιάθεση και των εθνικών τους δικαιωμάτων.
Όσο υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει ασφαλές καταφύγιο για τους Εβραίους. Παράλληλα, μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των Ισραηλινών Εβραίων και των Παλαιστίνιων Αράβων είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί νικηφόρα η εθνική καταπίεση του παλαιστινιακού λαού. Μόνο η εργατική τάξη και τα συνδικάτα της, δρώντας αποφασιστικά με την καθοδήγηση μιας ταξικά συνειδητοποιημένης ηγεσίας, μπορούν να αναμετρηθούν με τις δυνάμεις της αντίδρασης. Μόνο μέσα από μια σοσιαλιστική επανάσταση μπορεί να μπει τέλος στον αντισημιτισμό, στην εθνική καταπίεση καθώς και στην πορεία του ιμπεριαλισμού προς τον φασισμό και τον πόλεμο.
Για όλα αυτά –για να κάνουμε χρήση της δύναμης που έχουμε οι εργαζόμενοι στην Παλαιστίνη, στο Ισραήλ και σε όλη την περιοχή– απαιτείται η οικοδόμηση επαναστατικών εργατικών κομμάτων, τα οποία, ακολουθώντας το παράδειγμα των Μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917 και του Κινήματος 26 Ιούλη στην Κούβα το 1959, θα τεθούν επικεφαλής επαναστατικών αγώνων για την ανατροπή της κυριαρχίας των καπιταλιστών και για την εγκαθίδρυση κυβερνήσεων του εργαζόμενου λαού. Πρόκειται για την ίδια πρόκληση που αντιμετωπίζουμε ως εργαζόμενοι στην Ελλάδα.
Στην πορεία χρειάζεται να αγωνιστούμε κατά του αντιεβραϊκού μίσους· να στηρίξουμε την εθνική αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού· και να στηρίξουμε τον αγώνα του ουκρανικού λαού για εθνική ανεξαρτησία.
6/12/2023
Συντακτική Επιτροπή/Eκδόσεις Διεθνές Βήμα
Χωρίς σχόλια…
