Ακόμη έναν κρίκο στην αντεργατική αλυσίδα έρχεται να προσθέσει η εργοδοσία των JUMBO, προτείνοντας την… 7ήμερη εργασία και προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των εκπροσώπων των εργαζομένων.
Η ίδια εταιρεία είχε προωθήσει κανονισμό εργασίας της επιχείρησης, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από συνδικαλιστές ως προσπάθεια δημιουργίας συνθηκών γαλέρας.
Παράλληλα, η εργοδοσία έχει ζητήσει τη μείωση των αργιών.
Θα μπορούσε να είναι μεμονωμένο περιστατικό. Σύμφωνα, όμως, με καταγγελίες συνδικάτων που συχνά -πυκνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν είναι.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σκυταλοδρομία εργοδοτών και κυβέρνησης , με τη μία πλευρά να συνεχίζει από εκεί που η πρώτη σταματά.
Οι πλέον πρόσφατοι εργασιακοί νόμοι (Γεωργιάδη-Χατζηδάκη), οι οποίοι προβλέπουν την διεύρυνση των κλάδων που λειτουργούν Κυριακές, την δραστική αύξηση του χρόνου εργασίας, την απαγόρευση των απεργιών, τον ηλεκτρονικό έλεγχο των συνδικάτων και την έμμεση μείωση του εργοδοτικού μισθολογικού κόστους, θα μπορούσαν να έχουν συνταχθεί στα γραφεία κάποιας πολυεθνικής.
Και έπεται συνέχεια.
H ρύθμιση, μέσω της οποίας έπαιρναν προβάδισμα οι κανονισμοί εργασίας των επιχειρήσεων έναντι των κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, είχε συμπεριληφθεί -σύμφωνα με πληροφορίες- στο προσχέδιο του εργασιακού νόμου Χατζηδάκη, αλλά παρέμεινε στο συρτάρι του υπουργού Εργασίας, μέχρι νεωτέρας.
Η περεταίρω αύξηση των ημερών και των ωρών εργασίας, αποτελεί διακαή πόθο των μεγαλοεργοδοτών, οι οποίοι θα διευρύνουν τον κύκλο εργασιών τους, αυξάνοντας τα υπερκέρδη τους, με χαμηλό εργατικό κόστος, διαλύοντας παράλληλα τους μικρομεσαίους, οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε έναν εργασιακό μαραθώνιο.
Η JUMBO, τάχθηκε υπέρ της υιοθέτησης της 7ημερης εργασίας και του περιορισμού των αργιών, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι με τον τρόπο αυτό γίνεται σεβαστό το δικαίωμα του καταναλωτή, αλλά και τα προϊόντα θα πωλούνται σε χαμηλότερες τιμές!
Προηγήθηκε η προώθηση εσωτερικού κανονισμού εργασίας, τον οποίο ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας με ανακοίνωσή του, είχε χαρακτηρίσει «εργασιακή γαλέρα και ασυδοσία», προσθέτοντας ότι «αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των άθλιων ατομικών συμβάσεων εργασίας που αναγκάζονται να αποδεχτούν χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι απασχολούνται στη συγκεκριμένη επιχείρηση».
Η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων στις Υπηρεσίες και το Εμπόριο με τη σειρά της, κατήγγειλε την εργοδοσία ότι «δίνει μισθούς πείνας, με κέρδη 83,6 εκατ. ευρώ και θέλει επταήμερα».
Όπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές, «πρόκειται για εταιρεία με μισθούς και συνθήκες εργασίας… Jumbo… όπου οι χιλιάδες εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν τίποτα κανένα μερίδιο από τη διαρκώς ανοδική πορεία και ανάπτυξή της. Απασχολούνται σε συνθήκες εντατικοποίησης, με τις ελαστικές μορφές εργασίας να κυριαρχούν, με ελάχιστα διαλείμματα ξεκούρασης, με επιβολή κουλτούρας ατομοκρατίας και μηδενικής συλλογικής έκφρασης. Δικαιώματα δε και μισθολογικές παροχές σχετιζόμενες με την οικογένεια δεν θεωρούνται αυτονόητα στα Jumbo, ενώ δεν είναι λίγες οι καταγγελίες εργαζομένων που διαχειριζόμαστε καθημερινά σε σχέση με το ξεχείλωμα των ωραρίων εργασίας και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων».
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων προειδοποιούν ότι «η απληστία και η βουλιμία» είναι κακοί σύμβουλοι.
Μπορεί μεγάλο μέρος του επιχειρηματικού κόσμου να μην το παραδέχεται (απολαμβάνοντας της κυβερνητικής κάλυψης) όμως γνωρίζουν πολύ καλά δύο βασικές αρχές: «ο εργαζόμενος στη μια επιχείρηση είναι ο καταναλωτής της άλλης» και «χωρίς τον εργαζόμενο γρανάζι δεν γυρνά».
