Ο Αχαρόν Ραμάτι, σαδιστής και βασανιστής ραβίνος 30 γυναικών, τις οποίες κρατούσε σκλάβες σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Ιερουσαλήμ για χρόνια, που σήμερα είναι γνωστό σαν το «σπίτι του τρόμου», έπεσε «στα μαλακά». Ο λόγος που δεν κλείστηκε πολλά χρόνια φυλακή, αλλά τη γλίτωσε με ελαφριά καταδίκη και αποζημιώσεις μόλις 34.000 δολαρίων στα θύματά του, είναι απλός:  Πολλές από τις άσχημα (σωματικά και ψυχολογικά) κακοποιημένες γυναίκες δεν ήθελαν να τον ξαναδούν μπροστά τους και πολύ περισσότερο να υποστούν το μαρτύριο μίας δίκης…

Σύμφωνα με το ynetnews, ο σαδιστής ραβίνος Αχαρόν Ραμάτι (Aharon Ramati) αντιμετώπισε μεταξύ άλλων διάφορες κατηγορίες όπως: υποδούλωση ανθρώπων, παρεμπόδιση δικαιοσύνης, σωματικές επιθέσεις, κ.α.  Παρόλα αυτά, τη γλίτωσε με 9 μήνες κοινωνική εργασία  και συνολική αποζημίωση 34.000 δολαρίων στα θύματά του.

Το αρρωστημένο βίτσιο του 64χρονου ραβίνου ξεκίνησε το 2008, όταν άρχισε να συγκεντρώνει τις πρώτες νεαρές γυναίκες από οικογένειες θρησκόληπτων Ορθόδοξων Εβραίων στη συνοικία Σα’αρέι Χισίντ της Ιερουσαλήμ για να τους κάνει (θρησκευτικό) σεμινάριο που ήταν γνωστό ως «Be’er Miriam» υποδουλώνοντάς τες από το 2009 ως τουλάχιστον το 2015.

Οι γυναίκες ζούσαν σε μικρό διαμέρισμα του πάνω ορόφου από το σπίτι του ραβίνου και παρακολουθούσαν καθημερινά θρησκευτικά μαθήματα και με το πέρασμα του χρόνου οι αρχικά 12 γυναίκες έγιναν 30. Υπήρχαν διαστήματα, σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες που οι γυναίκες έγιναν 50, εκ των οποίων ορισμένες έμεναν εκεί μαζί με τα παιδιά τους.

 Οι γυναίκες ζούσαν σε βρώμικους χώρους γεμάτους υγρασία σε ένα διαμέρισμα που είχε μόλις τρία υπνοδωμάτια και έπρεπε να κοιμούνται σε  μουχλιασμένα στρώματα, να πλένονται με παγωμένο νερό και να πληρώνουν 220 δολάρια το μήνα για ένα κρεβάτι ή γύρω στα 170 δολάρια για ένα βρώμικο στρώμα. Παράλληλα έπρεπε κάθε πρωί να κάνουν διάφορες εργασίες που αφορούσαν την διατήρηση του διαμερίσματος και να διαχειρίζονται τα έξοδά του.

Είχε πείσει τα θύματά του πως ήταν ένας αξιοσέβαστος ραβίνος που είχε «αποκλειστική γνώση» για το «αληθινό μονοπάτι» της αλήθειας. Υποστήριζε ότι οι προσωπικές επιθυμίες ήταν «αμαρτία» και πως η παραμικρή επίγεια χαρά θα είχε «άμεσες επιπτώσεις» στη ζωή τους.

Παραποίησε τις διδασκαλίες του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού αποδοκιμάζοντας τις «πρακτικές από κακή καθοδήγηση» και κήρυττε την φοβερή καταδίκη του κόσμου στην κόλαση υποστηρίζοντας πως θα σώζονταν μόνο όσοι ακολουθούσαν τα κηρύγματά του…

Μάλιστα, μία συνηθισμένη τιμωρία για όσες τολμούσαν να παραβούν και την παραμικρή εντολή του ήταν να βάζουν τα δάκτυλά τους και να καίγονται για να νιώσουν πώς είναι οι φωτιές στην…κόλαση.