Αίσθηση έχει προκαλέσει το γεγονός ότι ο Justin Welby, Αρχιεπίσκοπος του Canterbury, ακύρωσε την προγραμματισμένη του συνάντηση με τον πάστορα Isaac Munther, επικεφαλής της Ευαγγελικής Λουθηρανικής ενορίας της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, επειδή ο τελευταίος συμμετείχε σε φιλοπαλαιστινιακή συγκέντρωση με τον πρώην ηγέτη των Εργατικών Jeremy Corbyn. O Isaac Munther, που είναι επίσης κοσμήτορας του Βιβλικού Κολλεγίου της Βηθλεέμ, διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο για ζητήματα σχετικά με την παλαιστινιακή θεολογία, τη θεολογία της γης, της εντοπιότητας και της συμφιλίωσης, την ιεροσύνη των γυναικών, καθώς και για το τι θα σήμαινε μια ολιστική ιεραποστολή. Ως μέλος του κινήματος «Καιρός Παλαιστίνη», είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους μιας σύγχρονης Θεολογίας της Απελευθέρωσης. Έγινε ευρύτερα γνωστός για το κήρυγμα των Χριστουγέννων, όπου χρησιμοποίησε τις εμβληματικές φράσεις: «Αν ο Χριστός ήταν να γεννηθεί σήμερα, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας. Την ώρα που εμείς δοξάζουμε την υπερηφάνεια και τον πλούτο, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια. Όταν εμείς βασιζόμαστε στη δύναμη, στην ισχύ, και στα όπλα, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια. Όταν εμείς δικαιολογούμε, εκλογικεύουμε, και θεολογούμε υπέρ του βομβαρδισμού παιδιών, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια. Και αυτές τις χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού».

Ο λόγος που ο προκαθήμενος των Αγγλικανών αρνήθηκε να συναντήσει τον Λουθηρανό πάστορα, παρ’ όλο που η συνάντηση είχε κανονιστεί, ήταν ότι μίλησε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους Παλαιστίνιους μαζί με τον Jeremy Corbyn, ως προσκεκλημένος από τον πρεσβευτή της Παλαιστίνης στο Ηνωμένο Βασίλειο, Husan Zomlot. Η κατηγορία του «αντισημιτισμού», που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον εναντίον του Jeremy Corbyn, προκειμένου να ακυρώσει την πολιτική του καριέρα, επεκτάθηκε και εναντίον του Λουθηρανού πάστορα, για να αναστείλει τη διαμεσολάβησή του, καθώς ο προκαθήμενος της Αγγλικανικής Εκκλησίας επέδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία στο να μη διαταράξει τις σχέσεις της Εκκλησίας του με την Ιουδαϊκή κοινότητα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Isaac Munther παρέμεινε ασυμβίβαστος, όπως φάνηκε από την αντίδρασή του, στην οποία τόνισε ότι λείπει από την Εκκλησία της Αγγλίας το θάρρος να κατονομάσει τα πράγματα και ότι αυτό είναι ντροπή. Ο πόλεμος, κατά τον Λουθηρανό πάστορα, πιθανότατα θα τερματίσει τη χριστιανική ζωή στη Γάζα. Ήδη 45 οικίες της κοινότητας είναι ολικώς κατεστραμμένες και 55 μερικώς. Χριστιανοί στη Δύση προσφέρουν λόγια συμπόνιας και ενδιαφέροντος, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα σιωπήσουν για τα προφανή εγκλήματα πολέμου που συντελούνται. Αυτή τη στιγμή, προτιμούν να θυσιάσουν τη χριστιανική παρουσία στη Γάζα παρά να φανεί ότι ασκούν κριτική στο κράτος του Ισραήλ, προκαλώντας διχογνωμίες και κατηγορούμενοι για αντισημιτισμό.

Ο Isaac Munther, ο οποίος από την αρχή αυτής της φάσης της σύγκρουσης έχει επισκεφθεί πολλούς προκαθημένους Εκκλησιών, παρατήρησε ότι υπάρχει μια εκκλησιαστική διγλωσσία, καθώς εντελώς άλλα λέγονται ιδιωτικώς και άλλα δημοσίως, το οποίο συμβαίνει επίσης με τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες. Όμως αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι η «κόλαση επί της γης». «Η Γάζα πρέπει να είναι η ηθική μας πυξίδα», κατέληξε ο Λουθηρανός ποιμένας, μακριά από κάθε επίφαση ουδετερότητας και ψευδούς διπλωματικότητας.

Υπογράμμισε επίσης ότι έχει πλέον αποκαλυφθεί ότι το Ισραήλ δεν πολεμά απλώς τη Χαμάς, αλλά διεξάγει έναν πόλεμο εκδίκησης με σαφή στόχο το να καταστρέψει τη δυνατότητα ζωής στη Γάζα, όπως καταδεικνύει η καταστροφή σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων, καθώς και ο φόνος τουλάχιστον 12.000 παιδιών.

Ο επικεφαλής της ενορίας της Βηθλεέμ ανέφερε ότι η πίστη του δοκιμάστηκε κατά τους τελευταίους τρεις μήνες, καθώς είναι δύσκολο να βλέπεις ότι ο Θεός δεν ανταποκρίνεται στις προσευχές σου. Η απάντηση όμως είναι ότι ο Θεός λειτουργεί μέσω των καλών ανθρώπων και για αυτό έχουμε ευθύνη όλοι μας να είμαστε αυτοί οι καλοί άνθρωποι πάνω στη γη. Το μεγάλο διακύβευμα για κάθε πιστό και για κάθε άνθρωπο είναι το «ου φονεύσεις» και το τι κάνουμε για να σταματήσουμε τη φονικότητα. «Αν ό,τι έχει συμβεί έως τώρα δεν είναι αρκετό για να πειστούν οι άνθρωποι ότι είναι επείγουσα μια άμεση εκεχειρία, η ανθρωπότητά μας έχει διαφθαρεί», παρατήρησε.

Ένα μακρύ πνευματικό οδοιπορικό οδήγησε τον Isaac Munther στη Θεολογία της Απελευθέρωσης. Έχοντας μεγαλώσει ως Ορθόδοξος Χριστιανός, από την ηλικία των δέκα πλησίασε την Ευαγγελική Εκκλησία, όπου μελέτησε από μικρή ηλικία τη Βίβλο. Η πολιτική αφύπνιση στην «οριζόντια» διάσταση της πίστης ήλθε στο Πανεπιστήμιο Birzeit, όπου γνώρισε τον φοιτητικό ακτιβισμό και τις διαφορετικές ομάδες που στοχεύουν στην παλαιστινιακή απελευθέρωση. Ήταν η εποχή της δεύτερης Ιντιφάντα και των βομβιστών αυτοκτονίας και η εμπειρία των μπλόκων σφράγισε το θεολογικό του όραμα για μια ενιαία ανθρωπότητα που υπερβαίνει τους κατακερματισμούς. Αποφάσισε να σπουδάσει Θεολογία στο Θεολογικό Σεμινάριο του Westminster στην Πενσιλβάνια και να στοχάζεται στο μεταίχμιο θεολογίας και πολιτικής. Στην Αμερική μελέτησε επίσης μορφές του Χριστιανικού Σιωνισμού, που επιμένουν στο πώς το κράτος του Ισραήλ αποτελεί πραγμάτωση χριστιανικών επαγγελιών και για αυτό προσανατολίστηκε στην κατεύθυνση μιας περισσότερο συμπεριληπτικής εσχατολογίας της «υπεσχημένης γης», στους αντίποδες του σιωνιστικού εξαιρετισμού, την οποία εξέφρασε κατά την επιστροφή του στη Δυτική Όχθη και τη διδασκαλία του στο Βιβλικό Σεμινάριο. Στόχος του ήταν η Ευαγγελική Θεολογία να μην μπορεί πλέον να αγνοήσει την ιδιαζόντως παλαιστινιακή φωνή. «Όταν με ρωτούν ποιο είναι το ισχυρότερο επιχείρημά μου εναντίον του Χριστιανικού Σιωνισμού, αφήνω την κατοχή να μιλήσει από μόνη της», ήταν μια χαρακτηριστική δήλωσή του.

Η Θεολογία της Απελευθέρωσης που πρεσβεύει ο Isaac Munther τονίζει την πίστη του ανθρώπου που δοκιμάζεται και κατορθώνει να ξανασταθεί στα πόδια του μετά από μια εθνοκάθαρση, ενώ αντιθέτως η πνευματική δυστυχία επιφυλάσσεται σε όσους έχουν σιωπήσει και δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με τη συνείδησή τους για αυτό. Στο έργο του εστιάζει στο τι θα σήμαινε μια νέα χριστοκεντρική ερμηνεία του νοήματος της «Γης της Επαγγελίας» με έμφαση στο τι σημαίνει η εντοπιότητα μετά την πίστη στην ενσάρκωση του Θεού. Η τελευταία σημαίνει κατά τον Λουθηρανό βιβλικό θεολόγο μια κατάλυση του «καταπετάσματος» που χωρίζει τον Θεό από τον άνθρωπο και κατά συνέπεια την άρση κάθε τείχους και κάθε συστήματος απαρτχάιντ που χωρίζει την ανθρωπότητα. Η επαγγελία της «γης» από τον Θεό σημαίνει και μια κοινή συμβίωση των βιβλικών θρησκειών στον ίδιο τόπο, ως μια δυνατότητα πραγμάτωσης μιας εντόπιας ανθρώπινης καθολικότητας. Στο βιβλικό του όραμα η «έλευση των εσχάτων» θα ήταν ταυτόσημη όχι με τη βία, αλλά με την τελική ειρήνευση ανάμεσα στα διαφορετικά παιδιά του Αβραάμ. Άλλωστε, στη χριστιανική παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, ο «πλησίον» δεν είναι απλώς ο ξένος, αλλά κατ’ εξοχήν ο αλλόδοξος και αλλόθρησκος.

Είναι, λοιπόν, σαφές γιατί μια παρόμοια φωνή γνήσιας διαθρησκειακής συμπερίληψης είναι επικίνδυνη για τον εξαιρετισμό του Χριστιανικού Σιωνισμού, που έχει καταστεί ντε φάκτο μια κυρίαρχη θεολογική στάση, ακόμη και στις Εκκλησίες που δεν τον προσυπογράφουν επισήμως. Και είναι επίσης σαφές γιατί χρειάζεται η επιστράτευση της κατηγορίας του «αντισημιτισμού», ώστε να φιμωθούν επικίνδυνες χριστιανικές φωνές, όπως πρωτύτερα και επικίνδυνες πολιτικές φωνές, σαν αυτή του Jeremy Corbyn.