Εντυπωσιακές τοιχογραφίες ήρθαν στο φως στην Πομπηία, μεταξύ άλλων, εικονίζουν μια συγκινητική σκηνή της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της διεύθυνσης του αρχαιολογικού χώρου, που βρίσκεται κοντά στη Νάπολη, στη νότια Ιταλία.

Κατά τη διάρκεια έργων αποκατάστασης και ανασκαφών, ανακαλύφθηκαν «νωπογραφίες σημαντικής αξίας», μέσα και γύρω από την Οικία της Λήδας, ενός από τα κτίρια της αρχαίας Πομπηίας που καταστράφηκε και θάφτηκε στην τέφρα όταν εξερράγη ο Βεζούβιος, το 79 μ.Χ..

Η εντυπωσιακότερη τοιχογραφία είναι αναμφίβολα αυτή που εικονίζει τον Φρίξο και τη δίδυμη αδελφή του, την Έλλη, ενώ φεύγουν πάνω στο χρυσόμμαλο κριάρι για να γλιτώσουν από τη μητριά τους, την Ινώ. Ο Φρίξος, κρατώντας σφιχτά το αφηνιασμένο ζώο, παρακολουθεί, αδυνατώντας να επέμβει, την πτώση της αδελφής του στη θάλασσα που μετέπειτα πήρε το όνομά της – στον Ελλήσποντο.

«Η νωπογραφία αυτή μας δείχνει δύο φυγάδες στη θάλασσα της αρχαίας Ελλάδας», σχολίασε ο διευθυντής του αρχαιολογικού χώρου, Γκάμπριελ Τσουχτρίγκελ. Μοιάζει με καδραρισμένο πίνακα σε έναν χρυσοκίτρινο τοίχο, διακοσμημένο με περίτεχνα μοτίβα.

Η τοιχογραφία φέρει ζωντανά χρώματα και εξαιρετική τεχνική, με την Έλλη να απεικονίζεται στα πρόθυρα του πνιγμού, με το πρόσωπό της να κρύβεται από τα κύματα καθώς απλώνει το χέρι στον αδερφό της.

Οι άλλες τοιχογραφίες εικονίζουν νεκρές φύσεις και πορτρέτα γυναικών.

Οι ανασκαφές συνεχίζονται στην Οικία της Λήδας, με στόχο να αποκατασταθεί το αρχικό σχέδιό του και να συλλεχθούν αρκετές πληροφορίες για να προσδιοριστούν τα κύρια δωμάτια δύο άλλων κατοικιών που βρίσκονται στα νότια και τα βόρεια αυτού του σπιτιού. Καθαρίζονται επίσης οι τοιχογραφίες από την ηφαιστειακή τέφρα, προτού να ξεκινήσει η διαδικασία συντήρησης και αποκατάστασής τους.

Η ηφαιστειακή τέφρα που εκτοξεύτηκε πριν από 2.000 χρόνια από τον Βεζούβιο βοήθησε να διατηρηθεί σχεδόν ανέπαφη η πόλη, όπως και τα σώματα των περίπου 3.000 νεκρών της καταστροφής. Η Πομπηία είναι το δεύτερο σε επισκεψιμότητα τουριστικό αξιοθέατο της Ιταλίας, μετά το Κολοσσαίο. Καλύπτει μια έκταση περίπου 220 στρεμμάτων και το ένα τρίτο της παραμένει ακόμη θαμμένο στις στάχτες.