Πέντε χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του σπουδαίου και πολυβραβευμένου Έλληνα φωτογράφου, φωτορεπόρτερ, φωτοειδησεογράφου, Γιάννη Μπεχράκη.

Το Κοσμοδρόμιο τιμά τη μνήμη του με μια πιο ζεστή, οικογενειακή ματιά. Μέσα από τα μάτια της επίσης σπουδαίας θείας του, ποιήτρια, συγγραφέας, εικαστικός, γκαλερίστα, συλλέκτρια με συνεχή παρουσία στο Κορινθιακό τοπίο του Πολιτισμού, Παυλίνα Μπεχράκη.

Έχω τη τύχη να γνωρίζω προσωπικά αυτή τη σπουδαία γυναίκα, η οποία εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί με πάθος τον Πολιτισμό στην Κόρινθο και όχι μόνο, παλεύοντας με όλα της τα μέσα να τον αναδεικνύει συνεχώς μέσα από τις τέχνες και τη γραφή. Στενή φίλη του αγαπημένου Θεσσαλονικιού Ντίνου Χριστιανόπουλου, την αγάπησα με το πρώτο τηλεφώνημα. Ωστόσο, σταματώ να γράφω παραπάνω κολακευτικά (αληθινά όμως) λόγια για αυτή τη σπουδαία γυναίκα, καθώς όπως η ίδια μου έχει τονίσει πολλές φορές: «Δεν θέλω να είμαι και να γίνω γνωστή, το μόνο που θέλω είναι να δημιουργώ τέχνη».

Ο Γιάννης είναι το παιδάκι μας

Ο Γιάννης ο Μπεχράκης είναι το παιδάκι μας. Ήταν ανιψιός μου, συγκεκριμένα ανιψιός του μακαρίτη του άνδρα μου, του Βλάση Μπεχράκη.

Ο Γιάννης έφυγε πριν 5 χρόνια. Αρχικά, ξεκίνησε ως φωτορεπόρτερ γενικού ενδιαφέροντος. Έπειτα, ασχολήθηκε αποκλειστικά ως πολεμικός ανταποκριτής. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και κάποια στιγμή έγινε πολεμικός ανταποκριτής του πρακτορείου ειδήσεων Reuters αλλά και της Ελλάδας. Είναι ο πλέον πολυβραβευμένος Έλληνας, στα χρονικά, από τότε που δημιουργήθηκε το Νέο Κράτος καθώς βραβεύτηκε και με το Πούλιτζερ. Εκεί που τα έδωσε όλα ο Γιάννης ήταν σχετικά με τη μεταναστευτική κρίση. Φωτογραφίες, εικόνες, ανθρωπιστική δράση. Πρώτα-πρώτα, ο Γιάννης ήταν μεγάλος ανθρωπιστής, καθώς όλα του τα δικαιώματα τα είχε δώσει στη Unicef.

Τιμήθηκε από βασιλείς, αρχηγούς κρατών! Ατελείωτα τα βραβεία του Γιάννη, δεν μετριόνται! Μην ξεχνάμε, ότι το Πολιτιστικό Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου του έκανε παγκοσμίου εμβέλειας εκδήλωση, η οποία έλαβε τρομερό ενδιαφέρον. Η δράση του Γιάννη ήταν τόσο μεγάλη που έχει θεσπιστεί παγκόσμιο βραβείο «Γιάννη Μπεχράκη».

Προερχόταν από σπουδαία οικογένεια

Πέθανε πολύ νέος, μόλις στα 59 του χρόνια από την επάρατη νόσο.

Για μένα ο Γιάννης ήταν παιδί μου. Ο ίδιος ήταν μοναχοπαίδι και «ευτυχώς» που οι γονείς του «έφυγαν» πρώτοι και δεν είδαν το δραματικό του τέλος. Ήταν ο αγαπημένος μας, ήταν η οικογένειά μας. Είχε το ίδιο όνομα με τον πρώτο μου γιο. Γιάννηδες και οι δυο. Ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Προερχόταν από σπουδαία οικογένεια, επιστημόνων και πολιτικών, μια οικογένεια που αντιστάθηκε στη δικτατορία. Μια οικογένεια ξεχωριστή.

Ο Γιάννης μέσα από την Παυλίνα

Σε αυτό το άρθρο-αφιέρωμα για τη μνήμη και το έργο του Έλληνα-Κορίνθιου (όπως συνηθίζει να λέει η Παυλίνα) Γιάννη Μπεχράκη δεν θα γράψω εγώ το βιογραφικό του. Όπως αναφέρω παραπάνω, ο Γιάννης θα τιμηθεί από το Κοσμοδρόμιο με μια πιο οικογενειακή ματιά. Από τη ματιά της Παυλίνας Μπεχράκη, της αγαπημένης του θείας. Ποιήματα, συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις βγαίνουν μέσα από την πένα της Παυλίνας, όλες αφιερωμένες στον αγαπημένο ανιψιό της.

Γιατί αν δεν «γράψει» η ποιήτρια Παυλίνα το «βιογραφικό» του Γιάννη, τότε ποιος θα το κάνει;

Η Παυλίνα Μπεχράκη έχει στο ενεργητικό της 10 ατομικές εκθέσεις, συμμετοχή σε ομαδικές ανά την Ελλάδα. Τα έργα της υπάρχουν σε Δημόσιες και Ιδιωτικές Συλλογές. Αρθρογραφεί για χρόνια στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα 25 βιβλία (ποιήματα, δοκίμια, ιστορικά). Η πολυθεματική γραφή της, την καταξιώνει στο τοπίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας σύμφωνα με εκτενή κριτικά δημοσιεύματα, σε ελληνικά περιοδικά Λόγου και Τέχνης της Αθήνας, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Ενδεικτικά, το βιογραφικό της και τρία ποιήματά της, σε μετάφραση, βρίσκονται στις σελίδες της Αγγλικής Παγκόσμιας Ανθολογίας (POETS). Η Παυλίνα Μπεχράκη είναι έτοιμη μετά από «μια περίοδο σιωπής» όπως γράφει και η ίδια να λάβει και πάλι ενεργό δράση στον Πολιτισμό. Θα «αναγεννηθεί» μέσα από τη δημιουργία ενός Πολυχώρου πολιτισμού «Γκαλερί Μπεχράκη», αφιερωμένο στον πολυαγαπημένο της άνδρα, Βλάσιο Μπεχράκη.

*Σε ευχαριστώ αγαπημένη Παυλίνα για ακόμα μια απολαυστική συζήτηση. Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες την καρδιά σου και μου μίλησες για τον δικό σου Γιάννη*