«Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι την Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας. Και είμαι σίγουρος πως είναι σε καλά χέρια»
Πρόεδρος Βουλής Τασούλας προς γερουσιαστή Μενέντεζ, 27-8-21
Όταν ήμουν ανταποκριτής στη Μόσχα, κατά τη τελευταία περίοδο της διάλυσης της ΕΣΣΔ, έπρεπε κάθε μέρα να ξεκινάω την ανταπόκρισή μου με τη φράση «για πρώτη φορά» και στη συνέχεια να αναφέρομαι σε μια ακόμα εξωφρενική είδηση. Είχαμε βέβαια κάπως συνηθίσει και μια στιγμή, το καλοκαίρι του 1991, ένας Αυστριακός συνάδελφος μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Μπας και δεν γίνει τίποτα στο τέλος;»
Φυσικά έγινε. Η διαρκής προσθήκη στοιχείων αποδιοργάνωσης, χάους, εντροπίας και παραλογισμού, χωρίς μάλιστα την αντίδραση που κάποιος φυσιολογικά θα περίμενε, σε ένα μόνο αποτέλεσμα μπορούσε να καταλήξει και τελικά κατέληξε. Στην καταστροφή. ‘Ένα πρωί κάνοντας το μπάνιο μου το άκουσα στις ειδήσεις. Οι Πρόεδροι των τριών μεγαλύτερων σοβιετικών δημοκρατιών είχαν αποφασίσει να διαλύσουν την ΕΣΣΔ. Δεν θεώρησα σκόπιμο να διακόψω το μπάνιο μου.
Αυτά μου θυμίζουν όλο και πιο συχνά οι ειδήσεις που διαβάζω και ακούω τώρα στην Ελλάδα. Μια συλλογή από όλο και πιο συχνά αδιανόητα συμβάντα, ενδεικτικά ενός κράτους και μιας κοινωνίας που διαλύονται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα εις τα εξ ων συνετέθησαν και αυτό σε όλους τους τομείς από τα τραίνα στη δικαιοσύνη, από την οικονομία και την εγκληματικότητα στην ασυνάρτητη εξοπλιστική πολιτική. Λες και ο οργανισμός έχει πάθει πολυοργανική ανεπάρκεια. Όχι μόνος του βεβαίως. Υπό την επίθεση ισχυρότατων διεθνών και εσωτερικών δυνάμεων.
Χτες έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση μια συμφωνία με τους Αμερικανούς που τους επιτρέπει να παίρνουν και να τοποθετούν σε δικές τους δυνάμεις ελληνικό στρατιωτικό προσωπικό. Προφανώς η συμφωνία είναι αντισυνταγματική, αλλά ποιος νοιάζεται; Μήπως με περισσό θράσος η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των νεοφιλελεύθερων και των «πατριωτών» βουλευτών της ΝΔ δεν κατήργησε, με το έτσι θέλω, το σύνταγμα της χώρας πριν από μερικές μέρες, ψηφίζοντας το νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια παρά τη ρητή απαγόρευση του άρθρου 16 του συντάγματος.
Μπορεί κανείς να είναι με χέρια και με πόδια υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεν σημαίνει αυτό όμως ότι η ίδια η κυβέρνηση και οι βουλευτές που τη στηρίζουν πρέπει να καταστρατηγούν το Σύνταγμα, δηλαδή το θεμέλιο της δημοκρατικής και ομαλής λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Αν δεν τους αρέσει οφείλουν να το αλλάξουν με τις νόμιμες διαδικασίες.
Εδώ πάνε στον ίδιο τον πυρήνα, στο θεμέλιο της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και υπάγουν και τυπικά τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας σε ένα άλλο κράτος. Εξ όσων γνωρίζω, κανένα άλλο κράτος δεν έχει κάνει τέτοια συμφωνία με τις ΗΠΑ. Αν κάνω λάθος ας μας πει η κυβέρνηση ποιο είναι αυτό. Κατά τη συμφωνία μάλιστα, θα αρκέσει μια υπογραφή από ελληνικής πλευράς για να συμμετάσχουν οι Έλληνες στρατιωτικοί σε εχθροπραξίες κατά τρίτων χωρών, στις οποίες θα εμπλακούν οι ΗΠΑ! Όπως δήλωσε με θρασύτητα ο υφυπουργός Εξωτερικών (με υποτονικές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση) κατά τη χθεσινή συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής: «στο άρθρο 3.6, είναι ρητώς καταγεγραμμένο, ότι μόνο ύστερα από τη γραπτή συγκατάθεση και του άλλου μέρους δύναται να συμμετέχει το στέλεχος σε ένα πεδίο επιχειρήσεων, ή ενδεχομένως πολεμικών επιχειρήσεων». Παραβιάζοντας βεβαίως και πάλι το Σύνταγμα της χώρας που προβλέπει με πολύ σαφή τρόπο υπό ποίους όρους μπορούν να εμπλακούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε εχθροπραξίες με τρίτα κράτη. Θα μπούμε με άλλα λόγια σε πόλεμο με μία κυβερνητική υπογραφή, ούτε Βουλή, ούτε τίποτα.
Την τελευταία φορά που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις υπήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως γίνεται σήμερα, πραγματοποίησαν τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, πραγματοποίησαν πραξικόπημα στην Κύπρο και δοκίμασαν να δολοφονήσουν τον λαοπρόβλητο Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο προτού παραδώσουν τη Μεγαλόνησο στους Τούρκους! Σε καλό δρόμο μπαίνουμε πάλι.
Πρέπει να είναι κάποιος εντελώς ηλίθιος για να πιστεύει τις διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών Μινχάουζεν και να μη καταλάβει ότι η ρύθμιση αυτή έχει σοβαρές πιθανότητες να οδηγήσει σε ένα ακόμα εθνικό έγκλημα, δηλαδή την αποστολή Ελλήνων στρατιωτικών στην Ουκρανία. Έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα και θα πάμε τώρα να συμμετάσχουμε σε πόλεμο κατά της Ρωσίας, εμπλεκόμενοι πιθανώς και σε παγκόσμιο πόλεμο για χάρη των φίλων μας των Αμερικανών, των ίδιων που έβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο;
Αλήθεια οι Έλληνες αξιωματικοί τα θεωρούν αυτά αξιοπρεπή; Εξ όσων γνωρίζουμε ακόμα φέρουν τα ελληνικά εθνόσημα, όχι την αστερόεσσα στις στολές τους. Οι αρχηγοί των Επιτελείων πιστεύουν άραγε ότι ένας στρατός που δέχεται να κουρελιάσει τόσο βάναυσα την εθνική του περηφάνεια και τίθεται και επισήμως (γιατί ανεπισήμως φοβάμαι είναι ήδη) υπό τις διαταγές των Αμερικανών, δίκην μισθοφορικής δύναμης, θα είναι άραγε αξιόμαχος και αξιόπιστος; Θα είναι έτοιμα τα στελέχη του να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους, αν τώρα δεν μπορούν να πουν ένα ‘Όχι στις πιο απίθανες απαιτήσεις μιας κυβέρνησης που κάνει ότι το πιο απίθανο της ζητούν οι ΗΠΑ, ακόμα και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου; Βοηθάνε άραγε όλα αυτά το κύρος της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας;
Της εξωφρενικής συμφωνίας με τους Αμερικανούς προηγήθηκε η παράνομη και αντίθετη με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα αποστολή της φρεγάτας «Ύδρα» στην Ερυθρά που κήρυξε ήδη τον πόλεμο κατά της Υεμένης εμπλεκόμενη σε εχθροπραξίες. Ισχυρίζονται ψευδώς ότι προστατεύουν έτσι την ελληνική ναυτιλία, στην πραγματικότητα όμως τη θέτουν σε κίνδυνο κάνοντάς την εκ των πραγμάτων στόχο των Χούθι. Εκεί δεν πάνε για τις ΗΠΑ, πάνε για το Ισραήλ, ντροπιάζοντας την Ελλάδα, για να στηρίξουν το μεγαλύτερο έγκλημα των τελευταίων δεκαετιών, την γενοκτονία των Παλαιστινίων, τη διακοπή της οποίας ζητάνε οι Χούθι για να σταματήσουν τις επιθέσεις τους. Η πολιτική αυτή, εκτός των άλλων εκμηδενίζει το διεθνές ηθικό και πολιτικό κεφάλαιο της χώρας και καταστρέφει το κύριο επιχείρημα, το επί τόσες δεκαετίες θεμέλιο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ενός κακού μύρια έπονται. Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα σε ποιες ρυθμίσεις για τα ελληνοτουρκικά οδηγεί σύντομα η πλήρης και άνευ όρων εξάρτηση της Αθήνας από την Ουάσιγκτον. Τις προετοιμάζει άλλωστε η μερική προς το παρόν αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, πρώτης γραμμής της ελληνικής άμυνας απέναντι στην Τουρκία και η επερχόμενη διάλυση της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας που στηρίζεται κυρίως σε ρωσικά όπλα. Και φαντάζεται επίσης εύκολα τις συνέπειες για την Κύπρο μιας πολιτικής που επιδιώκει να «κλείσει» τα ελληνοτουρκικά αφήνοντας να επικρέμαται επί της νήσου η πολύ απτή απειλή της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής.
Το ελληνικό κράτος έχει ήδη μετατραπεί σε τρίτης κατηγορίας αποικία των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Και μάλιστα χειρότερα από αποικία, γιατί στα κράτη που είναι επισήμως αποικίες, οι αποικιακές δυνάμεις έχουν εκ του διεθνούς δικαίου και ορισμένες υποχρεώσεις.
Τα ίδια συμβαίνουν άλλωστε όχι μόνο στους τομείς της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, αλλά και στην οικονομία με την πλήρη λεηλασία από Αμερικανούς, Ισραηλινούς, άλλους ξένους και εγχώριους ολιγάρχες της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας (ενδεικτικά και μόνο από την τελευταία «εσοδεία» βλ. εδώ ή εδώ.
