Πολύ υψηλές θερμοκρασίες και για το 2024 προβλέπει ο ΟΗΕ τονίζοντας πως η χρονιά που πέρασε ολοκλήρωσε μια δεκαετία με ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών, ωθώντας τον πλανήτη «στο χείλος της καταστροφής».
Η Σελέστε Σάουλ, παρουσιάζοντας την έκθεση για το κλίμα με την ιδιότητα της γενικής γραμματέα του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (OMM/WMΟ) τόνισε πως το 2023 καθιέρωσε «ρεκόρ για κάθε δείκτη».
Η έκθεση τονίζει πως σε ό,τι αφορά τα επίπεδα «αερίων του θερμοκηπίου» αυτά όχι μόνον αυξήθηκαν αλλά «εκτοξεύτηκαν».
«Δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα αλλά θα έλεγα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το 2024 να καταρρίψει εκ νέου το ρεκόρ του 2023» δήλωσε ο Ομάρ Μπαντούρ, επικεφαλής της υπηρεσίας παρακολούθησης του κλίματος στον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό.
Η δεκαετία που μόλις πέρασε είναι η πιο θερμή που έχει καταγραφεί ποτέ, προκαλώντας το 2023 ένα άνευ προηγουμένου λιώσιμο των πάγων, προειδοποίησε σήμερα ο ΟΗΕ.
«Οι κλιματικές αλλαγές δεν περιορίζονται μόνο στις θερμοκρασίες. Είναι αυτά που είδαμε το 2023, κυρίως η άνευ προηγουμένου υπερθέρμανση των ωκεανών, η υποχώρηση των παγετώνων και η απώλεια έκτασης θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική, που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία» πρόσθεσε με νόημα η γενική γραμματέας του OMM.
Πέρυσι, σχεδόν το ένα τρίτο του συνόλου των ωκεανών ήταν υπό την επήρεια ενός θαλάσσιου καύσωνα. Στα τέλη του 2023, περισσότερο από το 90% των ωκεανών του πλανήτη είχαν γνωρίσει κύματα καύσωνα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του έτους, σύμφωνα με τον OMM.
Η αύξηση της συχνότητας και της έντασης των κυμάτων θαλάσσιων καυσώνων έχει βαθιά αρνητικές επιπτώσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα και στους κοραλλιογενείς υφάλους.
Επίσης, η μέση στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμια κλίμακα έφτασε σε επίπεδο ρεκόρ το 2023, γεγονός που αντανακλά τη συνέχιση της υπερθέρμανσης των ωκεανών (θερμική διαστολή) καθώς και το λιώσιμο των παγετώνων και των στρωμάτων πάγου.
Ανησυχητικό σημάδι είναι ότι το ποσοστό αύξησης αυτού του μέσου επιπέδου την τελευταία δεκαετία (2014-2023) είναι υπερδιπλάσιο από εκείνο της πρώτης δεκαετίας (1993-2002).
Οι παγετώνες αναφοράς σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη υποχώρηση που έχει καταγραφεί από το 1950, μετά την ακραία τήξη στο δυτικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης, σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία.
