Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ιδεολογικά συμπαγής, δήλωσε σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις πριν από τη «στρατιωτική θητεία» των 20 ημερών, ο φέρελπις νέος που έστειλαν στην Ελλάδα να διοικήσει την πρώην αριστερά οι τραπεζίτες της Goldman Sachs και οι φίλοι μας του CSIS, στενοί συνεργάτες της CIA και του Πενταγώνου.
Γιατί είναι συμπαγής; Διότι, όπως είπε, δεν υπάρχει κανένας στο κόμμα που να πιστεύει πλέον ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του!
Και πού ανήκει τώρα το Αιγαίο; Μα πού αλλού, εκεί που ανήκουν και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο Κασσελάκης και ο Μητσοτάκης και σχεδόν όλοι σε αυτή τη χώρα: Στους Αμερικανούς και στο ΝΑΤΟ.
Α ρε Παπαφλέσσα, που νά’ξερες σε τι μπελάδες χωρίς λόγο μπήκες και συ! Αλλά είναι λογικό. Θάπρεπε ναχεις εντελώς αρρωστημένη φαντασία για να φανταστείς το 1821 μια Ελλάδα που θα διοικείται από τον Μητσοτάκη, τον Κασσελάκη και τους λοιπούς πολιτικούς αστέρες. Ούτε ο Ιούλιος Βερν δεν θα μπορούσε να προβλέψει τη σημερινή Ελλάδα. Ακόμα κι αυτό το «λαμόγιο», ο Μαυροκορδάτος, είχε πάντως μια σοβαροφάνεια και μια μόρφωση τουλάχιστο.
Επανέλαβε εξάλλου ο αρχηγός, προσερχόμενος να «υπηρετήσει» την πατρίδα επί είκοσι μέρες και ενώ οι διαπλεκόμενες τηλεοράσεις έπνιξαν όποιον αντέχει να τις βλέπει στο life style του, ότι θέλει μισθοφορικό στρατό, χωρίς υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ένα είδος Λεγεώνας των Ξένων δηλαδή να εκστρατεύει στην Ουκρανία, όπως θέλει να πάει τώρα ο Μακρόν, στο Κονγκό ή στην Ερυθρά, όπου τον πρόλαβε όμως ο Δένδιας. Αυτοί άραγε θα προστατέψουν τη Μυτιλήνη ή τη Θράκη αν χρειαστεί;
Και, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε όλες τις αμυντικές δαπάνες, οι οποίες ξεπερνάνε κάθε οικονομική δυνατότητα της χώρας, εξυπηρετώντας όχι την εθνική της άμυνα, αλλά τις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες. Τις ίδιες που χρηματοδοτούν το CSIS, το κέντρο που συνεργαζόταν στο παρελθόν ο Κασσελάκης. Θα πληρώσουμε εμείς F-35 για να μπορεί η Αμερική να κάνει πυρηνικό πόλεμο κατά της Ρωσίας ή/και του Ιράν και να γίνουμε παρανάλωμα του πυρηνικού πυρός. Πολύ πατριωτικό κι αυτό και πολύ αριστερό.
Και φυσικά δεν ξεσήκωσε τον κόσμο όταν υπέγραψε η κυβέρνηση συμφωνία παραχώρησης των ενόπλων δυνάμεων στις ΗΠΑ (!), ούτε όταν έστειλε φρεγάτα στην Υεμένη για να στηρίξει τα θηριώδη εγκλήματα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. Αλλά και για την ακραία επικίνδυνη πολιτική να αδειάζουμε τις αποθήκες του ελληνικού στρατού και τα νησιά του Αιγαίου, για να στέλνουμε όπλα στους Ουκρανούς.
Ούτε έχει να πει τίποτα για το ότι, με επικεφαλής τον Μακρόν, η Ευρώπη, αντί να κοιτάξει να βρει καμμιά ειρηνευτική λύση για την Ουκρανία, παίζει με τη φωτιά στο «ανατολικό μέτωπο» και επενδύει ό,τι έχει και δεν έχει, πόρους εντελώς απαραίτητους για ένα σωρό λόγους, για να αναπτύξει πολεμικές βιομηχανίες, τα προϊόντα των οποίων ένα μόνο αποτέλεσμα μπορούν να έχουν: να την καταστρέψουν!
Μούγκα επί όλων αυτών η «πατριωτική αριστερά» του Κασσελάκη. Όπως, δυστυχώς, μούγκα και το μεγαλύτερο μέρος της υποτιθέμενης «πατριωτικής δεξιάς» (άλλο ανέκδοτο και αυτή) και όλος σχεδόν ο πολιτικός κόσμος της χώρας.
Ο Στέφανος στο Άουσβιτς
Πριν πάει στο στρατό, και ενώ οι Ισραηλινοί εν πολλοίς επαναλαμβάνουν στην Παλαιστίνη το Ολοκαύτωμα του Χίτλερ, ο Κασσελάκης πήγε στο Άουσβιτς. Τον συγκινεί πάρα πολύ το τι συνέβη στους Εβραίους προ ογδόντα ετών, καθόλου όμως η γενοκτονία των Παλαιστινίων που γίνεται τώρα στη Γάζα.
Μόλις δε επέστρεψε από το Άουσβιτς, πήρε τη Δούρου και πήγε να υποβάλλει τα σέβη του στον πρέσβη του Ισραήλ. Πώς αλλιώς να διεδικήσει το παλληκάρι την πρωθυπουργία;
Ο Κασσελάκης μας είπε ότι θέλει πολύ παιδιά, δεν τον ενοχλεί καθόλου όμως, ούτε λέει το παραμικρό όταν σφάζουν κατά χιλιάδες τα παιδιά των άλλων, όπως μας ενημερώνει η UNICEF. Αν και, για να πούμε το στραβό το δίκιο, η γενοκτονία δεν φαίνεται να ενοχλεί και πολλούς άλλους. «Κολλητοί» του Νετανιάχου, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπαν απολύτως τίποτα για το όργιο που συντελείται στο σημερινό Άουσβιτς της Μεσογείου. Η επανεμφάνιση του Ναζισμού στην εποχή μας δεν φαίνεται να ενοχλεί κανένα ελληνικό κόμμα πλην του ΚΚΕ, της Νέας Αριστεράς και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Το αποτέλεσμα της ευθυγράμμισης Ελλάδας και Κύπρου με το γενοκτονικό Ισραήλ θα πληρωθεί κάποια στιγμή πολύ ακριβά, πόσο μάλλον που όλα δείχνουν ότι η «σωστή» θα είναι τελικά και η χαμένη «πλευρά της ιστορίας». Ήδη η Άγκυρα, με τις θέσεις που πήρε και στο θέμα της Γάζας και σε αυτό της Ουκρανίας, ελισσόμενη επιδέξια μεταξύ Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου, έχει δει το παγκόσμιο πολιτικό και διπλωματικό της κύρος να εκτοξεύεται, τη στιγμή που το ελληνικό καταβαραθρώνεται.
Είπαμε να έχουμε καλές σχέσεις με το Ισραήλ και να δούμε πού μπορούμε ενδεχομένως να συνεργαστούμε. Δεν είπαμε να γίνουμε δορυφόρος και αποικία του ή να συμφωνούμε με την παραβίαση όλων των αρχών του ανθρωπισμού.
Ο σοσιαλιστής Ναύαρχος
Εκτός από τον Κασσελάκη, έχουμε και το δεξί του χέρι στον ΣΥΡΙΖΑ, τον ναύαρχο Αποστολάκη, άλλον τεράστιο αγωνιστή για τον Σοσιαλισμό. Όταν διοικούσε τα στρατά, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑνΕλλ τα έδωσε όλα σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Όχι μία, όχι δύο, σαρανταοκτώ (τουλάχιστο) συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας υπογράψαμε με τους Ισραηλινούς, που ουδείς (ούτε και η Βουλή) γνωρίζουν τι ακριβώς περιέχουν και τι προβλέπουν.
Μια μέρα που οι Ισραηλινοί και Αμερικανοί φίλοι μας ήθελαν να κάνουν περισπασμό στις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στο Αφρίν, είπαν στους αμέτρητους φίλους τους εν Ελλάδι ότι τάχα μου η Τουρκία θα μας επιτεθεί στο Καστελόριζο και τον Έβρο. Το αναμετέδωσαν οι σπουδαίοι δημοσιογράφοι μας, το φοβήθηκε η ΕΥΠ, το ίδιο και το Υπουργείο Άμυνας. Τέτοιο κράτος έχουμε, όχι παίζουμε!
Τα χρειάστηκε και ο ναύαρχος, βγήκε και δήλωσε ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας. Και προκαλώντας έτσι το εύλογο ερωτηματικό γιατί δίνουμε τα πάντα σε ΗΠΑ και Ισραήλ; Για να είμαστε μόνοι μας; Και το ακόμα πιο εύλογο: Aν έχουμε τέτοια προβλήματα σήμερα, που υποτίθεται είμαστε, αν και όσο είμαστε, «σύμμαχοι» με Αμερικανούς και Ισραηλινούς, αν αύριο αυτοί τα βρούνε με τους Τούρκους, τι είδους «εθνική άμυνα» θα έχουμε;
Εδώ και πολύ καιρό πρότεινα, προς κατανόηση της πραγματικότητας, τη μέθοδο του αντιστρόφου προσήμου, που χρειάστηκε να την εισάγω για να περιγράψω τη διαδικασία αποδόμησης του ελληνικού κράτους, της κοινωνίας και του πολιτισμού που διαχειρίζονται οι Έλληνες πολιτικοί, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι. Πρέπει κάποιος όταν ακούει ένα πολιτικό να καταλαβαίνει το αντίθετο. Ακούς από τον Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» καταλαβαίνεις «χρεωκοπήσαμε». Ακούς από τον Τσίπρα «θα σκίσω τα μνημόνια», καταλαβαίνεις «θα υπογράψω το τρίτο και χειρότερο». Έτσι και τώρα, ακούγοντας πατριωτική Αριστερά, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι ούτε πατριωτική, ούτε Αριστερά.
Είπαμε. Μας πήρανε τη χώρα, να μη μας πάρουνε και το μυαλό μας!
