Το Σάββατο που πέρασε, το απόγευμα, τέσσερεις στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων του Ισραήλ σκοτώθηκαν σε σύγκρουση με «ενόπλους» στην Χαν Γιούνις. Το ίδιο βράδυ οι τελευταίοι Ισραηλινοί στρατιώτες εγκατέλειψαν την πόλη και τα περίχωρά της. Από την ηγεσία του IDF ανακοινώθηκε ότι πρόκειται για αναδίπλωση των δυνάμεων. Το όλο σκηνικό παρέπεμπε όμως σε κάτι απείρως πιο σοβαρό.
Στο παρελθόν, κάθε φορά που το Ισραήλ είχε βαριές απώλειες ο στρατός του επανερχόταν εκδικητικά στο σημείο, καταδίωκε τους αντιπάλους του και κατέστρεφε ό, τι βρισκόταν τριγύρω. Το περασμένο Σάββατο δεν έκανε τίποτε από αυτά. Απλά υποχώρησε. Η μάχη για την μεγάλη πόλη της Γάζα έληξε χωρίς ο «ακαταμάχητος» IDF να έχει πετύχει κανέναν από τους στόχους του. Ουδείς όμηρος εντοπίστηκε, ουδείς απελευθερώθηκε. Αντίθετα στη δίνη των μαχών σκοτώθηκαν και άλλοι από τους ομήρους. Η δε Χαμάς και οι υπόλοιποι μαχητικοί σχηματισμοί των Παλαιστινίων βρίσκονται εκεί και έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να επιφέρουν πλήγματα στους ισραηλινούς στρατιώτες.
Η υποχώρηση από τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Λωρίδας της Γάζα ακολουθεί παρόμοιες «αναδιπλώσεις» στα βόρεια της ζώνης. Η μόνη μονάδα του ισραηλινού στρατού που παραμένει σταθερά μέσα στο έδαφος του θύλακα είναι η Ταξιαρχία Ναχάλ η οποία φρουρεί τον πλατύ διάδρομο που δημιούργησαν στο κέντρο της λωρίδας οι δυνάμεις του Ισραήλ από τα σύνορα ως την θάλασσα. Αυτός ο διάδρομος υποτίθεται ότι απομονώνει το βόρειο από το νότιο τμήμα της λωρίδας. Το παρελθόν όμως έχει δείξει ότι αυτού του είδους τα «στεγανά» έχουν σχετική σημασία.
Ακόμα χειρότερα. Ο στρατός του Ισραήλ επιχειρούσε στην Χαν Γιούνις για τέσσερεις μήνες. Ισοπέδωσε ολόκληρα τετράγωνα και σκότωσε πρόσθετες χιλιάδες αμάχων. Τώρα που φεύγει στο κενό που πίσω του αφήνει υπάρχει μόνο η Χαμάς. Αυτή κρατά την στρατιωτική ισχύ, αυτή ελέγχει ότι απομένει από τις κρατικές λειτουργίες και υποδομές της Γάζα. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με ακρίβεια αυτό αλλά, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε, ότι το κύρος της και η υποστήριξη που απολαμβάνει ανάμεσα στους επιζήσαντες των τρομοκρατικών επιθέσεων του Ισραήλ, είναι αυξημένο. Θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο σε τυχόν ανακωχή καθότι οι μηχανισμοί της Χαμάς είναι οι μόνοι που μπορούν να διαχειριστούν την ανθρωπιστική βοήθεια, που μπορούν να φροντίσουν τους τραυματίες και να μεριμνήσουν για τις εκατοντάδες χιλιάδες των αστέγων.
Με λίγα λόγια, το Ισραήλ ηττήθηκε στη Γάζα. Ως τώρα τουλάχιστον, μετά από επιχειρήσεις έξι μηνών! Οι δραματικές ανακοινώσεις των στρατιωτικών και πολιτικών υπευθύνων του ότι θα επανέλθουν στην λωρίδα μόλις «αναρρώσουν» οι δυνάμεις τους -για την 98η Μεραρχία Καταδρομών πρόκειται, υποτίθεται ότι αυτή η εκλεκτή μονάδα δύσκολα αρρωσταίνει σε τρόπο που να χρειάζεται «ανάρρωση»! Ότι θα εισβάλουν σε ένα δύο μήνες στην Ράφα, ότι θα συντρίψουν την Χεζμπολάχ στον βορρά και άλλα παρόμοια, μάλλον δεν πείθουν πλέον.
Αντίθετα οι προκλητικές επιθέσεις εναντίον θέσεων, προσώπων, εγκαταστάσεων του Ιράν, προδίδουν την πρόθεση της ισραηλινής ηγεσίας να διευρύνει τον πόλεμο σε τρόπο ώστε να πολεμήσουν οι Αμερικανοί για λογαριασμό του Ισραήλ. Είναι αμφίβολο εάν οι Αμερικανοί ή οποιοσδήποτε άλλος θέλει και μπορεί να εμπλακεί σε μια φλεγόμενη Μέση Ανατολή όπου ήδη η «συλλογική Δύση» μετρά ουκ ολίγες ήττες και υποχωρήσεις.
Το βέβαιο είναι ότι ο πόλεμος του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους και σε όσους τους υποστηρίζουν έχει μπει σε άλλη φάση. Φάση στην οποία η πρωτοβουλία και η δυνατότητα ελιγμών έχει αλλάξει πλευρά. Η αιματοχυσία, το έγκλημα, η γενοκτονία θα συνεχιστεί. Εκείνο που πλέον δεν μπορεί να γίνει είναι η επίτευξη αποφασιστικών πολιτικών αποτελεσμάτων μέσα από τον θάνατο και το αίμα.
