Πώς κατάφερε η Ταϊβάν να βγει σχεδόν αλώβητη από τον ισχυρό σεισμό των 7,2 Ρίχτερ στις 3 Απριλίου μετρώντας μόλις 9 νεκρούς και μερικές εκατοντάδες τραυματίες; Κυρίως γιατί επέλεξε να διδαχθεί από τον καταστροφικό σεισμό του 1999 που είχε προκαλέσει περίπου 2.400 νεκρούς και πάνω από 11.000 τραυματίες.
Σύμφωνα με εκτενές και διαφωτιστικό ρεπορτάζ του δικτύου Al Jazeera, μέσα σε περίπου 25 χρόνια, οι αρχές της Ταϊβάν προχώρησαν σε σημαντική βελτίωση των πολεοδομικών σχεδιασμών και των οικοδομικών κανονισμών τοποθετώντας νέους αισθητήρες και περίπου 200 σεισμογράφους και κέντρα ελέγχου στις πιο σεισμογενείς περιοχές του νησιού. Αυτό επέτρεψε στις αρμόδιες υπηρεσίες να έχουν άμεση εικόνα κινδύνου και να μπορούν να ενημερώνουν σε «πραγματικό χρόνο» τους κατοίκους δίνοντας τους λίγα πολύτιμα δευτερόλεπτα ή και λεπτά ώστε να βρουν ασφαλέστερο καταφύγιο.
Οι σεισμικοί χάρτες, η καταγραφή και η συγκέντρωση στοιχείων σε πραγματικό χρόνο και η αντισεισμική θωράκιση κατοικιών, ιδιωτικών επιχειρήσεων και δημοσίων υπηρεσιών απέτρεψε τα χειρότερα.
Η ακριβής μέτρηση την ώρα του φαινομένου επέτρεψε στις αρχές να ενημερώσουν τον κόσμο και να έχουν στη συνέχεια ακριβή χάρτη για το πού υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα ώστε να δώσουν ανάλογη προτεραιότητα τα σωστικά συνεργεία.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω λειτούργησε και η κατάλληλη εκπαίδευση του γενικού πληθυσμού σχετικά το πώς θα πρέπει να αντιδράσει την ώρα ενός σεισμικού φαινομένου. Ακόμη και τα πιο μικρά παιδιά νηπιαγωγείου συμμετέχουν συχνά σε ασκήσεις ετοιμότητας, ενώ σε αυτό παίζουν ρόλο και οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους.
Ωστόσο, την μεγάλη διαφορά έκαναν οι πιο αυστηροί, σύγχρονοι οικοδομικοί κανονισμοί που έκαναν τα κτίρια πιο ανθεκτικά σε σεισμούς και πιο ασφαλή από ποτέ.
