Μόνο ντροπή μπορεί να νοιώσει κάθε αξιοπρεπής Έλληνας πολίτης με τη στάση της κυβέρνησης, αλλά και των περισσότερων ελληνικών κομμάτων, απέναντι στην συνεχιζόμενη επί έξι μήνες γενοκτονία των Παλαιστινίων, καθώς και τώρα, με τις ανακοινώσεις ιδίως που έβγαλαν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης, καταδικάζοντας την επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ, αλλά όχι του Ισραήλ κατά του Ιράν, στην οποία αποτελούσε απάντηση.
Η πολιτική αυτή αντανακλά την τεράστια εξάρτηση της χώρας, σχεδόν όλων των πολιτικών κομμάτων της, του «βαθέος κράτους» της και των μέσων ενημέρωσής της από το Ισραήλ, οι μυστικές υπηρεσίες του οποίου, με τη βοήθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έστησαν το σύστημα παρακολουθήσεων -κάτι όμως που δεν τολμάει να θίξει κανένα ελληνικό κόμμα, από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά. Πρέπει να διαβάζουμε την ισραηλινή Haaretz για να καταλαβαίνουμε ποιοι μας παρακολουθούν στην Ελλάδα!
Σημειωτέον επίσης, όπως έχουμε επισημάνει συχνά στο παρελθόν, δεν υφίσταται κανενός είδους «συμμαχία» με το Ισραήλ, η σχέση Ελλάδας και Κύπρου με αυτή τη χώρα είναι μια καθαρά αποικιακή σχέση και μόνο Έλληνες, όχι Ισραηλινοί αξιωματούχοι και σχολιαστές, τη θεωρούν «συμμαχία».
Όλα αυτά πλήττουν ήδη πολύ σοβαρά το ηθικό και διεθνές πολιτικό κύρος του ελληνισμού και τις σχέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου με τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, με τον οποίο είχαμε παραδοσιακά πολύ στενές σχέσεις, που λειτούργησαν και εξισορροπητικά προς την τουρκική ισχύ. Τώρα είναι η Τουρκία που έχει εκτοξευθεί σε θέση «διπλωματικής υπερδύναμης», καταλαμβάνοντας τη θέση που είχε κάποτε η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου ή η Κύπρος του Μακαρίου και των διαδόχων του.
Αλλά το πράγμα θα είναι πολύ σοβαρότερο, αν η Κύπρος και η Ελλάδα διαθέσουν τον εναέριο χώρο τους για να επιτεθεί η ισραηλινή αεροπορία στο Ιράν μέσω της λεγόμενης «βόρειας διαδρομής» που εξετάστηκε και στην προηγούμενη κρίση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, πριν από δώδεκα χρόνια, όταν, επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και εν συνεχεία Αντώνη Σαμαρά, η χώρα άρχισε τις τεράστιες παραχωρήσεις (άνευ ανταλλάγματος και επικίνδυνες για την εθνική ασφάλεια) προς τους στρατιωτικούς του Ισραήλ, που απέκτησαν απαράδεκτη, για κράτος που σέβεται τον εαυτό του, επιρροή στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Προετοιμάστηκε μάλιστα το σενάριο αυτό με ασκήσεις στην Ελλάδα προσομοίωσης επιθέσεων στο Ιράν, που αποκάλυψαν τότε οι New York Times.
Η «βόρεια διαδρομή» αυτή περνάει από τον κυπριακό, τον ελλαδικό, τον βουλγαρικό εναέριο χώρο, μετά από τη Μαύρη Θάλασσα και εν συνεχεία την Υπερκαυκασία για να πλήξει το Ιράν. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να παρακαμφθεί το Ιράκ, ο εναέριος χώρος του οποίου ελέγχεται από τις ΗΠΑ που δεν επιθυμούν να θεωρηθούν ότι συνδράμουν τους Ισραηλινούς στην επίθεση που ετοιμάζουν. Η άλλη εναλλακτική για την ισραηλινή αεροπορία είναι να πετάξουν νοτίως της αραβικής χερσονήσου.
Τυχόν διάθεση του ελληνικού (όπως και του κυπριακού) εναέριου χώρου για διάπραξη ενός μεγάλου εγκλήματος και αρχή ενός πολέμου που απειλεί να αγκαλιάσει προοπτικά όλη την περιοχή, αν όχι όλο τον κόσμο, θα ξεπεράσει σε σημασία και αρνητικές συνέπειες για τη χώρα μας κάθε βρωμοδουλειά που έχει κάνει στο παρελθόν η Αθήνα, από την παράδοση του Οτσαλάν στην Τουρκία έως την ενίσχυση με όπλα της Ουκρανίας, με ταυτόχρονη διάλυση της ελληνικής εθνικής άμυνας και την αποστολή φρεγάτας στην Υεμένη.
Και βεβαίως είναι γελοίο και να σκεφτεί κανείς ακόμα ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί ο ελληνικός εναέριος χώρος και να παραμείνει αυτό μυστικό.
Ελπίζουμε ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει το θάρρος να πει ένα «Όχι», αν τεθεί τέτοιο ζήτημα, και να μην θέσει σε μεγάλο κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας που κυβερνά, πλήττοντας παράλληλα τόσο βάναυσα τα συμφέροντά της.
