Εγώ δεν έχω, ούτε μπορώ να έχω καμιά σχέση με τις ιδέες των Σπαρτιατών και αμφιβάλλω μάλιστα και αν έχουν κάποιες κάπως συγκροτημένες ιδέες. Η κατηγορία όμως εναντίον τους ότι εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους είναι απλώς γελοία. Αυτό ακριβώς κάνουν συστηματικά οι βουλευτές όλων των κομμάτων και αν την παίρναμε στα σοβαρά θα έπρεπε να ακυρώσουμε όλων την εκλογή.
Η ιδέα να ακυρώσει η δικαιοσύνη την εκλογή τους και να διαμοιραστούν οι έδρες τους σε άλλα κόμματα, αδιαφορώντας εντελώς για τη θέληση των ψηφοφόρων που ψήφισαν Σπαρτιάτες, όχι γιατί τους ξεγέλασε κάποιος, αλλά ακριβώς γιατί κατάλαβαν ποιοι είναι, μου φαίνεται και εντελώς εξωφρενική και πολύ επικίνδυνη.
Είναι άλλωστε που είναι εξαιρετικά καλπονοθευτικό το εκλογικό σύστημα, το μόνο που μας λείπει είναι να μοιράζουμε εκ των υστέρων κατανομές εδρών που ήδη κρίθηκαν και άρα αριθμούς εδρών που μπορεί να έχουν αποφασιστική σημασία στις ψηφοφορίες, αλλά και στην εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση.
Και καλό θα είναι να τα προσέξουν αυτά όσοι βιάζονται να συνδράμουν δήθεν «αντιφασιστικούς» αγώνες της πυρκαγιάς. Πόσο αντιφασιστική είναι άραγε η Νέα Δημοκρατία, ο Πρόεδρος της οποίας μίλησε με τα χειρότερα λόγια για το ΕΑΜ, τη μεγαλύτερη, συγκριτικά με το μέγεθος της χώρας, αντιφασιστική οργάνωση σε όλη την υπό τον Χίτλερ Ευρώπη; Πόσο αντιφασίστες είναι όσοι καλούν τους Ουκρανούς Ναζί του Αζόφ να μιλήσουν στην ελληνική Βουλή; Πόσο αντιφασίστες είναι όσοι κλείνουν τα μάτια στις καθαρά φασιστικές μεθόδους του Ισραήλ και τις δικαιολογούν μάλιστα ως «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»; Δεν αφήνουμε καλύτερα τα ανέκδοτα και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, όσο έχει απομείνει κάτι από δαύτη;
Σήμερα, απειλούνται οι Σπαρτιάτες με ακύρωση της εκλογής τους. Αύριο όμως μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος. Φυσικά πρέπει να διώκονται και με τον αυστηρότερο δυνατό τρόπο τα εγκλήματα, οι εγκληματικές πράξεις ή οι εκκλήσεις στο να γίνουν. Μέχρις εκεί όμως. Οι ιδέες καταπολεμούνται με ιδέες, όχι με απαγορεύσεις και διώξεις που τις κάνουν πιο δημοφιλείς. Από κει και πέρα υπονομεύουμε τα ελάχιστα στοιχεία δημοκρατίας που έχουν παραμείνει στο καθεστώς και ακριβώς γι’ αυτό είναι και πολύ σημαντικά. Δεν υπερασπιζόμαστε, υπονομεύουμε τη δημοκρατία με αυτές τις μεθόδους και πριονίζουμε το κλαδί όπου καθόμαστε.
ΥΓ. Τα συζητούσα αυτά με ένα φίλο, παλιό στέλεχος της αριστεράς. Συμφώνησε σε όλα αλλά όταν του είπα ότι θα γράψω ένα άρθρο μου είπε «όχι, προς Θεού, μην το κάνεις». Τρομοκρατημένος μη φύγουμε λιγάκι από την πεπατημένη, από την πολιτική ορθότητα, μην μας πούνε τίποτα, κλεισμένοι αιωνίως στο καβούκι μας.
