Με σύγχρονο πύργο της Βαβέλ μοιάζει η αγορά εργασίας, ενώ τα συνδικάτα προχωρούν σε απεργία και συλλαλητήρια την Μ. Τετάρτη 1η Μαΐου, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έσπευσε να μεταφέρει την αργία της Πρωτομαγιάς στις 7 Μαΐου.

Η κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς θα έχει τη μορφή Γενικής Απεργίας καθώς καλύπτει τους εργαζόμενους τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Στην Αθήνα, η συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Αθήνας θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το ΠΑΜΕ,  καλεί στις 10:30 το πρωί, στο Σύνταγμα. Τα συνδικάτα, διεκδικούν την ουσιαστική αύξηση του εισοδήματος και την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων με την κλαδική σύμβαση εργασίας να είναι η μεγάλη απούσα στο μετά μνημονικό εργασιακό τοπίο.

Θέατρο παραλόγου

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Εργασίας, μέσω του συστήματος  ΕΡΓΑΝΗ και έχουν αναλυθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος, τουλάχιστον το 70% των μισθωτών είναι υποχρεωμένο να αποδεχθεί  ατομική σύμβαση εργασίας. Με αυτά τα δεδομένα, μόλις 740.000  εργαζόμενοι σε σύνολο 2.419.000 στον ιδιωτικό τομέα, καλύπτονται από κάποιας μορφής συλλογική σύμβαση.

Εντωμεταξύ, σε Αχίλλειο πτέρνα για τα εργασιακά δικαιώματα έχουν εξελιχθεί και οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Το 2023, υπεγράφησαν 209 νέες επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες καλύπτουν περισσότερους από  137.000 μισθωτούς. 

Από αυτές, μόλις οι 59  προβλέπουν αυξήσεις μισθών, ενώ οι υπόλοιπες δεν περιλαμβάνουν καν μισθολογικές ρυθμίσεις!

«Κρυφτούλι» με τις τριετίες

Παράλληλα, όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν εταιρίες οι οποίες με διάφορα προσχήματα, δεν εφαρμόζουν την σχετική διάταξη νόμου (ν.5053/23) και δεν χορηγούν τις μισθολογικές ωριμάνσεις λόγω προϋπηρεσίας (τριετίες) στους δικαιούχους.

Οι συνδικαλιστές, κάνουν λόγο για παράνομους όρους σε επιχειρησιακές συμβάσεις, όπου οι τριετίες ξεκινούν να προσμετρούνται από την εργασία στον κλάδο και όχι την χρονική περίοδο πριν από το 2012, ανεξάρτητα από τον εργοδότη. Συνέπεια αυτής της διαφορετικής ερμηνείας της διάταξης νόμους, είναι να καταβάλλονται τριετίες μικρότερες από εκείνες που θα έπρεπε.

Ταυτόχρονα, η ΟΙΥΕ επισημαίνει  ότι  εργοδότες εφαρμόζουν ακόμη  και εκβιαστικές πρακτικές, με «αυθαίρετες και αδικαιολόγητες απολύσεις εργαζομένων που είχαν εργασιακή προϋπηρεσία πριν από το 2012» και τώρα κατέθεσαν τα ένσημά τους για να λάβουν αυξήσεις. Σε άλλες εταιρίες, έχει διαπιστωθεί ότι επιλέγεται η λύση της τροποποίησης των ατομικών συμβάσεων εργασίας. 

Ως βασικός μισθός ορίζεται ο κατώτατος χωρίς τριετίες συν μια «πρόσθετη καταβολή», ως… οικειοθελή παροχή. 

Η ΟΙΥΕ, καταγγέλλει επίσης ότι υπάρχουν τροποποιήσεις συμβάσεων, στις οποίες προστίθεται ως όρος υποχρέωσης για τους εργαζόμενους, να μετακινούνται σε «διαθέσιμες» θέσεις εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα, αλλιώς απολύονται.

Αυξήσεις, αλλά «δεν είναι αυτό που νομίζεις»

Την ίδια ώρα, σε αύξηση μισθών δηλώνουν ότι προτίθενται να προχωρήσουν επτά στις δέκα επιχειρήσεις εντός του τρέχοντος έτους, χαρακτηρίζοντας ωστόσο υπερβολικές τις απαιτήσεις των εργαζομένων! Οι εργαζόμενοι με τη σειρά τους, θεωρούν ως βασικότερη αιτία αποχώρησης από την εργασία, τις χαμηλές αποδοχές.

Μια στις δύο επιχειρήσεις δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε νέες προσλήψεις. Το ζητούμενο είναι ποιος θα ανταποκριθεί. Οξύμωρο σχήμα αποτελεί το γεγονός ότι οι εργοδότες ζητούν εργαζόμενους, ενώ οι άνεργοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο, με το 50% να βρίσκονται μακροχρονίως εκτός αγοράς εργασίας. Και όχι τυχαία…

Τον φαύλο κύκλο της αγοράς εργασίας στη χώρα μας, αποτυπώνει έρευνα της εταιρείας Randstad, σύμφωνα με την οποία: βασικός στόχος των επιχειρήσεων για το 2024 είναι η προσέλκυση κορυφαίων ταλέντων και η διατήρηση της δέσμευσης των εργαζομένων.

Με αυτά τα δεδομένα:

-το 72% των επιχειρήσεων σχεδιάζει αύξηση των μισθών των εργαζομένων τους.

-το 53% των επιχειρήσεων προτίθεται να προχωρήσει σε νέες προσλήψεις. 

-το 25% των επιχειρήσεων υποστηρίζει τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και σχεδιάζει να την επεκτείνει στη λειτουργία τους. 

Ωστόσο, ως βασικές προκλήσεις για τις επιχειρήσεις, θεωρούνται:

-οι υψηλές και μη ρεαλιστικές μισθολογικές προσδοκίες των εργαζομένων (63% των επιχειρήσεων)!

-η έλλειψη της απαραίτητης εργασιακής εμπειρίας στον εκάστοτε κλάδο εξειδίκευσης (53%) και 

-η έλλειψη του  κατάλληλου συνδυασμού δεξιοτήτων (41%). 

Μάλιστα, το 54% των εταιρειών δηλώνει ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διατήρηση της αφοσίωσης των εργαζομένων. 

Στον αντίποδα, εξετάζοντας τους λόγους αλλαγής εργασιακού περιβάλλοντος από τους εργαζόμενους, το 64% των εργαζομένων αποχωρεί από την τρέχουσα εργασία του, επειδή λαμβάνει καλύτερες μισθολογικές αποδοχές ή πιο ευνοϊκές συνθήκες εργασίας από άλλον εργοδότη και το 46% αναζητά περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης σε άλλο περιβάλλον. Παράλληλα, το 18% των εργαζομένων αποφασίζει να εγκαταλείψει την υπάρχουσα θέση εργασίας του, εξαιτίας του  μεγάλου όγκου εργασίας.