Τελικά ο κύβος ερρίφθη. Ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ, αφού για περίπου μία εβδομάδα κράτησε τη χώρα με κομμένη ανάσα να περιμένει εάν θα παραιτηθεί τη Δευτέρα 29 Απριλίου, όταν εξέπνευσε η προσωπική του διορία ανακοίνωσε πως θα παραμείνει στα καθήκοντά του. Το ενδεχόμενο που άφησε να εγκαταλείψει την εξουσία, εξαιτίας της έρευνας για αθέμιτη επιρροή που άνοιξε ενάντια στη σύζυγό του Μπεγόνια Γκόμεθ έπειτα από πρωτοβουλίες που ξεκίνησε μία ψευτο-συνδικαλιστική οργάνωση της ακροδεξιάς, η Manos Limpias (Καθαρά Χέρια), τερμάτισε το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι πρωτόγνωρο στην πολιτική ζωή της Ισπανίας. Φαίνεται πως για μία φορά ακόμη ο Σάντσεθ αποδεικνύει πως είναι επτάψυχος και κατορθώνει να επιβιώνει και να αναγεννιέται μέσα από τις δυσκολίες, καθώς και σε τούτην την περίπτωση δεν άφησε να τον παρασύρουν τα γεγονότα. Η τακτική του να μην παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή και να οδηγήσει την κυβερνητική συμμαχία και τη χώρα σε νέα εκλογική περιπέτεια, με τον ίδιον εξουδετερωμένο, έδωσε στον Σάντσεθ τη δυνατότητα να καθοδηγήσει εκείνος τις εξελίξεις.
Η παρελκυστική του τακτική, που άφησε να περάσει αυτή η εβδομάδα μέσα στη συναισθηματική και πολιτική φόρτιση και κυρίως την αναμονή, που έδωσε την ευκαιρία να διερευνηθούν πιο ψύχραιμα τα δεδομένα και να συγκρουσθούν σε «ουδέτερο» έδαφος οι απόψεις και τα επιχειρήματα, είχε ως αποτέλεσμα να του δώσει χρόνο. Χρόνος που λειτούργησε ευνοϊκά, όπως συνέβη και το 2015 -όταν τον καθαίρεσαν για να επανέλθει θριαμβευτής, ως «Μεσσίας» της βάσης του κόμματος, ή στις εκλογές του ‘19 και του ‘23. Και κατόρθωσε πάλι να συσπειρώσει το ίδιο του το κόμμα και να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα, που βιαστικά πήγε να δημιουργηθεί από τις εντυπώσεις για την έρευνα. Κυρίως όμως, τον οδήγησε να συσφίξει ακόμη περισσότερο τη σχέση του με τους άλλους σχηματισμούς της κυβερνητικής παράταξης, ιδίως τα περιφερειακά και αυτονομιστικά κόμματα, που μάλλον με τρόμο θα αντιμετώπιζαν την πτώση της κυβέρνησης. Άλλωστε η διατήρηση της συνοχής του κυβερνητικού σχήματος, με ή χωρίς τον Σάντσεθ, ήταν από την πρώτη στιγμή το κύριο μέλημα των κομμάτων της.
Εξάλλου, η απόφαση του Σάντσεθ να παραμείνει στην πρωθυπουργία αποκρούει και τα σχέδια της αντιπολίτευσης να τον αναγκάσει να τραπεί σε φυγή και αναγκάζει τον ηγέτη του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) Αλφρέδο Νούνιεθ Φεϊχόο να ξανακρεμάσει το κοστούμι του εν δυνάμει προέδρου της ισπανικής κυβέρνησης, που είχε αρχίσει να προβάρει. Παράλληλα δε, η περίοδος αναμονής, σε συνδυασμό με τη συναισθηματική επιστολή του προς το έθνος, στην οποία στηλίτευε και την «τοξικότητα» στην πολιτική λειτούργησε θαυμάσια για τον Σάντσεθ ως μηχανισμός για τη επανασυσπείρωση, πρώτον του ίδιου του κόμματος και κατά δεύτερο λόγο των κομμάτων, αλλά κέρδισε μεγάλες μερίδες και της κοινωνίας. Παράλληλα, ενώ ο Φεϊχόο ξανά έθετε υποψηφιότητα για το Μονκλόα, μιλώντας σε εκδήλωση στη Λιέιδα, μέσα στο ίδιο το ΡΡ άρχισαν να δημιουργούνται ανησυχίες μην τυχόν η εξέλιξη αυτή ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και για τους ίδιους, δείχνοντας τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη για παράλληλες υποθέσεις. Άλλωστε, νωπή είναι ακόμη η περιπέτεια του συντρόφου της δεξιάς Περιφερειάρχου της Μαδρίτης Ισάβελ Αγιούσο με την εφορία, που έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση. Αρκετοί κύκλοι μάλιστα υποστηρίζουν πως η υπόθεση της Μπεγόνιας Γκόμεθ, παρά το γεγονός ότι σε πρώτο βαθμό η δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως δεν στοιχειοθετεί παραπομπή, ανακινήθηκε ως αντίβαρο στο σκάνδαλο που εμπλέκει τον σύντροφο της Αγιούσο. Επιπλέον, η δεξιά παράταξη φοβάται πως μία έρευνα για τη Γκόμεθ θαπυροδοτήσει ένα κύμα αγανάκτησης και αλληλεγγύης από τη μεριά των Σοσιαλιστών, αλλά και άλλων κύκλων, απέναντι στην αμοραλιστική και επικίνδυνη τροπή που παίρνει η πολιτική με τέτοιες κινήσεις. Ένα κύμα αγανάκτησης, που εκφράστηκε ήδη το περασμένο Σάββατο με το μεγάλο πλήθος που συγκεντρώθηκε μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του PSOE στην οδό Φερράθ, όταν συνεδρίαζε η ομοσπονδιακή επιτροπή του κόμματος. Επίσης κι άλλες διαδηλώσεις συμπαράστασης πραγματοποιηθήκαν το Σαββατοκύριακο στη Μαδρίτη και τη Βαλένθια για να ενθαρρύνουν τον Σάντσεθ να μην παραιτηθεί και να συνεχίσει να πολεμάει για την κυβέρνηση συνασπισμού. Και άλλες προσωπικότητες, από τον χώρο του πολιτισμού και συνδικαλισμού εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τη «δηλητηρίαση της πολιτικής» σε εκδήλωση CCOO και UGT. Η τάση αυτή συσπείρωσης υπέρ του PSOE ανησυχεί φυσικά το ΡΡ ενόψει ευρωεκλογών, αλλά και για τις εκλογές στην Καταλονία.
Μάλιστα, η επίσκεψη του Σάντσεθ στην Καταλονία εν μέσω του αναβρασμού αυτού για την υπόθεση της συζύγου του, προσέδωσε χαρακτήρα σταυροφορίας και είχε ως αποτέλεσμα να δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στο τοπικό σοσιαλιστικό κόμμα, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές της 12ης Μαΐου.
Οι αυτονομιστές ανησυχούν ιδιαίτερα για το φάσμα μίας ανόδου του ΡΡ στην εξουσία, με «συνένοχο» το ακροδεξιό Vox (όσο κι εάν ο Φεϊχόο το αποκλείει, χωρίς η εμπειρία της συγκυβέρνησης ΡΡ/ακροδεξιάς σε αρκετές ισπανικές Αυτόνομες Περιφέρειες να τον επιβεβαιώνει). Η άνοδος της δεξιάς θα αναιρέσει τα όσα έχουν καταφέρει να επιτύχουν στα πλαίσια της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση τα περιφερειακά κόμματα των Βάσκων και κυρίως των Καταλανών αυτονομιστών. Οι τελευταίοι δε, μιας που στις 12 του Μαΐου οι ψηφοφόροι της Περιφέρειας θα κληθούν να επανεκλέξουν πρόωρα την τοπική κυβέρνηση, θα βρίσκονταν σε δεινή θέση, καθώς θα υπονομευόταν νομοτελειακά και θα ενταφιαζόταν η πολυπόθητη «αμνηστία» για τις διώξεις εναντίον ηγετών τους αναφορικά με τα γεγονότα , που εξαργύρωσαν απέναντι στην στήριξη της κυβέρνησης Σάντσεθ.
Κυρίως όμως, η Ισπανία βρίσκεται προ των πυλών σε δύο σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις: στις 12 Μαΐου στην Καταλονία και στις 9 Ιουνίου για τις Ευρωεκλογές. Κάποιος θα πεί ότι ο Σάντσεθ κινδυνεύει λόγω αυτής της υπόθεσης να απολέσει δυνάμεις. Μάλλον, το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει: το αδύναμο κατηγορητήριο και η υπεύθυνη και θαρραλέα στάση του, όπως φάνηκε σε κάποιους, μάλλον ευνοημένο βγάζουν τον Σάντσεθ. Τόσο, που στην Καταλονία, οι αυτονομιστές του ERC φοβούμενοι την επιρροή της απόφασης, ζητούν τώρα να μην μεταδοθεί η συνέντευξη, που παραχώρησε κατά την επίσκεψή του, χαρακτηρίζοντάς την «εκλογοθηρική». Στην περίπτωση, που οι προπορευόμενοι Καταλανοί Σοσιαλιστές (PSC, 39-49 έδρες, Junts 28 – 30 και ERC, 27 -28) κερδίσουν με διαφορά τις εκλογές και θα έχουν τον πρώτο λόγο για τον σχηματισμό της τοπικής κυβέρνησης, με αποδυναμωμένα τα αυτονομιστικά κόμματα, σε συνδυασμό με τα θετικά αποτελέσματα στις εκλογές στην Εουσκάδι (Βάσκους), όπου οι Σοσιαλιστές συμμετέχουν στην κυβέρνηση, εξασφαλίζουν και τη συνοχή της κυβέρνησής του και μεγάλες ελπίδες για μία, εάν όχι remontada, τουλάχιστον να ισοσκελίσουν τη δημοσκοπική διαφορά με το ΡΡ.
Κυρίως δε, η απόφαση του Σάντσεθ να αντισταθεί στον βρώμικο πόλεμο και τη συνομωσιολογία, προσδίδει άλλη τροπή στη διαδικασία και την τεχνική του lawfare και του πολέμου τριβής, που του είχε ξεκινήσει το ΡΡ αμέσως μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου. Ένα lawfare, που στα χέρια της δεξιάς προπαγάνδας είχε καταφέρει να υποσκάψει και κατεδαφίσει κυβερνήσεις όπως του Λούλα και της Ντζίλμα Ρούσεφ στη Βραζιλία, του Έβο Μοράλες στη Βολιβία και πρόσφατα του Πορτογάλου πρωθυπουργού Αντόνιου Κόστα. Μάλιστα, εάν κάποιος ηγέτης δεν ζει σε χώρες, όπως η Πορτογαλία, όπου η μη εμπλοκή του μπορεί να αποδειχθεί, κάλλιστα μπορεί να καταλήξει άδικα στη φυλακή, όπως ο Λούλα ντα Σίλβα, ή να καθαιρεθεί, όπως η Ντίλμα Ρούσεφ. Ή να βρεθεί στην εξορία, όπως μετά το συνταγματικό πραξικόπημα ο Βολιβιανός Έβο Μοράλες ή στο Εκουαδόρ ο Ραφαέλ Κορέα, όπου τώρα μάλιστα η κυβέρνηση στη χώρα του έχει διαπράξει τώρα μια ασυνήθιστη επίθεση στη μεξικανική πρεσβεία στο Κίτο για να αποσπάσει τον πρώην αντιπρόεδρο Χόρχε Λάσο, που είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο. Η δίνη αυτή της απανθρωποποίησης και απονομιμοποίησης του πολιτικού αντιπάλου μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε απόπειρα δολοφονίας, όπως αυτή που υπέστη η Κριστίνα Κίρτσνερ στην Αργεντινή. Ή σε έκτροπα, όπως η ή στην επίθεση στο Καπιτώλιο το 2020 ή στα κτήρια των «Τριών Εξουσιών» στην Μπραζίλια, το 2023, από φανατισμένους ακροδεξιούς.
Με διαβρωτικές κατηγορίες, που σχεδόν πάντα αργότερα, αλλά όταν πλέον ήσαν όλα αργά, διαψεύδονταν και κατέπεφταν, το lawfare επειδή σε αντίθεση με τα fake news εμπλέκει και τη δικαιοσύνη -η οποία σε κάποιες περιπτώσεις συνδράμει, άθελά της ή σκοπιμα, τις προθέσεις των συκοφαντών- ή την αστυνομία, δημιουργεί μεγαλύτερες και μακροπρόθεσμες περιπλοκές και σημαντικότερη συναισθηματική εντύπωση στην κοινή γνώμη, που εξάπτεται επίσης για περισσότερο χρόνο και της δημιουργούνται πιο βαθιές εντυπώσεις.
Άλλωστε η Manos Limpias, μία οργάνωση του 47χρονου δικηγόρου και με δεσμούς με την ακροδεξιά Μιγέλ Μπερνάδ, έχει εμπλακεί σε πολλές τέτοιες υποθέσεις στο παρελθόν κι έχει υποκινήσει έρευνες και δίκες ή έχει ερευνηθεί και καταδικασθεί η ίδια για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Μολονότι προβάλλεται ότι εκπροσωπεί συνδικαλιστικά δημόσιους υπαλλήλους, η οργάνωση αυτή έχει χρησιμεύσει ως βραχίονας παραπληροφόρησης και επιρροής της κοινής γνώμης σε πολλές υποθέσεις με θύματα πολιτικούς και προσωπικότητες της Αριστεράς. Μάλιστα, έχει βάλει από καιρό στο στόχαστρό της τη Μπεγόνια Γκόμεθ. Μάλιστα την είχε κατηγορήσει και παλιότερα, επικαλούμενη μία «τρολιά» από ανυπόληπτο ΜΚΔ για επιδοτήσεις που δέχθηκε η σύζυγος του πρωθυπουργού και όπως αποδείχθηκε επρόκειτο για μια επιχειρηματία από την Καντάβρια που επίσης ονομαζόταν Μπεγόνια Γκόμεθ. Επίσης, την είχε κατηγορήσει για κάποια «κλαμπ ενηλίκων» (που όμως ανήκαν στον πατέρα της) ή ακόμη είχε υποστηρίξει την ανήκουστη «φαντασιοπληξία» στο διαδίκτυο πως δεν έχει παντρευτεί με τον Σάντσεθ και πως είναι… άντρας! Από το στόχαστρό του δε γλίτωσε κι ο Σάντσεθ τον οποίο είχε μηνύσει για την υπογραφή της αμνηστίας στους Καταλανούς πολιτικούς στις 9 του περασμένου Νοεμβρίου -για να απορριφθεί η μήνυση από τα αρμόδια δικαστικά όργανα.
Η χρονικότητα της υπόθεσης αυτής αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα, σε μία στιγμή όπου διακυβεύονταν σημαντικά πολιτικά γεγονότα στην Ισπανία. Ανακινήθηκε στο παρά πέντε της συμφωνίας μεταξύ του ΡΡ και της κυβέρνησης για τη νέα σύνθεση του Δικαστικού Συμβουλίου, καθώς η θητεία της προηγούμενης έχει λήξει προ πολλού και η παράταση του αδιεξόδου για τη στελέχωσή της δημιουργεί μεγάλες δυσλειτουργίες στο κράτος δικαίου και τη λειτουργία της δικαιοσύνης στη χώρα.
Η υπόθεση της Μπεγόνια Γκόμεθ, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν εμπνέει κάποια ανησυχία για τον ίδιο τον Σάντσεθ και την κυβέρνησή του -και ίσως για τούτο, με φρόνηση, δεν έσπευσε να παραιτηθεί- και ούτε φαίνεται πως από τις δραστηριότητές της απορρέει αυτό που η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου θεωρεί έγκλημα «εμπορίας πολιτικής επιρροής». Με δεδομένο ότι η Manos Limpias είχε με προπέτεια υιοθετήσει τη φάρσα για την άλλη Μπεγόνια Γκόμεθ ως απόδειξη, ενδεχομένως η υπόθεση τούτη ανοίξει έναν ευρύ διάλογο για τις ευθύνες στην παραπληροφόρηση και τον μαυλισμό των συνειδήσεων που έχουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αυτόκλητες οργανώσεις και την ανάγκη για μία ηθική αναγέννηση στον δημόσιο λόγο, την πολιτική, τη δικαιοσύνη, τα μέσα ενημέρωσης.
