ΑΘΗΝΑ
04:14
|
22.11.2024
Το ψήφισμα είναι εν πολλοίς συμβολικό, αλλά και ενδεικτικό.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών
Το μοιράζομαι:
Το εκτυπώνω

Στον χάρτη που ακολουθεί αποτυπώνεται μια πραγματικότητα σε πλανητική κλίμακα απέναντι σε μια ιδεολογία που κυριαρχεί στα μυαλά πολλών ανθρώπων και υποθέτει κάποια τρομακτική επιρροή που δήθεν ασκεί το μυθοποιημένο Ισραήλ.

Στις 10 Μαΐου 2024 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα που αναβαθμίζει τα δικαιώματα της Παλαιστίνης στον Οργανισμό σε Κράτος Παρατηρητή, χωρίς να προσφέρει πλήρη ένταξη, προτρέποντας το Συμβούλιο Ασφαλείας να εξετάσει «ευνοϊκά» το σχετικό αίτημα της Παλαιστίνης και επηρεάζοντας μια σειρά δικαιωμάτων, όπως η δυνατότητα να υποβάλλει προτάσεις και τροπολογίες, να προτείνει θέματα που θα συμπεριληφθούν στην προσωρινή ημερήσια διάταξη των τακτικών ή έκτακτων συνόδων, το δικαίωμα των μελών της αντιπροσωπείας του «Κράτους της Παλαιστίνης» να εκλέγονται ως αξιωματούχοι στην ολομέλεια και στις κύριες επιτροπές της Γενικής Συνέλευσης και την πλήρη συμμετοχή σε διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών είχε ως εξής:

Υπέρ: 143 (πράσινο)
Κατά: 9 (κόκκινο)
Αποχή: 25 (κίτρινο)

Τα 9 κράτη που τοποθετήθηκαν κατά του ψηφίσματος ήταν τα εξής: Αργεντινή, Τσεχία, Ουγγαρία, Ισραήλ, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Παπούα Νέα Γουινέα και ΗΠΑ.

Άξια λόγου και επισήμανσης είναι η αποχή της Ουκρανίας και η τοποθέτηση υπέρ του ψηφίσματος της Ινδίας και της Αυστραλίας. Το αποτέλεσμα υπέρ του ψηφίσματος είναι περισσότερο εντυπωσιακό, αν εκτιμηθεί όχι απλώς ο αριθμός των κρατών, αλλά και τα ποσοστά που αντιπροσωπεύουν αυτά τα κράτη επί του παγκόσμιου πληθυσμού.

Το ψήφισμα είναι εν πολλοίς συμβολικό, αλλά και ενδεικτικό. Η υπερεκτίμηση, η υπερτίμηση και η μυθοποίηση του Ισραήλ, η καλλιέργεια κάποιας μυθικής «εβραϊκής επιρροής» όχι απλώς δεν συμφέρει το ισραηλινό κράτος, αλλά είναι και επικίνδυνη, ιδιαίτερα όσον αφορά το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και το κλίμα που διαμορφώνεται.

Ψηφίσματα του αμερικανικού Κογκρέσου όπως το «H.R.6090-Antisemitism Awareness Act of 2023» θα συμψηφιστούν με άλλα, που έχουν εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο και προσανατολισμό, και μεσοπρόθεσμα θα γίνουν αντιληπτά στο πλαίσιο μιας ολοένα και περισσότερο διευρυμένης προσπάθειας περιορισμού της ελευθερίας του λόγου και θα οδηγήσουν σε περαιτέρω πόλωση και πολιτικοποίηση γύρω από το ζήτημα της στήριξης του κράτους του Ισραήλ. Τα πανεπιστήμια είναι απλώς ο πρώτος ή ο κεντρικότερος χώρος πολιτικοποίησης του ζητήματος.

Για να γίνει αντιληπτή η πιθανή πορεία και εξέλιξη που μπορεί να έχει η πολιτικοποίηση του ζητήματος της στήριξης του Ισραήλ στο εσωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, θα πρέπει να θυμίσουμε κάποια πράγματα για την πορεία και την εξέλιξη της πολιτικοποίησης του ζητήματος της μετανάστευσης στις ΗΠΑ.

Το μεταναστευτικό ζήτημα έχει μεγάλη προϊστορία στις ΗΠΑ, τουλάχιστον από τον Πατ Μπιουκάναν (Pat Buchanan) και τη δεκαετία του 1990, αλλά άρχισε να πολιτικοποιείται έντονα, ιδιαίτερα μεταξύ των λευκών Αμερικανών, ανάμεσα στα έτη 2012 και 2016, οδηγώντας σε σημαντικές μεταβολές συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων κυριαρχούσε σχετικά παρόμοια τοποθέτηση Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, δίχως το ζήτημα να πολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό (Βλ. A Research Agenda for Political Demography, 2021).

Η αρχή έγινε με την ήττα ενός Ρεπουμπλικανού υποψηφίου που ήταν θετικά προσκείμενος στη μετανάστευση (Eric Cantor) από υποψήφιο του ίδιου κόμματος που του ασκούσε κριτική στο συγκεκριμένο ζήτημα (Dave Brat) σε τοπικές προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών. Στη συνέχεια το μεταναστευτικό ζήτημα έφτασε να κατατάσσεται ως κορυφαία προτεραιότητα από ένα ποσοστό περίπου 15-20% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων, πρωτοφανής μεταβολή που είχε να συμβεί από τη δεκαετία του 1930, η οποία διαμόρφωσε τη βάση για την επιτυχημένη προκριματική υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ για το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος το 2015, ο οποίος ήρθε εκτός του Ρεπουμπλικανικού κομματικού κατεστημένου (Βλ. Eric Kaufmann, Whiteshift: demographic change, populism and polarization in the West).

Άραγε θα μπορούσε η πολιτικοποίηση του ζητήματος της στήριξης του Ισραήλ να οδηγήσει σε μια ανάλογη ή παρεμφερή εξέλιξη στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος και σε παρόμοιες αναταράξεις το κομματικό κατεστημένο των Δημοκρατικών, όπως συνέβη στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικανών και στο κατεστημένο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος με αφορμή την πολιτικοποίηση του ζητήματος της μετανάστευσης; Ιδού το ερώτημα. 

Το μοιράζομαι:
Το εκτυπώνω
ΣΥΝΑΦΗ

Βραζιλία: Κατηγορίες για απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Λούλα στον προκάτοχό του Ζαΐρ Μπολσονάρου

Σε αποχώρηση αναγκάστηκε ο Ματ Γκάετς-Δεν θα γίνει υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ

Παγκόσμια διάσταση στον πόλεμο της Ουκρανίας βλέπει ο Πούτιν-Παρουσίασε το υπερόπλο Oreshnik (video)

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό στην πλατεία Συντάγματος

Γραφτείτε συνδρομητές
Ενισχύστε την προσπάθεια του Κοσμοδρομίου με μια συνδρομή από €1/μήνα