Ο Ναπολέων εξεστράτευσε στη Ρωσία και συνετρίβη. Οι δυτικοί (και η αγγλόπληκτη Ελλάδα του Βενιζέλου) επενέβησαν μαζικά στη Ρωσία εναντίον των Μπολσεβίκων (1918-21), ξευτελίστηκαν και είδαν τα ίδια τα στρατεύματά τους να επαναστατούν. Η Γερμανία του Χίτλερ επιτέθηκε στη Ρωσία και συνετρίβη. Τη δόξα αυτών ζήλεψαν κατά τα φαινόμενα οι Μπάιντεν, Σολτς, Μακρόν, Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν (και ο δικός μας ο Μητσοτάκης από πίσω), ίσως η πιο παρακμιακή κουστωδία «ηγετών» της Δύσης στην ιστορία της. Μόνο που τώρα υπάρχουν πυρηνικά όπλα και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά μέσα που δεν υπήρχαν πριν το 1945.
Γι’ αυτό η καινούρια εκστρατεία κινδυνεύει να εξελιχθεί όχι απλά σε Βατερλώ της Δύσης, αλλά σε Βατερλώ της ανθρωπότητας, εφόσον δεν κινητοποιηθεί μαζικά και δυναμικά για να αποτρέψει την καταστροφή της. Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας για ποιο λόγο οι τελευταίες αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ αυξάνουν δραματικά την πιθανότητα παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου γιατί, όπως εξηγήσαμε, ανατρέπουν τις πιο βασικές αρχές της «πυρηνικής σταθερότητας» που εγκαθίδρυσαν στο παρελθόν ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.
Αυτό δεν το λέμε εμείς. Ο ίδιος ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το λέει, ο Τζο Μπάιντεν. Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία αρνήθηκε να παράσχει όπλα μακρού βεληνεκούς στην Ουκρανία, ικανά να πλήξουν βαθιά το ρωσικό έδαφος, με το επιχείρημα ότι θέλουμε να βοηθήσουμε μεν την Ουκρανία, όχι όμως και να προκαλέσουμε τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να προκαλέσουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν διαρκώς παρόν στις συσκέψεις του Λευκού Οίκου για την πολιτική στην Ουκρανία έως ότου ο Πρόεδρος παρεδόθη στο «κόμμα του Πολέμου» εντός της συλλογικής Δύσης και της αμερικανικής κυβέρνησης. Επομένως ο Μπάιντεν ή δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει, κάτι πολύ επικίνδυνο αν οι αποφάσεις αφορούν την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, ή ξέρει τι λέει και, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, επιλέγει να αναλάβει το ρίσκο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της καταστροφής της ανθρωπότητας.
Καταλαβαίνω ότι είναι κάπως δύσκολο στον αναγνώστη να πάρει κυριολεκτικά αυτά που γράφω. Παρακολουθώντας κάπως συστηματικά για πολλά χρόνια τα ζητήματα ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών και των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, έχω υπογραμμίσει στην αρθρογραφία μου την πορεία που μας οδήγησε σταδιακά στο σημείο που βρισκόμαστε, περιλαμβανομένων και των κινδύνων από την εγκατάσταση νέων αμερικανικών βάσεων, ιδίως στην Αλεξανδρούπολη, όπου ακόμα και η έκρηξη ενός «μικρού» τακτικού πυρηνικού μπορεί να οδηγήσει σε ραδιενεργό καταστροφή μεγάλο τμήμα της Ελλάδας, λόγω ιδίως των βορειοανατολικών ανέμων που φυσάνε τον περισσότερο καιρό στο Αιγαίο. Δεν μου απήντησε κανείς με επιχειρήματα, με αντιμετώπισαν όμως πάρα πολύ με σκεπτικισμό και επικρίσεις για κάποιου είδους καταστροφολογία. Δεν χαίρομαι γιατί επιβεβαιώθηκα και εξακολουθώ να προσεύχομαι να μην επιβεβαιωθώ περισσότερο.
Το πράγμα μοιάζει εντελώς λογικό και εντελώς παράλογο ταυτόχρονα. Το κύριο εμπόδιο για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα είναι τα όρια της φαντασίας μας, έγραψε κάποτε ο σπουδαίος Γάλλος γενετιστής Αλμπέρ Ζακάρ. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ένα μηχανισμό άρνησης της πραγματικότητας, αν νοιώθουμε ότι μας υπερβαίνει, τον ίδιο που έχουν και οι στρουθοκάμηλοι. Μην αντέχοντας το άγχος του κινδύνου, ή μην ξέροντας πώς να τον αντιμετωπίσουμε, προτιμάμε να μην τον βλέπουμε. Ο εφιάλτης όμως είναι εδώ, είναι στην εξωτερική πραγματικότητα. Κι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί είναι να κινητοποιηθούν μαζικά κράτη και κοινωνίες.
Ταχύτατη κλιμάκωση
Στις τρεις μέρες που μεσολάβησαν από το προηγούμενο άρθρο μας για τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, μια σειρά από ειδήσεις επιβεβαίωσαν το συμπέρασμά μας ότι βαδίζουμε ολοταχώς στη σοβαρότερη πυρηνική κρίση της ιστορίας μας.
Μετά την απόφαση Μπάιντεν να επιτρέψει τη χρήση αμερικανικών όπλων κατά στόχων στο ρωσικό έδαφος, δηλαδή μέσα σε τρεις μέρες, οι Γάλλοι ετοιμάζονται να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, οι Γερμανοί συζητάνε το ενδεχόμενο επιστράτευσης 900.000 εφέδρων, οι Ολλανδοί και οι Δανοί λένε δεν έχουν πρόβλημα αν τα F-16 που δίνουν στην Ουκρανία θα χτυπάνε μέσα στη Ρωσία. Τα αεροσκάφη αυτά όμως μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα. Με άλλα λόγια οι Ρώσοι θα βρίσκονται υπό διαρκή απειλή και αβεβαιότητα ότι μπορούν να δεχθούν πυρηνική επίθεση.
Η αύξηση της αβεβαιότητας μπορεί να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο από λάθος, ενώ διευκολύνει μια προβοκάτσια. Η ύπαρξη τέτοιων όπλων στην Ουκρανία, όπου ο Ζελένσκι μοιάζει να είναι τώρα πλήρως ελεγχόμενος όχι μόνο από τη Δύση γενικά, αλλά από το εξτρεμιστικό «κόμμα του Πολέμου» στους κόλπους της, καθιστά πολύ πιο εύκολη και οποιαδήποτε προβοκάτσια, αποσταθεροποιεί δηλαδή τον πιο κρίσιμο παράγοντα της πυρηνικής σταθερότητας. Είναι σαν ένα παιχνίδι πόκερ όπου οι αντίπαλοι αυξάνουν διαρκώς τα λεφτά που παίζουν. Τα αμερικανικά όπλα πραγματοποίησαν ήδη πολύνεκρες επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ της Ρωσίας. Η Ρωσία, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Πούτιν, απάντησε πραγματοποιώντας επίθεση στην κατεύθυνση του Χάρκοβου.
Δηλαδή τι πιστεύουν στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο; Ότι θα κλιμακώνουν διαρκώς την επέμβαση στην Ουκρανία και η Μόσχα δεν θα απαντάει; Ή μήπως θέλουν να απαντήσει, θέλουν την κλιμάκωση, οδηγώντας τα πράγματα σε μια πυρηνική σύγκρουση, χωρίς να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη της;
Οι Ρώσοι από την πλευρά τους έδωσαν στη δημοσιότητα χάρτη με τις βάσεις που έχουν αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη και ο Πούτιν έκανε ειδική αναφορά σε μικρά ευρωπαϊκά κράτη των οποίων οι ηγεσίες δεν αντιλαμβάνονται που πάνε να μπλέξουν. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά και ελληνικά μέσα δεν ανέφεραν καν αυτές τις ειδήσεις. Εσείς τι λέτε; Πού ακριβώς πάει αυτό το πράγμα;
Ευρώπη και Ελλάδα: Μοιραίες και άβουλες μαριονέτες
Η συντριπτική πλειοψηφία του ευρωπαϊκού (και του ελληνικού και του κυπριακού) πολιτικού προσωπικού, κατά τα φαινόμενα άμεσα εξαρτώμενη από το ΝΑΤΟ και τις αμερικανικές υπηρεσίες, χαμηλοτάτου ηθικού και διανοητικού επιπέδου, δεν βγάζει άχνα για αποφάσεις και σχέδια που κινδυνεύουν να οδηγήσουν την Ευρώπη και την ανθρωπότητα στο τέλος τους.
Μια τιμητική εξαίρεση ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, που μπορεί πολλοί να μην τον συμπαθούν ενδεχομένως για άλλα ζητήματα, αλλά είχε το θάρρος να αντιταχθεί με σαφήνεια στα πολεμικά σχέδια και τον απειλούν τώρα από τις Βρυξέλλες, έδρα μιας όλο και πιο ολοκληρωτικής, δήθεν δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποκλεισμό των Ούγγρων από όλα τα πόστα στην Ε.Ε.. Υπάρχει βέβαια και ο αριστερός πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο, ακόμα πιο ριζοσπάστης στις επικρίσεις του για την πολιτική του ΝΑΤΟ, αλλά κάποιος φρόντισε να τον στείλει στο νοσοκομείο.
Ο Όρμπαν δήλωσε ότι δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του μεγαλύτερη ανευθυνότητα από την εμπλοκή της Ευρώπης στην Ουκρανία χωρίς να υπάρχει καν μια εκτίμηση του κόστους και των μέσων που χρειάζονται για να πετύχει τους αντικειμενικούς στόχους της. Το ΝΑΤΟ γίνεται άμεσα εμπλεκόμενη πλευρά στην Ουκρανία και οι πιθανότητες να αποφευχθεί κάτι τέτοιο είναι περιορισμένες. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν είναι διατεθειμένος πάντως να επιτρέψει στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο να αποφασίζουν αυτές να στέλνουν Ούγγρους στρατιώτες στην Ουκρανία και να οδηγήσουν τη χώρα του ξανά σε πόλεμο κατά της Ρωσίας, όπως το έκανε ο Χίτλερ.
Ο «Ευρωπαϊκός Στρατός»
Τον περασμένο μήνα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ (όπου ανήκει και η ΝΔ) δήλωσε ότι θέλει εισαγωγή υποχρεωτικής θητείας και δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, που δεν θα έχει τους περιορισμούς του ελέγχου από τις εθνικές κυβερνήσεις. Με άλλα λόγια οι Βρυξέλλες θα στέλνουν απευθείας Ευρωπαίους φαντάρους στην Ουκρανία χωρίς να ρωτάνε κανένα.
Μόνο τέτοιος ευρωπαϊκός στρατός μπορεί να υπάρξει σήμερα και εξαπατά η κυβέρνηση τους πολίτες υπαινισσόμενη ότι δήθεν ένας τέτοιος στρατός θα υπερασπιστεί την Ελλάδα ή την Κύπρο από την Τουρκία! Θυμίζουμε ότι και η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε πρόσφατα με τις ΗΠΑ συμφωνία που δίνει τη δυνατότητα «εκχώρησης» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στους Αμερικανούς, με υποτονικές μάλιστα αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Είπαν ότι το κάνουν για να στείλουν κάνα δύο στρατιωτικούς στις αμερικανικές μονάδες, προφανώς όμως πρόκειται για ένα ακόμα ξεγυρισμένο ψέμα. Η συμφωνία έγινε βέβαια για να σταλούν, εν καιρώ τω δέοντι, και μάλλον σύντομα, ελληνικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Ήδη η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Δένδια έστειλε στην Ουκρανία ιπτάμενο αξιωματικό της ελληνικής αεροπορίας, που θεωρείται μάλιστα από τους πιο ικανούς, για να εκπαιδεύσει τους Ουκρανούς στα F-16. Μετά τις Ευρωεκλογές έπεται ασφαλώς συνέχεια. Άλλωστε σύμφωνα με τον υπουργό ‘Άμυνας, η Αθήνα αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να πουλήσει το ένα τρίτο της αεροπορίας της (!). Πού αλλού εκτός από την Ουκρανία, ίσως και μέσω τρίτου;
Δεν πολεμήσαμε το 1974 τους Τούρκους στην Κύπρο, θα πάμε να πολεμήσουμε τους Ρώσους στην Ουκρανία. Δεν θέλει και πολλή φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τι φοβερό κόστος θα πληρώσει η Ελλάδα στο μέλλον για τις ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης και από την ουσιαστική σιωπή της αντιπολίτευσης, αν δηλαδή γλυτώσουμε την όλο και πιο συγκεκριμενοποιούμενη απειλή ενός παγκόσμιου πολεμικού πολέμου, που κι εδώ έχουμε βάλει υποψηφιότητα να δεχτούμε από τους πρώτους τα πλήγματά του με όλες αυτές τις βάσεις που εγκατέστησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ανοχή κατ’ ουσίαν της αντιπολίτευσης.
Ταυτόχρονα συζητείται η ιδέα ενός «στρατιωτικού Σένγκεν», δηλαδή να μπορούν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ να κινούνται στην επικράτεια της Ε.Ε. χωρίς να ρωτάνε τις κυβερνήσεις. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν καταλαβαίνουν ότι, όσα κάνουν, συνιστούν πιθανώς το πρελούδιο στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και σκέφτονται τις πυρηνικές βόμβες ως ένα «εργαλείο τακτικής αποτροπής», όχι ως κάτι που θα χρησιμοποιηθεί όντως, αλλά αυτό που δεν εκτιμούν στην αρχή ενός πολέμου μπορεί να συμβεί στο τέλος του, είπε ακόμα ο Ούγγρος Πρωθυπουργός.
Να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι σημαντική στροφή στην πολιτική της έκανε και η Ανυπότακτη Γαλλία, με τον Ζαν Λυκ Μελανσόν και την επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του, Μανόν Ομπρί να τάσσονται υπέρ δημοψηφισμάτων με τα οποία οι κάτοικοι διαφόρων περιοχών της Ουκρανίας να αποφασίσουν σε ποιο κράτος θέλουν να ανήκουν, μια θέση που είναι η πιο προχωρημένη που διατυπώνεται στη Γαλλία.
Το κεντρικό ερώτημα
Οι Αμερικανοί ενδέχεται να ελπίζουν ότι, ακόμα κι αν εκδηλωθεί μια πυρηνική σύγκρουση, θα είναι υπό έλεγχο και θα περιοριστεί στο ευρωπαϊκό έδαφος. Τέτοιοι υπολογισμοί όμως είναι εντελώς ανόητοι. Αν η ανθρωπότητα διαβεί το κατώφλι της χρήσης πυρηνικών όπλων, είτε τακτικών, είτε στρατηγικών, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί και να περιοριστεί, ακόμα και να παραμείνει στο ευρωπαϊκό έδαφος. Το πιθανότερο είναι ότι, άπαξ και η ανθρωπότητα διαβεί το πυρηνικό κατώφλι, θα πάει στο τέλος της.
Εν τέλει το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνίες στη Δύση είναι το ακόλουθο: Θέλουμε να διακινδυνεύσουμε την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, όχι βέβαια για να βοηθήσουμε τους Ουκρανούς ή τη δημοκρατία, αλλά για να διασώσουμε την κυριαρχία μιας ελαχιστότατης μειοψηφίας πάνω στον πλανήτη και σε μας τους ίδιους, στις δικές μας χώρες;
Μήπως είναι καιρός να ξαναρχίσουμε να σκεφτόμαστε όπως σκέφτηκαν ο Ρούζβελτ, οι δύο Κέννεντι, ο Ντε Γκωλ, ο Βίλι Μπραντ, ο Όλαφ Πάλμε, ο Άλντο Μόρο, ο Ανδρέας Παπανδρέου; Τι ήταν όλοι αυτοί; Πράκτορες της Μόσχας; Μήπως ήρθε ο καιρός να κινητοποιηθούν οι λαοί; Γιατί, όπως είπαν ο Νικήτα Χρουστσώφ και ο Τζον Κέννεντι, όσοι επιζήσουν από έναν πυρηνικό πόλεμο, οι ζωντανοί, θα ζηλεύουν αυτούς που θα έχουν πεθάνει.
