Μέσα από τον ορυμαγδό ειδήσεων για την Ουκρανία και την Παλαιστίνη, το αδιέξοδο της ισραηλινής πολιτικής καθίσταται ολοένα πιο εκκωφαντικό. Η απόπειρα Μπάιντεν να πειθαναγκάσει την ισραηλινή κυβέρνηση να δεχτεί την πρόταση ανακωχής που παρουσίασε δεν αποδεικνύει τίποτε περισσότερο από την αναγνώριση του γεγονότος της ήττας του Ισραήλ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είπε σχεδόν ξεκάθαρα στους ανθρώπους του στο Τελ Αβίβ ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο και ότι επομένως πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια διαχείρισης της ζημιάς όσο ακόμα μπορούν.
Η γενοκτονία μπορεί να έχει προκαλέσει ανυπολόγιστο ανθρώπινο πόνο αλλά δεν έχει κατορθώσει να κάμψει ούτε την παλαιστινιακή αντίσταση, ούτε φυσικά τον άξονα της αντίστασης. Αντιθέτως, η Χεζμπολάχ, το Ιράν και η Υεμένη κατορθώνουν ολοένα περισσότερο να παρακάμπτουν τις ισραηλινές αντιαεροπορικές άμυνες ενώ ταυτοχρόνως προετοιμάζονται να αναβαθμίσουν τη δράση τους με τη χρήση αντιαεροπορικών όπλων εναντίον της ισραηλινής αεροπορίας. Κάθε μέρα που περνάει, το Ισραήλ διακινδυνεύει να περάσει από την ήττα στη συντριβή, συμπαρασύροντας και τις ΗΠΑ.
Το γεγονός ότι οι Ανσαράλα κατόρθωσαν να πλήξουν το αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», ακόμα και αν δεν προκάλεσαν σημαντική ζημιά, είναι ενδεικτικό της εξέλιξης των στρατιωτικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων της αντίστασης. Προφανώς ο συσχετισμός θα αλλάζει ολοένα περισσότερο με την απόκτηση πολεμικής αεροπορίας από πλευράς Ιράν ή και πυρηνικών.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της συντριβής και με δεδομένο ότι ο «Μπίμπι» και οι «φίλοι» του δεν εγκαταλείπουν την εξουσία με κανένα τρόπο, το τελευταίο «χαρτί» που θα παίξουν είναι αυτό του παλαιστινιακού εμφυλίου. Η πρόταση του Ισραήλ προς την Αίγυπτο σε σχέση με το «διάδρομο της Φιλαδέλφειας» είναι χαρακτηριστική: η όλη εκστρατεία του Ισραήλ στη Ράφα αποδεικνύεται μια πραγματική καταστροφή. Ο αριθμός νεκρών και τραυματιών του Ισραήλ αυξάνεται κάθε μέρα, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις αποτυγχάνουν να διατηρήσουν τον έλεγχο των εδαφών που πρόσκαιρα καταλαμβάνουν, με χαρακτηριστική αλλά όχι μοναδική περίπτωση την Τζαμπάλια. Με αυτά τα δεδομένα το Ισραήλ πρότεινε να αναλάβει η Παλαιστινιακή Αρχή τον έλεγχο του «Διαδρόμου της Φιλαδέλφειας» ως πρώτο βήμα επαναφοράς της στη Λωρίδα της Γάζας. Πρόκειται περί του πιο γρήγορου δρόμου προς τον παλαιστινιακό εμφύλιο.
Όλο αυτό το διάστημα, τόσο πριν την 7η Οκτωβρίου, όσο και (κυρίως) μετά, το κύρος της Παλαιστινιακής Αρχής έχει εκμηδενιστεί. Όχι μόνο δεν έπαιξε ως τέτοια κανένα ρόλο στην αντίσταση αλλά αντιθέτως είναι ουκ ολίγες οι περιπτώσεις συνεργασίας της με τους Ισραηλινούς προκειμένου να καταστείλει την αντίσταση στη Δυτική Όχθη. Αγωνιστές της αντίστασης έχουν παραδοθεί στις ισραηλινές αρχές, αντιδράσεις των Παλαιστινίων κατά της κατοχής έχουν κατασταλεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας της παλαιστινιακής αρχής, ενώ ταυτοχρόνως η συνεργασία παλαιστινιακής αρχής και ισραηλινών υπηρεσιών παραμένει εν ισχύι. Η δημοφιλία της Χαμάς είναι σαρωτική όχι γιατί η παλαιστινιακή κοινωνία προσχώρησε μαζικά στην εκδοχή πολιτικού Ισλάμ που πρεσβεύει η Χαμάς αλλά γιατί ακριβώς αφήνοντας πιο πίσω αυτή της την ταυτότητα, η Χαμάς αναδείχτηκε στην κύρια, πατριωτική, εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση, όπως ακριβώς το ΚΚΕ είχε πετύχει να αναδειχτεί στην κύρια πατριωτική οργάνωση κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ο Αμπάς και η ηγεσία της Φατάχ αδυνατούν πια να ελέγξουν ακόμα και τη δική τους ένοπλη πτέρυγα. Στην πραγματικότητα, η απελευθέρωση της Παλαιστίνης φέρνει το τέλος της Παλαιστινιακής Αρχής ολοένα εγγύτερα. Ο Αμπάς και οι άνθρωποί του αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά εξ ου και η συνεργασία τους με το Ισραήλ αποτελεί μονόδρομο για την επιβίωσή τους. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε κάθε αποικιοκρατούμενη και κατεχόμενη κοινωνία. Η επανάσταση όταν πετυχαίνει οδηγεί και σε ενός βαθμού εσωτερική σύγκρουση.
Το Ισραήλ αποπειράται να φέρει μια τέτοια εξέλιξη όσο πιο γρήγορα, όσο πιο κοντά γίνεται. Ο στόχος του είναι μαζί με την Αίγυπτο να σύρει στη Γάζα την Παλαιστινιακή Αρχή προκειμένου να αποκτήσει ένα νέο πρόσχημα και μανδύα επέμβασης. Να μετατρέψει την κατοχή και τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο, σε εμφύλιο πόλεμο (από) τώραπροκειμένου να διχάσει την παλαιστινιακή κοινωνία και να τη διαλύσει ένδοθεν. Ευτυχώς μέχρι σήμερα ο Αμπάς δείχνει τουλάχιστον αρκετά ισχυρό ένστικτο επιβίωσης ώστε να μην εμπλακεί σε μια τέτοια καταστροφή. Το μέλλον επιφυλάσσει πολλά.
