Η Ισπανία ίσως αποτελεί τη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις στην Ε.Ε., όπου οι φιλο-ευρωπαϊκές δυνάμεις άντεξαν και, μολονότι δεν την απέφυγαν, έκοψαν κάπως την άνοδο της ακροδεξιάς -μιας και το Vox αύξησε τη δύναμή του και ο ακροδεξιός «αλεξιπτωτιστής» Πέρεθ του «Το γλέντι τελείωσε» εκλέγει τρεις ευρωβουλευτές. Το γεγονός ότι στην αναμέτρηση δόθηκαν και χαρακτηριστικά δημοψηφίσματος απέναντι στην κυβέρνηση του Σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ, ιδίως από τη συντηρητική αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) του Αλβέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο, πόλωσε ακόμη περισσότερο την πολιτική εκστρατεία και την σημασία της χρήσιμης ψήφου, αποκλείοντας σε σημαντικό βαθμό τις διαρροές και την ψήφο διαμαρτυρίας. Και ο Σάντσεθ είναι ίσως ο μόνος από τους ηγέτες που καίτοι δεύτερος δεν κινδυνεύει άμεσα η κυβέρνησή του- όπως έγινε με τους Εμανουέλ Μακρόν Μακρόν και Όλαφ Σολτς.
Η δεξιά παράταξη του Φεϊχόο κατόρθωσε έτσι να μετρήσει 692.000 ψήφους περισσότερες από τους Σοσιαλιστές και να συγκεντρώσει το 34%, εξασφαλίζοντας την πρωτιά. Εν τούτοις, ο στόχος του ΡΡ να υποσκάψει σε τέτοιο βαθμό τα κυβερνητικά θεμέλια, ώστε να προκαλέσει και την πτώση του Σάντσεθ, δεν επιτεύχθηκε. Ο Σοσιαλιστής ηγέτης κατάφερε να διατηρήσει ένα υψηλό ποσοστό 30%, συγκεντρώνοντας μόλις δύο έδρες λιγότερες (20-22) από το ΡΡ, ακυρώνοντας τον απόλυτο θρίαμβο που είχε θέσει ως στόχο ο αντίπαλός του. Η νίκη του ΡΡ είναι αρκετά περιορισμένη, εάν σκεφθεί κανείς ότι ο Φεϊχόο επί πολλούς μήνες πλαγιοκοπούσε την κυβέρνηση, βγάζοντας στους δρόμους χιλιάδες ανθρώπους για να διαμαρτύρονται ενάντια στον νόμο για την αμνήστευση των Καταλανών πολιτικών και βομβαρδίζοντας την κοινή γνώμη με τις υπόνοιες για σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια της σύζυγο του Σάντσεθ, Μπεγόνια Γκόμεθ -άσχετα κι εάν δεν αποδείχθηκαν ουσιώδεις. Το ΡΡ συντήρησε την ακρότητα στην αντιπαράθεση, όμως δεν κατόρθωσε να την κεφαλαιοποιήσει απόλυτα, μιας και η συσπείρωση στις τάξεις του αποδείχθηκε μισή, όπως μισή και λιγότερη ήταν και η προσέλευση των Ισπανών ψηφοφόρων στις κάλπες (50,77% αποχή). Βέβαια, ο Φεϊχόο έχει κάθε λόγο να ευελπιστεί για κάτι καλύτερο, μιας και η απόσταση του 1,4% από το PSOE στις εκλογές του περσινού Ιουλίου μεγάλωσε στο 4% -ακόμη κι εάν παραδεχθούμε πως το ΡΡ απλώς ενσωμάτωσε τις ψήφους των Ciudadanos, που από τρίτη δύναμη το 2019, φέτος πρακτικά εξαερώθηκαν. Αντίθετα, ο Φεϊχόο βλέπει πως το τοπίο ακόμη πιο δεξιά του αρχίζει να ενισχύεται, με το ακροδεξιό Vox να προσθέτει ακόμη τρεις έδρες στη δύναμή του και το κόμμα του «αλεξιπτωτιστή» της ακροδεξιάς του μπλόγκερ Λουΐς «Αλβίσε» Πέρεθ να πιστώνεται 800.000 ψήφους και να εξασφαλίζει τρεις ευρωβουλευτές.
Τα αποτελέσματα του Φεϊχόο, μπορεί να μην πετυχαίνουν να ταρακουνήσουν την κυβέρνηση του Σάντσεθ, όπως έγινε στο Βέλγιο με την κυβέρνηση του φιλελεύθερου ντε Κρου ή του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, αλλά τουλάχιστον του εξασφαλίζουν την κυριαρχία μέσα στο κόμμα του απέναντι κυρίως στην υπερφιλόδοξη Περιφερειάρχη της Μαδρίτης και αποβλέπουσα την ηγεσία Ισάβελ Ντίαθ Αγιούσο. Από την πλευρά τους, στο PSOE αναπνέουν πλέον με ανακούφιση αφού αντιμετώπισαν μια από τις πιο σκληρές προεκλογικές εκστρατείες, με πολλούς σκοπέλους στη διάρκειά της: αμνηστία, σκάνδαλα -Άβαλος και Γκόμεθ- και δύσκολο κοινοβουλευτικό έργο, καθώς οι εσωκομματικές διαφορές στην πολυκομματική κυβέρνησή του, του επέτρεψαν να ψηφίσει μόλις δύο νόμους από την αρχή του χρόνου. Συν τις νέες έρευνες για την σύζυγο του Σάντσεθ που ξεκίνησαν εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας, με τις καταγγελίες του ψευδο-συνδικάτου Manos Limpias. Και οι οποίες ομολογουμένως τελικά χρησίμεψαν ως αντεπιχείρημα για τους ίδιους τους Σοσιαλιστές, που προέταξαν τη μάχη κατά των «ψευδών ειδήσεων» και της «συκοφαντίας», οι οποίες διαβρώνουν την κοινή γνώμη και περιφρονούν τη Δικαιοσύνη, παίζοντας με τις διαθέσεις και τα συναισθήματα. Τελικά, οι 20 έδρες επέτρεψαν στον Σάντσεθ να περισώσει τη δύναμη του κόμματος και να ματαιώσει τον θρίαμβο του ΡΡ. Εν τούτοις, η ανακούφισή του είναι μόνο περιστασιακή, καθώς πλέον έχει να αντιμετωπίσει την κρίση νομιμοποίησης και την ουσιαστική εκλογική αδυναμία, που όπως αποδείχθηκε, μαστίζει σοβαρά τους εσωκομματικούς συμμάχους του.
Ο μεγάλος χαμένος στις Ευρωεκλογές είναι η πέραν του PSOE αριστερά. Η 9η Ιουνίου ήταν η πρώτη εκλογική αναμέτρηση που τα Sumar και Podemos κατέβηκαν χωριστά και κανένα από τα δύο κόμματα δεν κατάφερε να πείσει. Μπορεί το κόμμα της Γιολάνδας Ντίαθ να παραμένει με 808.000 ψήφους και 4,65% η πρώτη δύναμη στα αριστερά του PSOE, αλλά έχει μόνο τρεις εκπροσώπους, μην καταφέρνοντας να εξασφαλίσει άλλη μία έδρα, που θα αντιστοιχούσε στον επικεφαλής της Izquierda Unida Χοσέ Μανουέλ Πινέδα. Έτσι το κατεξοχήν ιστορικό κόμμα της Αριστεράς στην Ισπανία θα μείνει για πρώτη φορά έξω από την ευρωβουλή και το γεγονός τούτο μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για άλλο έναν κύκλο αμφισβήτησης και ίσως ένα σχίσμα, πάλι, εντός του συνασπισμού. Μία διαδικασία που η IU ήδη είχε αναστείλει για μετά τις ευρωεκλογές και που αμέσως το ίδιο βράδυ ξεκίνησε από την πλευρά του Más Madrid, με παράπονα για τις τακτικές αποφάσεις της ηγεσίας του Sumar, κυρίως δε για την αδυναμία ενσωμάτωσης και σεβασμού οργανώσεων με εδαφικές ρίζες και γεραρά εκλογικά αποτελέσματα στις περιοχές τους.
Εν τω μεταξύ, οι Podemos, καίτοι έχασαν μία έδρα, θα καταφέρουν να στείλουν δύο ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες, μεταξύ τους την παραγκωνισμένη από το Sumar σύντροφο του Πάβλο Ιγκλέσιας, Ιρένε Μοντέρο και με 569.000 ψήφους και το 3,27% εξασφαλίζουν την πολιτική επιβίωσή τους -μιας και μετά το διαζύγιο με το κόμμα της Ντίαθ έχουν περάσει στην Μεικτή Ομάδα, των ανεξαρτήτων, στη Βουλή. Εν γένει πάντως, η αριστερή παράταξη ακόμη κι αθροιστικά, υπολείπεται και σε ποσοστά και έδρες από τις εκλογές του 2019, οπότε ως Unidas Podemos είχε συγκεντρώσει το 10,07% και εκλέξει έξι ευρωβουλευτές.
Με εξαίρεση τους Καταλανούς, οι αυτονομιστικοί συνασπισμοί διατηρούν τις έδρες τους (η Ahora Repúblicas τρεις με ποσοστό (4,9% πάνω από το Sumar) παρόμοιο με αυτό του 2019, ενώ η CEUS διατηρεί me 1,6% τη μόνη της έδρα). Για τους Καταλανούς, επιβεβαιώνεται η κατάρρευση του αποσχιστικού εθνικισμού που αποτυπώθηκε στις τοπικές εκλογές του Μαΐου -ιδίως εξαιτίας της εξαιρετικής απόδοσης των τοπικών Σοσιαλιστών. Το άθροισμα των Junts και ERC-Ara Repúbliques έχει συγκεντρώσει συνολικά μόλις 785.013 ψήφους (32,84%), που είναι ψίχουλα σε σύγκριση με πέντε χρόνια πριν, αφού το 2019 πέτυχαν 1.708.395 ( 49,84%). Το δεξικό αυτονομιστικό κόμμα του Κάρλες Πουτζδεμόν μόλις κι εκλέγει μία έδρα, ενώ το κεντροαριστερό Erc διατηρεί τις έδρες του μόνο χάρις στα υψηλά ποσοστά των Βάσκων (Bildu) και των Γαλιέγων BNG στον συνασπισμό του Ahora Repúblicas. Η απώλεια 923.383 ψήφων συνιστά μία νέα ηχηρή προειδοποίηση προς ναυτιλομένους για τους Καταλανούς, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιβίωση της κυβέρνησης Σάντσεθ, η οποία εξακολουθεί να τους «προστατεύει» απέναντι στον δεξιό εθνικισμό του Φεϊχόο και το ρατσιστικό μίσος του Vox.
Ένα Vox, που αποδεικνύει -όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος- ότι στερεώνει την παρουσία του ως τρίτη δύναμη στην Ισπανία, αυξάνοντας μάλιστα τη δύναμή του στην ευρωβουλή από 4 σε 6 ευρωβουλευτές. Μιά βαθιά ανάσα για το κόμμα του Σαντιάγο Αμπασκάλ, που στις περισσότερες από τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, από τις περσινές βουλευτικές ή τη Γαλικία τον περασμένο Φεβρουάριο, μετρά μόνο ήττες. Βέβαια, αγκαλά και στις ευρωεκλογές το Vox στέλνει περισσότερους βουλευτές στις Βρυξέλλες, το ποσοστό του μειώθηκε σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του ‘23: από το 12,38% στο 9,62%. Μολονότι ο Αμπασκάλ εξακολουθεί να ζητεί νέες εκλογές από τον Σάντσεθ, ο ίδιος προσθέτει πως αναμένει τώρα «περισσότερη διαφθορά, περισσότερη απολυταρχία και λιγότερο κράτος δικαίου» (sic!) και προειδοποιεί πως το κόμμα του θα είναι «αντίθετο και ισχυρότερο κάθε μέρα».
Εκείνο όμως που απασχολεί τον Αμπασκάλ κι εν μέρει και τον Φεϊχόο, είναι οι ψήφοι που διέρρευσαν ακόμη πιο δεξιά από τα κόμματά τους προς τον πραγματικό θριαμβευτή των ευρωεκλογών, τον ακροδεξιό μπλόγκερ «Αλβίσε» Πέρεθ του Se Acabó la Fiesta (Τέρμα το γλέντι). Ένα κόμμα που δεν μετρά πολύ καιρό αφότου δημιουργήθηκε και που με επίσημο λογότυπο τον Joker Squirrel, «εισβάλλει» κυριολεκτικά στο ευρωκοινοβούλιο με ένα εντυπωσιακό 4,58% των ψήφων ( 800.000 ψηφοδέλτια και πάνω από τους Podemos) κι εκλέγοντας τρεις εκπροσώπους. Ο Πέρεθ, που έτσι εξασφαλίζει και τον στόχο του (τη βουλευτική αμνηστία απέναντι στις διώξεις για συκοφαντίες και διασπορά ψευδών ειδήσεων) γιόρτασε τα αποτελέσματα με ένα ξέφρενο πάρτι στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Club Cats. Ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό για μια υποψηφιότητα που είχε μοναδικό βήμα για την παρουσία του τα ΜΚΔ και άλλες πηγές δικτύωσης όπως το Telegram. Ο Αλβίσε Πέρεθ, που ομολογεί πως εμπνέεται από τον Αργεντινό ακροδεξιό πρόεδρο Χαβιέρ Μιλέι, κατόρθωσε να πείσει ψηφοφόρους μηρυκάζοντας τα θεμελιώδη επιχειρήματα των ακροδεξιών, για τη διαφθορά, τα κόμματα των παιδεραστών και βιαστών, επαναλαμβάνοντας την ανάγκη για μείωση του κρατικού μηχανισμού, την επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης με την Ε.Ε., χωρίς να αποκλείεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την έξοδο της Ισπανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και συνθήματα όπως «Σάντσεθ παραιτήσου, καλύτερα μπες σε ένα μπαούλο γιατί θα σε βάλουμε φυλακή».
Εμφανώς, με έναν τέτοιο «αστέρα» να αναδύεται στην πολιτική σκηνή της Ισπανίας (που μετρά ήδη αρκετές λαϊκιστικές προσωπικότητες, όπως η Αγιούσο) το πάρτι δεν τελειώνει, αλλά μάλλον -και δυστυχώς για την πολιτική στην Ισπανία και την Ευρώπη- μόλις τώρα αρχίζει.
