Παγκόσμιο ρεκόρ… παραλογισμού στην αγορά εργασίας πέτυχε η κυβέρνηση, μετατρέποντας την εφαρμοζόμενη πολιτική της σε… άσκηση υψηλού ρίσκου για τη διεθνή πανεπιστημιακή κοινότητα.
Στην Ελλάδα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, στη χώρα η οποία βγήκε εν χορδαίς και οργάνοις από τα μνημόνια, παρατηρούνται ταυτόχρονα:
- κενά-ρεκόρ 15ετίας στην αγορά εργασίας,
- αύξηση της ανεργίας και
- προοπτικές προσλήψεων τόσο μειωμένες που τη φέρνουν έβδομη από το τέλος στην παγκόσμια κατάταξη!
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το α΄ τρίμηνο του τρέχοντος έτους οι κενές θέσεις εργασίας ανήλθαν στις 70.826, αυξημένες κατά σχεδόν 116% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο και κατά τουλάχιστον 72,2% εν συγκρίσει με το δ΄ τρίμηνο του 2023.
Παράλληλα, η Ελληνική Στατιστική Αρχή έχει καταγράψει άνοδο του ποσοστού της ανεργίας στο 12,1%, ενώ σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Manpower Group, η Ελλάδα βρίσκεται στην 35η θέση μεταξύ 42 χώρων παγκοσμίως ως προς τις προοπτικές προσλήψεων για το γ΄ τρίμηνο του τρέχοντος έτους.
Μάλιστα, μόλις το 37% των εργοδοτών αναμένει αύξηση του προσωπικού και το 82% των εργοδοτών αναφέρει ότι δυσκολεύεται να βρει εργαζόμενους με τα προσόντα που αναζητά.
Το θαύμα του επιτελικού κράτους, δεν συντελέστηκε από τη μια μέρα στην άλλη.
Χρειάστηκε προσπάθεια. Αγώνας…
Ο δεύτερος υψηλότερος αριθμός κενών θέσεων εργασίας (51.613), κατεγράφη το πρώτο τρίμηνο του 2009, με τη διαφορά ότι τότε η ανεργία βρισκόταν σε μονοψήφιο ποσοστό (9,1%).
Η τελευταία φορά με τις κενές θέσεις εργασίας να βρίσκονται κάτω από τις 10.000 , ήταν το πρώτο τρίμηνο του 2021 (6.685). Από το σημείο αυτό και μετά τα κενά στην αγορά εργασίας, αυξάνονταν με σταθερό ρυθμό:
- Το όριο των 20.000 κενών θέσεων, ξεπεράστηκε το β΄ τρίμηνο του 2022 (27.246)
- Το όριο των 30.000 έσπασε το α΄ τρίμηνο του 2023 (32.850)
- Το όριο των 40.000 κενών θέσεων ξεπεράστηκε το δ΄ τρίμηνο του 2023 (41.120)
Σύμφωνα με εργατολόγους, η δυσμενής εξέλιξη ως προς την αύξηση των κενών θέσεων απασχόλησης και μάλιστα σε συνδυασμό με το διψήφιο και αυξανόμενο ποσοστό της ανεργίας, εδράζεται σε δύο άξονες:
–Τις χαμηλές αμοιβές, την υποχώρηση των συλλογικών συμβάσεων και την έντονη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
–Την υστέρηση σε κατάρτιση και δεξιότητες, την αναντιστοιχία μεταξύ ζήτησης και προσφοράς εργατικού δυναμικού σε συνδυασμό με την απασχόληση χιλιάδων εργαζομένων με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και εξειδίκευσης στο εξωτερικό.
