Η δυσμενής προφητεία επαληθεύτηκε: η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) θριάμβευσε στις εκλογές της 30ης Ιουνίου στη Γαλλία και για πρώτη φορά η V (Πέμπτη) Δημοκρατία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να μην έχει μία κυβέρνηση που να εμπνέεται από τα εγγενή ρεπουμπλικανικά και δημοκρατικά ιδεώδη που χαρακτηρίζουν το γαλλικό κράτος από την εποχή της τελειωτικής πτώσης της μοναρχίας.
Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας, ακροδεξιό κόμμα ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια σε ψήφους στον πρώτο γύρο βουλευτικών εκλογών. Με σχεδόν το 34% των ψήφων, η ακροδεξιά είναι έτοιμη για τη δική της «Πορεία στη Ρώμη» για να συγκεντρώσει μια ελάχιστη σχετική, αν όχι απόλυτη, πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Οι προβλέψεις της δίνουν περίπου 255 έδρες από τις 577 στο Palais Bourbon, μακριά από τις 286 που απαιτεί η απόλυτη πλειοψηφία. Όμως η πιθανότητα της δεξιάς ψήφου στον β΄ γύρο απέναντι στον «απεχθή» αριστερό υποψήφιο, εκεί όπου οι γκωλικοί υποψήφιοι απέτυχαν, με δεδομένη την υποστήριξη του ηγέτη των Ρεπουμπλικανών Ερίκ Σιοτί, όπως και η αμφίσημη στάση του Μακρόν απέναντι στους υποψηφίους της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI) του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, μπορεί να τους δώσει και την αυτοδυναμία.
Αν επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο της απόλυτης πλειοψηφίας, θα είναι πραγματικός πολιτικός σεισμός. Η Γαλλία θα εισέλθει στην τέταρτη «συγκατοίκηση» από την έναρξη της Πέμπτης Δημοκρατίας, αλλά τώρα για πρώτη φορά, με ακροδεξιό πρωθυπουργό, στο πρόσωπο του Ζορντάν Μπαρντελά. Και με επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας την Λεπέν, η οποία θα κληθεί να χειρισθεί τις κρίσιμες συμπράξεις για τα μελλοντικά νομοσχέδια και τις άλλες πολιτικές συμμαχίες. Τα πάντα θα κριθούν σε τούτη την τελευταία κρίσιμη εβδομάδα και τις «παραιτήσεις» -ιδίως από το αντι-λεπενικό στρατόπεδο- των ελάσσονων υποψηφίων (που μόλις έχουν περάσει το 12,5%) υπέρ των επικρατέστερων στις διεκδικούμενες μονοεδρικές περιφέρειες. Με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, ρεκόρ έχει σημειώσει το RN και στα λεγόμενα «τριγωνικά σχήματα» υποψηφίων για τον β’ γύρο: από το ρεκόρ των 79 το 1997, τώρα μιλάμε για 285 με 315 αναμετρήσεις τριών υποψηφίων για αυτόν τον δεύτερο γύρο.
Ο εκλογικός χάρτης για τον β΄ γύρο δείχνει πως οι υποψήφιοι του RN της Εθνικής Συσπείρωσης αντιπαρατίθενται με έναν ευρύ αστερισμό από υποψηφίους που συντάσσονται με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (σοσιαλιστές, περιβαλλοντολόγους, κομμουνιστές και «Εξεγερμένους») και τους υποψήφιους του συνασπισμού (Ensemble της μακρονικής Αναγέννησης, από τους Ορίζοντες και MoDem). Σε αυτό το πλαίσιο, και ενώ η ακροδεξιά δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στην εξουσία, η γραμμή δράσης που δίνει κάθε κόμμα ελέγχεται εξονυχιστικά επειδή είναι κρίσιμη.
Ενώ από την πλευρά της αριστεράς το μήνυμα είναι σαφές, καθώς δια στόματος του ηγέτη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» Ζαν-Λυκ Μελανσόν διακηρύσσεται πως «κανένας μέσα στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο θα επιτρέψει να κερδίσει το RN» και όπου οι υποψήφιοι του είναι τρίτοι θα ψηφίσουν τον επικρατέστερο έναντι της ακροδεξιάς -ακόμη κι εάν προέρχεται από το μακρονικό στρατόπεδο. Από το προεδρικό στρατόπεδο όμως τα πράγματα είναι λιγότερο αποσαφηνισμένα. Ναι μεν υπάρχει η μετεκλογική ιερεμιάδα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν που επικαλείται τα ρεπουμπλικανικά και δημοκρατικά ιδεώδη για να σαλπίσει -ίσως για πρώτη φορά με τέτοια ένταση- τον αγώνα ενάντια στην παράταξη των Μπαρντελά/Λεπέν. Μπορεί στις δηλώσεις του μετά τα αποτελέσματα ο πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ να δήλωσε «ούτε μία ψήφος για το RN» και να καλεί υποψηφίους του που ήλθαν τρίτοι να απόσχουν από τον επόμενο γύρο και ήδη κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη να το έχουν ανακοινώσει, αλλά η σιβυλλική στάση του φανερώνει το άγχος του μακρονικού στρατοπέδου να χρειασθεί να «συγκατοικήσει» με τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν στην πρωθυπουργία.
Η διχαστική προεκλογική γραμμή ούτε Λεπέν (RN), ούτε Μελανσόν ( LFI) ,που είχε διαγράψει το μακρονικό στρατόπεδο παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη. Αυτό το πολιτικό ressentiment το φανερώνει εναργέστερα η παραίνεση του πρώην υπουργού Οικονομίας Μπρυνό Λεμέρ να ψηφίσουν μόνο σοσιαλοδημοκράτες κι όχι αριστερο-οικολόγους, υψώνει πολιτικά στεγανά που τη μόνη που ευνοούν είναι η Λεπέν. Από την πλευρά του ο Εντουάρ Φιλίπ των Horizons καλεί επίσης τους υποψηφίους του που ήρθαν 3οι να αποσυρθούν, αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Ο δήμαρχος της Χάβρης εκτίμησε ότι «δεν πρέπει να δοθεί ψήφος στους υποψηφίους της Λεπέν, αλλά ούτε και σε αυτούς της LFI», κάνοντας κι αυτός μία διάκριση ανάμεσα σε αριστερούς και «συστημικούς» υποψηφίους.
Η υποβολή των αιτήσεων των υποψηφίων για το εάν θα κατέλθουν στον δεύτερο γύρο λήγει την Τρίτη 2 Ιουλίου στις 6 μ.μ. Κάτι που αφήνει πολύ λίγο χρόνο στα κόμματα και στους υποψηφίους να αποφασίσουν, πριν από έναν δεύτερο γύρο, που πλέον διαγράφεται πιο αβέβαιος από ποτέ. Το πολιτικό στοίχημα του Μακρόν, με την αιφνιδιαστική διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και τα στενά περιθώρια των εκλογών (λόγω Ολυμπιακών Αγώνων), αλλά και η τακτική της εξίσωσης -μέσω της θεωρίας των δύο άκρων- του Νέου Λαϊκού Μετώπου και της ΡΝ, απέτυχε ολοσχερώς. Με 33,5% των ψήφων, η Εθνική Συσπείρωση (RN) στην οποία συμμετείχαν οι αποστάτες του γκωλικού LR του Ερίκ Σιοτί, αποτελούν αναμφισβήτητα την ηγετική πολιτική δύναμη στη χώρα. Το RN σχεδόν διπλασιάζει το 18,68% των εκλογών του Ιουνίου 2022, που και τότε είχε ερμηνευθεί ως θρίαμβος, καθώς είχε εκλέξει 89 βουλευτές στο Palais-Bourbon και είχε συντρίψει το προηγούμενο ρεκόρ των 35 εδρών που ο πατέρας Λεπέν είχε κερδίσει χάρις στην απλή αναλογική το 1986. Πλέον εδραιώνεται στη Γαλλία μια νέα εκλογική γεωγραφία στις αγροτικές και περιαστικές περιοχές περιοχές, που υψώνει πολιτικά προπύργια της ακροδεξιάς.
Πλέον η μόνη ελπίδα είναι το κραυγαλέο αποτέλεσμα του α’ γύρου θα αφυπνίσει ακόμη περισσότερο τα αντανακλαστικά των ψηφοφόρων, που δεν επιθυμούν να δούνε τη χώρα να κυβερνάται από την ακροδεξιά. Άλλωστε είναι ο αντίκτυπος της αποτυχημένης πολιτικής του Μακρόν, που αποξένωσε κυρίως την περιφέρεια και συνέβαλε στο 31% στη Λεπέν στις ευρωεκλογές. Μία πολιτική που προεκλογικά δεν είχε ούτε καν τη σύνεση να την αναστείλει -όπως μόλις τώρα έπραξε καθυστερημένα ο Ατάλ αποσύροντας το μέτρο για τηνασφάλιση των ανέργων , που είχε προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις. Βέβαια αυτές οι αστοχίες του Μακρόν που πύργωσαν την ακροδεξιά είναι κι εκείνες που συνέργησαν και ενέπνευσαν για την κοινή κάθοδο της Αριστεράς στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο και την αισιοδοξία που προκάλεσε, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθεί το εκλογικό σώμα. Η μεγάλη (66,5%) προσέλευση στις κάλπες , που ανέκοψε μία πιθανή αυτοδυναμία της ακροδεξιάς, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τούτη την εκλογική συσπείρωση του χώρου της αριστεράς της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας και του κομμουνισμού.
Το πολιτικό σκηνικό πλέον βρίσκεται σε μία κομβική και αμφίρροπη κατάσταση. Στην καλύτερη περίπτωση, εάν τα αντανακλαστικά του κόσμου λειτουργήσουν ενάντια στους ακροδεξιούς υποψηφίους και οι Λεπέν/Μπαρντελά (παρά τη στήριξη κάποιων γκωλιστών) δεν συγκεντρώσουν την αυτοδυναμία θα προκύψει μία, πρακτικά τριπαραταξιακή, ακυβέρνητηακυβέρνητη Κάτω Βουλή. Κάτι που θα δώσει τη δυνατότητα στον Μακρόν να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών ή «εθνικής σωτηρίας» χωρίς τη Λεπέν -κερδίζοντας κι ο ίδιος πολιτικό χρόνο για ένα προσωπικό debâcle σε περίπτωση «συγκατοίκησής» τους. Στη χειρότερη περίπτωση, η ακροδεξιά θα κατακτήσει την αυτοδυναμία. Και τότε, εάν εφαρμοσθεί το ρατσιστικό και αυταρχικό πρόγραμμά της, θα ξεκινήσουν και οι περιπέτειες για τη δημοκρατία και τα κεκτημένα της, θα γιγαντωθούν οι ταξικές και κοινωνικές συγκρούσεις, με τα προάστια και τους μετανάστες να αποτελούν την προκεχωρημένη γραμμή.
