Μια μικρή ομάδα αστρονόμων από το Πανεπιστήμιο του Γιουνάν, το Πανεπιστήμιο της Γιούτα, το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και το Πανεπιστήμιο του Σεντ Άντριους δημιούργησε ένα νέο μοντέλο του Γαλαξία μας με βάση τα αποτελέσματα της απογραφής των ερυθρών γιγάντων.

Στην εργασία τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Astronomy, η ομάδα περιγράφει πώς το μοντέλο τους έδειξε ότι μπορεί να μην υπάρχουν τόσα πολλά αστέρια στον γαλαξία όσα πιστεύαμε.

Όπως σημειώνει η ερευνητική ομάδα, το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται σε έναν βραχίονα του Γαλαξία μας, σε αρκετή απόσταση από το εξόγκωμα του γαλαξία και την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που πιστεύεται ότι βρίσκεται στο κέντρο του. Ένα τέτοιο πλεονεκτικό σημείο, σημειώνουν, καθιστά πολύ δύσκολη την ακριβή διάκριση της δομής του.

Οι εκτιμήσεις για τη δομή του έχουν βασιστεί σε εκτιμήσεις που έχουν γίνει για τον αριθμό των άστρων σε διάφορα μέρη του γαλαξία και στη συνέχεια σε εικασίες που βασίζονται στη δομή άλλων γαλαξιών. Για τη νέα αυτή μελέτη, η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να κάνει τις εικασίες αυτές πιο ακριβείς, πραγματοποιώντας πρώτα μια πιο ακριβή απογραφή των ερυθρών γιγάντων και χρησιμοποιώντας τα δεδομένα αυτά για τη δημιουργία ενός μοντέλου για την εκτίμηση του σχήματος και του μεγέθους του γαλαξία μας.

Για τη διεξαγωγή της απογραφής τους, η ομάδα χρησιμοποίησε μια ποικιλία τεχνικών για να επεξεργαστεί τα δεδομένα από το πείραμα γαλαξιακής εξέλιξης του Apache Point Observatory, το οποίο τους επέτρεψε να μετρήσουν τους ερυθρούς γίγαντες που συνήθως καλύπτονται από τη διαστρική σκόνη. Με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσαν να πάρουν μια πιο ακριβή καταμέτρηση (κοντά στις 250.000) και επίσης να τοποθετήσουν τους ερυθρούς γίγαντες με μεγαλύτερη ακρίβεια. Και αυτό τους επέτρεψε να αποκτήσουν μια καλύτερη εικόνα της κατανομής τους, πιο συγκεκριμένα στο εξόγκωμα γύρω από το κέντρο του γαλαξία.

Μετά την προσθήκη των δεδομένων στο μοντέλο τους, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι η πυκνότητα των ερυθρών γιγάντων έτεινε να εξισορροπηθεί κοντά στο μέσο της διαδρομής μεταξύ των άκρων του γαλαξία και της διόγκωσης- μια διαπίστωση που διαφέρει από προηγούμενα μοντέλα, τα περισσότερα από τα οποία τους είχαν αυξήσει εκθετικά.

Αυτό το εύρημα, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι η διόγκωση δεν είναι τόσο πυκνή όσο πιστεύεται. Διαπίστωσαν επίσης ότι η ακτίνα μισού φωτός του γαλαξία είναι περίπου διπλάσια από ό,τι έχει εκτιμηθεί σε προηγούμενες ερευνητικές προσπάθειες.

Η εργασία της ομάδας δείχνει ότι τα αστέρια του γαλαξία είναι πιο διασκορπισμένα από ό,τι πιστεύεται, γεγονός που υποδηλώνει περαιτέρω ότι μπορεί να μην υπάρχουν τόσα πολλά από αυτά όσο εικάζεται. Και αν αυτό ισχύει, αυτό θα σήμαινε ότι ο Γαλαξίας μας έχει μικρότερη μάζα από ό,τι είχε υπολογιστεί προηγουμένως, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να περιέχει περισσότερη σκοτεινή ύλη από ό,τι έδειχναν προηγούμενες εκτιμήσεις.