Για τις 24 Ιανουαρίου του 2025 αναβλήθηκε η δίκη της υπόθεσης «Σύντροφοι και Συντρόφισσες», αφού ακόμα μία φορά δεν εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου οι μάρτυρες αστυνομικοί της κρατικής ασφάλειας, παρατείνοντας έτσι την ταλαιπωρία των κατηγορουμένων, οι οποίοι βρίσκονται σε μια άτυπη ομηρία εδώ και περίπου τεσσεράμισι χρόνια.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε πως η παρουσία των αστυνομικών –η οποία αποφεύγεται από τους ίδιους με διάφορες δικαιολογίες– που συνέταξαν τη συγκεκριμένη δικογραφία και είναι οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας είναι απαραίτητη προκειμένου να ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία. Ωστόσο, παρότι το δικαστήριο δεν εισήλθε στην ουσία της υπόθεσης, συζητήθηκαν οι εξαιρετικά δυσμενείς περιοριστικοί όροι που είχαν επιβληθεί στους κατηγορούμενους και τους απέκλειαν από μια σειρά ουσιώδη κοινωνικά, πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα, με αποτέλεσμα την άρση των περισσότερων από αυτούς.
Υπενθυμίζεται πως στους τέσσερις είχαν επιβληθεί εξαρχής εξαντλητικοί περιοριστικοί όροι, δυσανάλογοι των κατηγοριών που τους αποδίδονται. Οροί που τους εμπόδισαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να μιλούν μεταξύ τους και να συναντιούνται, να ανεβαίνουν σε μοτοσικλέτα (!), να κυκλοφορούν στην περιοχή των Εξαρχείων ή να παρευρίσκονται σε πολυπληθείς συναθροίσεις.
Άτυπη ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης
Συγκεκριμένα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με πρόεδρο τη Μαρία Παπακωνσταντίνου, συντάχθηκε πλήρως με την πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, Ιωάννη Βασίλειου Κελάμη, και διατήρησε και για τους τέσσερις κατηγορούμενους μόνο τον περιοριστικό όρο να δίνουν το «παρών» στο Α.Τ. της περιοχής τους ή στις προξενικές αρχές της χώρας όπου θα βρίσκονται για εκπαιδευτικούς (πρακτική άσκηση μεταπτυχιακού) ή αθλητικούς λόγους (προετοιμασία αγώνων) μία φορά τον μήνα, ενώ στους δύο από αυτούς διατήρησε και την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, με όλους τους υπόλοιπους περιοριστικούς όρους να αποτελούν πλέον παρελθόν.
Σημειώνεται πως τον Σεπτέμβριο του 2023, κατά την πρώτη αναβολή της υπόθεσης, είχε αρθεί ο περιοριστικός όρος που εμπόδιζε τη φοίτηση ενός κατηγορουμένου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αφού του απαγορευόταν η είσοδος στην Αττική και του είχε επιβληθεί η υποχρεωτική μετεγκατάστασή του από την Αθήνα στον τόπο καταγωγής του.
Ο ίδιος, εξαιτίας των πρωτοφανών και τιμωρητικών όρων που του είχαν επιβληθεί (αρχικά εννέα στο σύνολο), αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και τον Ιούνιο του 2023 έδωσε ξανά Πανελλήνιες και πέρασε δεύτερος στο Πάντειο, χωρίς ωστόσο αρχικά να μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματά του, αφού οι αιτήσεις για τροποποίηση των περιοριστικών όρων έπεφταν στο κενό, πράγμα που είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στον ακαδημαϊκό κόσμο.
Η υπόθεση και οι ανακοινώσεις
Το δικαστήριο έλαβε χώρα με οργανώσεις και συνελεύσεις να δίνουν το παρόν σε αλληλεγγύη με τα διωκόμενα άτομα.
Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
Στις 8 & 9/3/20, ύστερα από επιχείρηση της κρατική ασφάλειας σε 3 σπίτια, μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ συνολικά 4 συντρόφια, τρεις σύντροφοι και μία συντρόφισσα. Στο σπίτι του ενός συλληφθέντα, οι μπάτσοι διαλύουν όλα τα δωμάτια αφού η κρατική ασφάλεια ήταν σίγουρη πως εκεί κρύβονται όπλα, κάτι το οποίο φυσικά κατέληξε σε φιάσκο. Από το σπίτι, δε, δεύτερου συλληφθέντα συλλέγονται αντικείμενα όπως ένα ξύλινο σουβενίρ με αιχμηρό μπροστινό μέρος, ένας παλιός σουγιάς και όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές, τα οποία οι μπάτσοι βάφτισαν «βοηθητικά όπλα για τρομοκρατικές ενέργειες». Και στα 3 σπίτια πραγματοποιήθηκε κατάσχεση πλήθους αντικειμένων, έντυπου υλικού, φωτογραφιών και ηλεκτρονικών συσκευών.
Οι 3 σύντροφοι και η συντρόφισσα κατηγορούνται αρχικά για σύσταση και ένταξη σε υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση, ενεργή από το 2016, με υπογραφή «σύντροφοι/συντρόφισσες», καθώς και για μία σειρά ενεργειών κακουργηματικού χαρακτήρα οι οποίες ανέρχονταν σε 57. Αναφέρεται, μάλιστα, και δεύτερη υποτιθέμενη οργάνωση με υπογραφή «αναρχικοί, αναρχικές», η οποία υπάγεται στη «σύντροφοι/συντρόφισσες». Μοναδικό στοιχείο για τη σύλληψή τους αποτελεί η «αναγνώριση» του ενός συλληφθέντα, από δύο ασφαλίτες, σε βίντεο επίθεσης στο ίδρυμα Μητσοτάκη.
Εν τέλει, 3,5 χρόνια μετά, τα 4 συντρόφια κατηγορούνται για ένταξη -και όχι σύσταση- σε τρομοκρατική οργάνωση και για τρεις επιθέσεις: συγκρούσεις με τους μπάτσους στο Γεωπονικό την ημέρα της ομιλίας του φασίστα Κασιδιάρη και τον Σεπτέμβρη του 2019 στα Εξάρχεια και επίθεση στο Ίδρυμα Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 2020, στα πλαίσια τρομοκρατικής οργάνωσης (ΠΚ 187Α).
Οι συλληφθέντες/είσα, από την αρχή της δίωξης, αρνούνται όλες τις κατηγορίες δηλώνοντας δημόσια πως διώκονται αποκλειστικά για την αναρχική πολιτική τους ταυτότητα. Στα πλαίσια της ανακριτικής διαδικασίας, και επτά μήνες μετά, δεν προκύπτει κανένα στοιχείο (DNA, αποτυπώματα, κλήσεις, μηνύματα) που να συνδέει τους τέσσερεις με κάποια επίθεση. Επιπλέον, τον Σεπτέμβριο του 2020 καταρρέει και το μοναδικό στοιχείο της δικογραφίας, καθώς η επίσημη πραγματογνωμοσύνη των ίδιων των εργαστηρίων της αστυνομίας και ανεξάρτητου τεχνικού πραγματογνώμονα, αναφέρει στο τελικό της συμπέρασμα πως λόγω κακής ποιότητας του βιντεοληπτικού υλικού είναι αδύνατη η ταυτοποίηση οποιουδήποτε προσώπου. Οι ίδιοι, λοιπόν, οι μπάτσοι παραδέχονται πως ο σύντροφος που συνελήφθη αρχικά (και με αφορμή αυτόν, διώκονται και οι υπόλοιποι) δεν ταυτοποιείται στο βίντεο της επίθεσης στο ίδρυμα Μητσοτάκη.
Μετά την προανακριτική διαδικασία τον Μάρτη του 2020 και έπειτα από μία εβδομάδα κράτησής τους στη ΓΑΔΑ, τα συντρόφια αφέθηκαν ελεύθερα με τους ιδιαίτερα σκληρούς περιοριστικούς όρους: τρία παρόν το μήνα, απαγόρευση: i) εξόδου από τη χώρα, ii)επικοινωνίας μεταξύ τους, iii) εισόδου τους στα Εξάρχεια, και iv) συμμετοχής τους σε πορείες και πολιτικές συγκεντρώσεις, καθώς και δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων. Στον έναν δε εκ των διωκόμενων, τον Γ.Ι., επιβλήθηκαν ακόμη πιο ακραίοι περιοριστικοί όροι οι οποίοι περιλάμβαναν, επιπλέον, υποχρέωση μόνιμης μετεγκατάστασης στην πόλη που γεννήθηκε και, από τον Νοέμβριο του 2020, απαγόρευση εξόδου από την πόλη, εισόδου στην Αττική και χρήση οποιουδήποτε δίκυκλου οχήματος.
Στις 29 Νοέμβρη 2023 ήρθε η δεύτερη αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης ” Σύντροφοι/ισσες” λόγω της αποχής των δικηγόρων. Ωστόσο εξετάστηκαν οι περιοριστικοί όροι του συντρόφου μας Γ.Ι, ο οποίος βρισκόταν εκτοπισμένος στην γενέτειρα πόλη του εδώ και 3,5 χρόνια. Στο δικαστήριο που έγινε άρθηκαν οι όροι σχετικά με την απαγόρευση εισόδου στην Αττική και η απαγόρευση εξόδου από την πόλη της Πάτρας. Οι υπόλοιποι περιοριστικοί παραμένουν κανονικά για τον Γ.Ι αλλά και για τα άλλα 3 συντρόφια.
Η υπόθεση σύντροφοι/συντρόφισσες, αποτελεί προεξέχων παράδειγμα μιας διαρκούς επιδίωξης των κρατικών μηχανισμών για στοχοποίηση ατόμων (αλλά και συλλογικοτήτων άλλες φορές) και ενοχοποίησής τους μόνο και μόνο λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας. Ακόμη κι αν το αρχικό “γελοίο” κατηγορητήριο, που συμπεριλάμβανε δεκάδες επιθέσεις, κατέπεσε, η απόπειρα κατασκευής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με το όνομα “σύντροφοι συντρόφισσες”, μια από τις πιο κοινές υπογραφές του αναρχικού χώρου, αποτελεί ένα αναβαθμισμένο κατασταλτικό πείραμα από την πλευρά του κράτους. Η ευρεία χρήση της υπογραφής σημαίνει ότι σχηματίζεται μια τεράστια δεξαμενή εν δυνάμει υπόπτων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν κατηγορούμενοι/ες. Σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης δε, θα λυθούν τα χέρια του κράτους που θα έχει πλέον διαθέσιμη μια υπόθεση-ομπρέλα στη βάση της οποίας θα μπορεί να στοχοποιεί ολόκληρο τον ανταγωνιστικό χώρο ψάχνοντας για υποτιθέμενα μέλη. Ενδεικτικό του τι προμηνύεται είναι ότι κατά το σχηματισμό της δικογραφίας κλήθηκαν για ανάκριση δεκάδες άτομα με βάση το στίγμα του κινητού τους το οποίο τους ταυτοποίησε στην περιοχή των Εξαρχείων ύστερα από άρση του τηλεφωνικού απορρήτου. Η στρατηγική αυτή των διωκτικών αρχών δηλώνει ξεκάθαρα την πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν την υπόθεση αυτή ως οδηγό για να στείλουν ένα προειδοποιητικό μήνυμα στα άτομα του κινήματος.
Η προσπάθεια της κρατικής τρομοκρατίας να περιορίσει τους αγωνιστές, είναι προσπάθεια για να περιορίσει τον ίδιο των αγώνα
Η απόπειρα εξόντωσης των αγωνιστ(ρι)ών επιχειρείται με διάφορους τρόπους. Με την οικονομική αφαίμαξη που υπάρχει από την αρχή μέχρι το τέλος της οποιασδήποτε ποινικής εμπλοκής (πρόστιμα, εγγυήσεις, παράβολα, δικηγόροι κτλ). Με παρακολουθήσεις και συνεχή πίεση από μπάτσους, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον και να τρομοκρατήσει τα υποκείμενα που στοχοποιεί και να διαταράξει όσο περισσότερο μπορεί την καθημερινότητά τους. Με τους λεγόμενους “περιοριστικούς όρους”, που επιβάλλονται υποτίθεται για να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο μέχρι να πραγματοποιηθεί η δίκη, αλλά που στην πράξη αποτελούν από μόνοι τους μία άκρως τιμωρητική και εκδικητική διαδικασία. Δικαστές και εισαγγελείς επιβάλουν όλο και περισσότερους και πιο ακραίους περιοριστικούς όρους, ειδικά σε περιπτώσεις που είναι προφανής η έλλειψη στοιχείων που θα μπορούσαν να σταθούν σε δίκη και να οδηγήσουν σε καταδικαστική απόφαση. Αυτή η πρακτική μπορεί να κάνει αφόρητη τη ζωή των συντρόφων και των συντροφισσών μας με συνεχείς παρουσίες σε Α.Τ., απαγόρευση κοινωνικών σχέσεων ή εισόδου σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια, αποκλεισμός εντός της χώρας ή ακόμη και επιμέρους πόλεων.
Επιπλέον, πάγια πρακτική ενάντια στο αγωνιστικό κίνημα, είναι η απόπειρα αποπολιτικοποίησης των δράσεων που πραγματοποιούν τα μέλη του και η παρουσίασή τους ως “κοινό έγκλημα”, με ταυτόχρονη απόκρυψη των λόγων και των στοχεύσεων των δράσεων αυτών. Η επιδίωξη της κοινωνικής νομιμοποίησης των διώξεων αγωνιστών και αγωνιστριών είναι μία από τις βασικές στοχεύσεις του κράτους όταν -σε πλήρη συνεργασία με τους μπάτσους- τα ΜΜΕ διοχετεύουν ψευδείς πληροφορίες που κατασκευάζουν στοιχεία και οργανώσεις μέσω των ρουφιανο-καναλιών, στήνουν τηλε-δίκες και διαπομπεύουν συντρόφια μας ως “στυγνούς εγκληματίες”.
Ταυτόχρονα, η διάχυση του φόβου πραγματοποιώντας δεκάδες προσαγωγές, συλλήψεις ακόμη και φυλακίσεις κοντινών ανθρώπων, αποτελεί απόπειρα απομόνωσης και ψυχικής εξόντωσης των συντρόφων/ισσών που βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται συχνά σε μια προσπάθεια αποσύνδεσης των αγωνιζόμενων ατόμων από τις φιλικές και συντροφικές σχέσεις, τους υποστηρικτικούς κύκλους τους ή ακόμα και στοχοποιώντας μέλη του οικογενειακού κύκλου αγωνιστών.
Για εμάς, η υπεράσπιση και η προστασία των συντρόφων και συντροφισσών που βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, συνδέεται θεμελιακά με την ηθική δικαίωση και την πολιτική υπεράσπιση κάθε κίνησης αντιβίας.
Αντιπαρερχόμαστε την διάκριση μεταξύ αθώων και ενόχων με την αλληλεγγύη μας σε κάθε άτομο που επιχειρεί να καταφέρει μικρά ή μεγαλύτερα πλήγματα στην κρατική μηχανή, τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
Καλούμαστε να σπάσουμε κάθε τείχος που επιχειρείται να χτιστεί από το κράτος και να βαδίσουμε δίπλα σε διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες, οι οποίες/οι με τη στάση τους πήραν θέση στον ολοένα και πιο έντονο ταξικό πόλεμο της εποχής μας. H άρνηση να εγκαταλείψουμε τις σχέσεις μας υπό τον φόβο της καταστολής, είναι άλλη μία πλευρά του πολέμου ενάντια στους κρατικά επιβαλλόμενους αποκλεισμούς, ενός πολέμου που αποτελεί την πολιτική αφετηρία ή και τον λόγο που πολλά από εμάς βρισκόμαστε στον α/α-χώρο.
ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΟΜΗΡΙΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ -ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ 03 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024- 09.00 ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
