Αξιότιμε κύριε πρόεδρε, Αγαπητέ Στέφανε,

Η αποχώρηση του Τζο Μπάιντεν από την προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ μας σόκαρε όλους. Γνωρίζοντας τόσο τον Τζο Μπάιντεν προσωπικά, από τα χρόνια που εργαζόσασταν εθελοντικά στην προεκλογική του εκστρατεία, όσο και την πικρή πείρα των εσωκομματικών μαχαιρωμάτων κατά την τρέχουσα θητεία σας, αντιλαμβάνομαι πως έχετε ιδία γνώμη, αλλά και γνώση.

Το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ βρίσκεται πλέον σε κρίση, προσπαθώντας να βρει το σωστό πρόσωπο για υποψήφιο Πρόεδρο σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Κύριε πρόεδρε, νομίζω πως ήλθε η ώρα σας.

Σε μια περίοδο ιδιαίτερης αμηχανίας για το ιστορικό αυτό κόμμα, μπορείτε να επιδιώξετε για δεύτερη φορά το ακατόρθωτο, δηλαδή αυτό που ήδη κατορθώσατε κερδίζοντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: να καταθέσετε επισήμως υποψηφιότητα από το περίπου πουθενά για το χρίσμα των Δημοκρατικών εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου.

Σκεφτείτε το. Αν το αναλύσουμε, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε ότι οι σχέσεις σας με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερο βάθος, τόσο στον χρόνο όσο και στην πολιτική ουσία, από την σχέση που είχατε με τον ΣΥΡΙΖΑ όταν αναλάβατε την ηγεσία του, κατόρθωμα όλως θαυμαστό. Στους Δημοκρατικούς εργαστήκατε αναλαμβάνοντας σημαντικές, καίτοι ασαφείς ευθύνες στην εκστρατεία του νυν προέδρου της χώρας, ενώ στην Ελλάδα σας είχαν βάλει απλώς σε μία μη εκλόγιμη θέση απόδημου υποψηφίου. Αλλά και ευρύτερα, συχνά μας θυμίζετε πως μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής σας το έχετε περάσει στις ΗΠΑ παρά στην Ελλάδα. Όταν θα κατέβετε στον αγώνα για το χρίσμα των Δημοκρατικών, οι πρώτες σας παλαιότερες δηλώσεις που θα βγουν στην επιφάνεια θα είναι αυτές, οι ad nauseam επανειλημμένες, για το πόσο θαυμάζετε τον πρόεδρο Μπάιντεν, πόσο θεωρείται την πολιτική του πρότυπο, και πώς το ιδανικό πολιτικό κόμμα σε κάθε χώρα είναι ένα κόμμα που θα μοιάζει με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Τέλεια!

Εν αντιθέσει, όταν γίνατε πρόεδρος εδώ οι πρώτες παλαιότερες δηλώσεις σας που βγήκαν στην επιφάνεια ήταν κάτι λιβανωτοί για τον Μητσοτάκη στον Εθνικό Κήρυκα και κάτι δηλώσεις πως ο λαϊκιστής Τσίπρας είναι αχρείος σαν τον Τραμπ. Δηλαδή, άμα τα βάλουμε κάτω στα σοβαρά, πιο εύλογο και εύκολο θα πρέπει να θεωρείται το να διεκδικήσετε επιτυχώς το χρίσμα των Δημοκρατικών, τώρα πάνω στην τούρλα του Σαββάτου, παρά την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι. Όμως το δεύτερο το πετύχατε, με σχεδόν μηδενική σχέση με το κόμμα ή τη χώρα, κάτι το πρωτοφανές για κάθε χώρα του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Το πρώτο γιατί να μην το πετύχετε; Ιδίως τώρα στην ώρα της μεγάλης κρίσης, δηλαδή στην ώρα της μεγάλης ευκαιρίας;

Τρέξατε τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ βροντοφωνάζοντας με ζηλευτή αυτοπεποίθηση πως είστε αυτός που μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Και τις κερδίσατε. Εδώ απλώς αλλάζουμε την λέξη «Μητσοτάκης» με τη λέξη «Τραμπ» -η μισή Αμερική σήμερα είναι ασύγκριτα πιο απελπισμένη για να ακούσει ένα τέτοιο μήνυμα.

Κανείς ποτέ δεν πρόκειται να σας καταγγείλει εντός του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ ότι δεν είστε «αρκετά αριστερός», ούτε καν ο Μπέρνι Σάντερς, που άλλωστε μέχρι εχθές στήριζε Μπάιντεν. Και, όταν η εναλλακτική λέγεται Κάμαλα Χάρις, κανείς δεν θα μπορεί να σας επικρίνει για έλλειμμα κυβερνησιμότητας.

Εκφράζω ικεσία: μη θεωρήσετε αυτήν την πρόταση παρατραβηγμένη. Γιατί εσείς και όχι άλλος; Οι Δημοκρατικοί θα ψάχνονται σαν παλαβοί μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Αναλογιστείτε ότι ένα βασικό προσόν της Κάμαλα Χάρις έναντι των δυνητικών συνυποψηφίων της αυτήν την περίοδο είναι ακριβώς το ότι είναι έγχρωμη γυναίκα ασιατικής καταγωγής -πώς να την περιθωριοποιήσει ένας straight White Anglo-Saxon Protestant (WASP) χωρίς να τον γιουχάρουν στο κόμμα; Εσείς όμως έχετε δομήσει μεγάλο μέρος της δημόσιας παρουσίας σας στον σεξουαλικό σας προσανατολισμό- και αν αυτό πιάνει μια φορά στον ΣΥΡΙΖΑ, στους Δημοκρατικούς πιάνει εκατό. Επιπροσθέτως, τόσο η μεσογειακή σας καταγωγή (που θα είναι και επικοινωνιακά ενδιαφέρουσα, σημειωθήτω) όσο και η πολλάκις διαφημισθείσα σχέση σας με θρησκευτική μειονότητα για τις ΗΠΑ, την Ορθοδοξία, σας προσδίδουν σημαντικό πλεονέκτημα: diversity παντού! Με εσάς ως ανθυποψήφιο, τελειώνει πανηγυρικά το «Κάμαλα ή τίποτα» που θα βασανίζει τους Δημοκρατικούς τον επόμενο μήνα.

Φυσικά, πάντοτε μπορείτε να προτείνετε στην Κάμαλα Χάρις να κατέβει ως υποψήφια αντιπρόεδρός σας -αν είστε μαζί στο presidential ticket, ακυρώνεται και τυχόν κριτική ελλείμματος κομματικών ενσήμων (κριτήριο, βέβαια, που δεν κατέστη αποφασιστικό εν Ελλαδι). Άλλωστε, η Χάρις «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».

Το ενδεχόμενο που σας περιγράφω δεν θα ήταν καλό μόνο για εσάς προσωπικά, για το Δημοκρατικό κόμμα ή για την Αμερική (αλλά και για την Ελλάδα, εδώ που τα λέμε -ανακούφιση παντού). Θα ήταν σωτήριο για τον κόσμο. Σήμερα, οι πλέον σώφρονες παγκοσμίως ανησυχούν για την αυριανή εμπλοκή της Αμερικής σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Είμαστε σίγουροι πως, όχι εξοφλώντας γραμμάτια αλλά τιμώντας φιλία, ως πρόεδρος των ΗΠΑ θα καλέσετε τον ναύαρχο Αποστολάκη για το εκεί υπουργείο Αμύνης. Η πιθανότητα να ξεκινήσουν οι Αμερικανοί παγκόσμιο πόλεμο με το ναύαρχο Αποστολάκη στο πηδάλιο του στρατού τους είναι ακριβώς μηδενική, αστείο και μόνο να το σκέφτεσαι. Μιλάμε για το απόλυτο win-win, για όλη την υφήλιο.

Ας είμαστε παράλληλα ρεαλιστές. Όσο τραγικό και αν είναι αυτό για τη χώρα (για τη δική μας ή για τις ΗΠΑ, αδιάφορο) είναι αλήθεια ότι το ενδεχόμενο πρωθυπουργίας σας στην Ελλάδα απομακρύνεται. Τα ταλέντα σας όμως δεν πρέπει να πάνε χαμένα. Ήδη στην νεαρή ηλικία των 35 ετών έχετε επιτύχει την κατάληψη της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιας χώρας -για αρχή, της Ελλάδας. Ποιο το επόμενο βήμα, ποιο το ψηλότερο σκαλί; 

Εάν δεν ακολουθήσετε το δρόμο που ταπεινά σας προτείνω, το επόμενο ενδεχόμενο είναι η κατάληψη της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, της θέσης του Αρχιεπισκόπου. Σκεφτείτε το: αφενός, η εμπειρία δείχνει ότι το μόνο πραγματικά απροσπέλαστο κώλυμα αρχιεροσύνης είναι ο εκκλησιαστικά τελεσθείς και εκκλησιαστικά νόμιμος ετεροφυλόφιλος γάμος, λόγω της αποκλειστικά δημόσιας ομοφοβίας της εκκλησίας μας βεβαίως. Κώλυμα που δεν σας εμποδίζει εν προκειμένω, άρα ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Αφετέρου, η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ένας συγκεντρωτικός οργανισμός, στον οποίο η αλγεινή σας εμπειρία διασπάσεων, συνεχούς αμφισβήτησης από κορυφαία στελέχη και παρασυναγωγών δεν μπορεί να επαναληφθεί, τουλάχιστον κατά τον ίδιο επώδυνο τρόπο. Αυτή όμως η εναλλακτική ωχριά μπροστά στην προεδρία των εισέτι Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, έστω και σε αυτήν την περίοδο παρακμής τους: είναι προφανές ότι οι δυνατότητες αλλαγών μέσα από την πολιτική είναι πολύ μεγαλύτερες στο τιμόνι της άλλοτε υπερδύναμης.

Κύριε Πρόεδρε, σκεφτείτε το. The sky is the limit. Η κατάληψη της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ ακουγόταν μήπως λιγότερο παλαβή πέρυσι τέτοια εποχή; Αναλογιστείτε και τα πλέρια χρονικά περιθώρια: η περίοδος από τη στιγμή που εμφανιστήκατε πέρυσι τέλη Αυγούστου ως υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την κατάληψη της προεδρίας του στα τέλη Σεπτεμβρίου είναι εμφανώς μικρότερη από την περίοδο που μας χωρίζει από τώρα μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου. Υπάρχει άπλετος χρόνος, συγκριτικά. 

Για ένα πράγμα όμως πρέπει να διαβεβαιώσετε τις ιδιαίτερα ανήσυχες και ανασφαλείς σήμερα (άρα, ευάλωτες και απελπιστικά διαθέσιμες) μάζες του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ: ότι δεν θα τις προδώσετε ποτέ. 

Φρονώ πως θα το χάψουν.