Η είδηση στην Ελλάδα όπως και στα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ έχει φυσικά «θαφτεί» αλλά για τα επιτελεία χάραξης διεθνούς πολιτικής αποτελεί σίγουρα μια ηχηρή «καμπάνα». Η Κίνα, μετά την επιτυχή μεσολάβησή της μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας η οποία προκάλεσε σοκ στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ, κατόρθωσε όχι μόνο να φέρει 14 οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης στο Πεκίνο αλλά επιπλέον να καταλήξουν σε μια ιστορική συμφωνία συμφιλίωσης.
Όπως ανακοινώθηκε, οι εν λόγω οργανώσεις μεταξύ των οποίων η Φατάχ, η Χαμάς, το Λαϊκό Μέτωπο, το Δημοκρατικό Μέτωπο και η Παλαιστινιακή Τζιχάντ, συμφώνησαν ότι θα δράσουν υπέρ της εθνικής ενότητας μέσα στο πλαίσιο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ). Η ιστορική ΟΑΠ δια αυτού του τρόπου από τη μία εντάσσει έστω εν μέρει στους κόλπους της τη Χαμάς που αποτελεί και την ισχυρότερη οργάνωση της αντίστασης στη Γάζα, ενώ ταυτοχρόνως από την άλλη απομακρύνεται από τον έλεγχο του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, σε ευθυγράμμιση με το ρήγμα στο εσωτερικό της ίδιας της Φατάχ, μεταξύ από τη μια των δυνάμεων που συμμετέχουν στην αντίσταση και από την άλλη του κύκλου του Μαχμούντ Αμπάς.
Όλες οι οργανώσεις επιπλέον έδωσαν από κοινού μια ηχηρή απάντηση σε όσους (μεταξύ των οποίων και σε μια σειρά πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα) προσπαθούν να διακρίνουν μεταξύ «τρομοκρατών» της Χαμάς που πραγματοποίησαν την 7η Οκτωβρίου (δηλαδή των «κακών») και των «καλών» που προτιμούν να εξαντλούνται σε συνέδρια και ημερίδες ανά τον πλανήτη (χωρίς φυσικά να υποτιμούμε την αξία και των τελευταίων). Στο ανακοινωθέν της συνόδου οι οργανώσεις χαιρετίζουν τη γενναία αντίσταση του λαού και το ηρωικό έπος απέναντι στη γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας, το οποίο ενίσχυσε την παλαιστινιακή υπόθεση και ματαίωσε την προσπάθεια να εξαφανιστεί η τελευταία. Το έχουμε ξαναγράψει ότι όσοι προσπαθούν να εφεύρουν ρήγμα μέσα στον παλαιστινιακό λαό ως προς τη νομιμότητα και την αναγκαιότητα της αντίστασης, ματαιοπονούν. Όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις επομένως, επαναβεβαιώνουν το θεμελιώδες δικαίωμά τους κατά το διεθνές δίκαιο να χρησιμοποιήσουν και βία προκειμένου να πετύχουν την απελευθέρωση του λαού της Παλαιστίνης.
Στο ανακοινωθέν απορρίπτονται όλες οι απόπειρες κηδεμονίας του παλαιστινιακού λαού και της εθνικής παλαιστινιακής υπόθεσης. Η αναφορά είναι σαφής και στρέφεται κατά των αμερικανό- σιωνιστικών προτάσεων περί διεθνούς δύναμης κατοχής στη Γάζα, κατά παραγγελία του ηττημένου, γενοκτονικού στρατού του Ισραήλ.
Ακόμα, προβλέπεται η άμεση συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, η οποία εφόσον υλοποιηθεί θα συνιστά ιστορικό επίτευγμα μετά από 17 περίπου χρόνια διχασμού. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι η αντίσταση, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και τελικώς η ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο και εφόσον υλοποιηθεί η εν λόγω συμφωνία πρόκειται για έναν περαιτέρω εσωτερικό πολιτικό μετασχηματισμό καταλυτικής σημασίας με αποτέλεσμα τον περιορισμό της εξουσίας του Αμπάς και τη δρομολόγηση μιας διεργασίας εν δυνάμει αυθεντικής έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας.
Τα τρία αυτά θεμελιώδη στοιχεία της διακήρυξης, τα οποία συνοδεύονται και από επιμέρους δράσεις συνιστούν διεθνοπολιτικό σεισμό με δεδομένο ιδίως ότι το Παλαιστινιακό αποτελεί το δεύτερο φλέγον μέτωπο στο πλαίσιο του σπονδυλωτού παγκοσμίου πολέμου. Είναι εντυπωσιακό ότι και οι 14 οργανώσεις ευχαριστούν την Κίνα, τους Άραβες και λοιπούς συμπαραστάτες τους αλλά και τη Ρωσία. Ασχέτως ιδεολογικών και άλλων διαφορών, όλη η παλαιστινιακή αντίσταση αντιλαμβάνεται ότι ο αγώνας της διαθέτει πλέον ένα διαφορετικό διεθνοπολιτικό βάθος και ότι αποτελεί τμήμα μιας παγκόσμιας τεκτονικής αλλαγής. Το ίδιο διαπιστώνει και το έντρομο Ισραήλ. Είναι η σύμπτωση της επάρκειας και της αποφασιστικότητας της αντίστασης με το ρήγμα στον ιμπεριαλισμό που άνοιξαν αντικειμενικώς η Ρωσία και η Κίνα, οι παράγοντες οι οποίοι επιταχύνουν την παλαιστινιακή απελευθέρωση (έχουμε ξαναδεί κάτι αντίστοιχο με την παρακμή και τελικώς με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).
Είναι επίσης κομβικό πως παρότι όλες οι οργανώσεις θέλουν να τελειώσει η γενοκτονία του λαού τους καταλαβαίνουν ότι έχουν πάει πολύ μακριά, έχουν κατορθώσει πάρα πολλά με την αντίσταση (κατά βάση και αναγκαστικώς βίαιη) ώστε να επιτρέψουν να επιστρέψει το παλαιστινιακό στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν πριν από την 7η Οκτωβρίου. Το Ισραήλ ηττάται και η ήττα του πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Η εγκατάλειψη της βίαιης αντίστασης θα έρθει με τη νίκη της αντίστασης και όχι έτσι όπως οι ΗΠΑ επιδιώκουν, δια της συντριβής και συνθηκολόγησης των Παλαιστινίων.
Και φυσικά συμπυκνώνει τις τεκτονικές αλλαγές ο για δεύτερη φορά ηγετικός ρόλος της Κίνας στη διεθνή διπλωματία και μάλιστα εντός του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Την ώρα που το Κογκρέσο των ΗΠΑ έδινε ένα αηδιαστικό σόου υποστήριξης του «Μπίμπι» Νετανιάχου με τον τελευταίο ακόμα και να ταπεινώνει τους οικοδεσπότες του, τη στιγμή που η νεολαία και στις ΗΠΑ αντιλαμβάνεται πόσο σάπιο είναι το πολιτικό σύστημα των Αμερικανών, η Κίνα προβάλλει ως δύναμη διαμεσολάβησης και ενίσχυσης του πιο αγαπητού αγώνα παγκοσμίως. Η αντίθεση είναι χτυπητή. Από τη μια το σόου και το έγκλημα, από την άλλη η ουσία και ένα απελευθερωτικό κίνημα.
Είναι αμφίβολο κατά πόσο και πότε θα υλοποιηθεί η συμφωνία των παλαιστινιακών οργανώσεων. Ωστόσο τα μηνύματα παραμένουν εκκωφαντικά. Νέοι παίκτες στο παγκόσμιο προσκήνιο, νέα αποφασιστικότητα της παλαιστινιακής πλευράς. Παρότι υποφέρουν, οι Παλαιστίνιοι ξέρουν ότι νικούν το τέρας του ρατσισμού, της κατοχής, της γενοκτονίας και του σιωνισμού και ότι ο παγκόσμιος συσχετισμός ισχύος μεταβάλλεται.
