Η συζήτηση αναζωπυρώνεται μετά την 7η Οκτωβρίου περίπου κάθε 15 μέρες με ελαφρώς διαφορετικές αφορμές: θα πραγματοποιήσει μια πλήρη εισβολή στον Λίβανο το Ισραήλ όπως απειλεί ο «Μπίμπι» και απαιτούν οι κυβερνητικοί εταίροι του ή όχι;
Το πρόσφατο χτύπημα στο γήπεδο ποδοσφαίρου για το οποίο οι Ισραηλινοί κατηγορούν τη Χεζμπολάχ ενώ η τελευταία δείχνει προς το Ισραήλ και προς αποτυχημένη εκτόξευση πυραύλου του «Σιδερένιου Θόλου» προστίθεται στην παραπάνω συζήτηση χωρίς να αλλάζει κάτι ως προς την ουσία της. Η ουσία της είναι ότι η ισραηλινή κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση του πολέμου προκειμένου να επιβιώσει αλλά οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να κερδίσουν ούτε τον πόλεμο που διεξάγουν, πολλώ δε μάλλον έναν μεγαλύτερο. Αυτή η ανισορροπία πολιτικών επιδιώξεων και στρατιωτικών δυνατοτήτων εντείνει το υπαρξιακό πρόβλημα του Ισραήλ, το οποίο αφενός ο τυχοδιωκτισμός της τωρινής του κυβέρνησης και αφετέρου η αποικιακή του υπόσταση το οξύνουν ακόμα περισσότερο. Ο (στρατιωτικό-πολιτικός) δρόμος που βαδίζει το Ισραήλ το οδηγεί στο γκρεμό αλλά το να πατήσει γκάζι φαντάζει ως η μόνη του επιλογή με δεδομένη τη διαμόρφωση της κοινής του γνώμης, την παρούσα κυβέρνησή του αλλά και το γεγονός ότι θεμελιακώς το Ισραήλ επιβιώνει χάρη στην εικόνα μιας ασυναγώνιστης στην ευρύτερη περιοχή του ισχύος η οποία δεν υπάρχει όμως πλέον.
Ένας πλήρης πόλεμος του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ δε φαντάζει μια καθόλου ρεαλιστική επιλογή αυτήν τη στιγμή. Το Ισραήλ δε δίνει σταθερό και πλήρη απολογισμό των θυμάτων του ούτε στη Γάζα, ούτε στα σύνορα με τον Λίβανο ωστόσο φαίνεται ότι τα θύματα στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεών του είναι πολλά όπως και οι υλικές ζημιές. Δε γνωρίζουμε τον πλήρη αριθμό νεκρών, τραυματιών, κατεστραμμένων οχημάτων και εγκαταστάσεων. Γνωρίζουμε όμως ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις δεν είναι σχεδιασμένες για τόσο μακρόχρονες και εντατικές συγκρούσεις (έναν πλήρη πόλεμο), όπως και ότι η ίδια η ισραηλινή κοινωνία και η οικονομία δυσκολεύονται να αντέξουν την πολεμική πίεση. Περίπου 80.000 είναι οι εσωτερικώς εκτοπισμένοι, σύμφωνα με πληροφορίες το «brain- drain» προς κράτη του εξωτερικού ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες, η ισραηλινή οικονομία υποχώρησε κατά 19,4% στο τελευταίο τρίμηνο του 2023, ενώ προσφάτως το λιμάνι του Εϊλάτ κήρυξε χρεοκοπία.
Στο αμιγώς στρατιωτικό πεδίο ο Σιδερένιος Θόλος φαίνεται να βρίσκεται σε επίπεδα κορεσμού ενώ οι πιο σύγχρονοι πύραυλοι της Χεζμπολάχ, των Ανσαράλα και πολύ περισσότερο του Ιράν είναι ικανοί να διαπεράσουν τις αεράμυνες του Ισραήλ. Ακόμα χειρότερα, στο Ισραήλ φοβούνται μια αιφνιδιαστική επιχείρηση κατάληψης εδαφών από μαχητές της Χεζμπολάχ στο πλαίσιο ενός γενικευμένου πολέμου, όπως και την πιθανότητα να κατέχει όπλα ηλεκτρομαγνητικού παλμού, ικανά να πλήξουν καίρια τις ηλεκτρονικές υποδομές του Ισραήλ. Το δε Ιράν, θα εμπλακεί ακόμα περισσότερο στην περίπτωση μιας πλήρους ανάφλεξης στον Λίβανο, ενώ στην Ουάσιγκτον παραμένει αμφίβολο ποιος ασκεί τη διοίκηση.
Με άλλα λόγια, ένας ακόμα μεγαλύτερος πόλεμος και με τη Χεζμπολάχ μοιάζει με άλμα στο κενό για το Ισραήλ. Υπό άλλες συνθήκες θα είχαμε ήδη φτάσει σε ανακωχή. Το μέγεθος ωστόσο του τυχοδιωκτισμού και του εκφασισμού στο Ισραήλ δεν επιτρέπουν τέτοιες εξελίξεις. Ο Νετανιάχου, απελπισμένος και απελπιστικός ων, θα συνεχίσει να περιδιαβαίνει τους διαδρόμους του φρενοκομείου.
