Η είδηση πως το υπουργείο Υγείας προχώρησε σε αύξηση των τιμών περίπου 850 συνταγογραφούμενων φαρμάκων προκάλεσε κουρνιαχτό και πλήθος δημοσιευμάτων. Η αλήθεια είναι πως η… χάρη που έχει η άμεση κατακραυγή σε μια απόφαση του κράτους, η οποία αφορά τους πολίτες, είναι πια τόσο ακαταμάχητη για το κοινό των social media αλλά και για τους δημοσιογράφους, που η έρευνα για το τι πραγματικά συμβαίνει έρχεται σε μεταγενέστερο χρόνο -κι αυτή όχι πάντα. Όχι φυσικά ότι οι πολίτες δεν έχουν πλείστους όσους λόγους για να είναι επικριτικοί απέναντι στις αποφάσεις της κυβέρνησης.

Το νέο Δελτίο Τιμών των φαρμάκων, προβλέπει αυξήσεις οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν ακόμα και το 100% ή σκαρφαλώνουν στο 448%.Για περίπου 700 κωδικούς η αύξηση είναι πάνω από 10% ενώ κατά 20% και πάνω αυξάνονται 570 φάρμακα.

Σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη, οι αυξήσεις προέκυψαν μετά από μία μακροχρόνια, σε δύο στάδια, διαφανή διαδικασία που έκανε ο ΕΟΦ ενώ πάλι σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για προσαρμογές τιμών στον μέσο όρο των 2 χαμηλότερων τιμών της ευρωζώνης.

Μερικά παραδείγματα αύξησης των τιμών

Lasix: Αντι-υπερτασικό φάρμακο, από 1.35€ κοστίζει τώρα 1.89€.

T3: Φάρμακο για τον Υποθυρεοειδισμό, από 1.59€ σε 4,79€.

Milithin: Αντιψυχωσικό φάρμακο, από 2.85€ σε 5.22€.

Ursofalk: Φάρμακο για τη Χολολιθίαση, από 6.55€ σε 8,48€.

Etoposide: Ογκολογικό φάρμακο, από 8.11€ σε 22.88€.

Stedon: από 2,28€σε 9, 95€

Amoxil: από 3,58€ σε 4,81€

Voltaren: από 1,51€ σε3,32€

Salospir: από 1,17€ σε 2,08€

Tavor: από 1€ σε 2, 19€

Apotel: από 3,85€ σε 5,61€

Για το σύνολο των φαρμακοποιών οι αυξήσεις αυτές δεν είναι απλώς αναγκαίες, αλλά … σωτήριες ενώ κατά τους ίδιους ήρθαν και καθυστερημένα.

Χώρα χωρίς αντιτετανικούς ορούς

«Η ιστορία πηγαίνει δεκατρία χρόνια πίσω στην εφαρμογή του πρώτου μνημονίου όταν και μπήκε για πρώτη φορά πλαφόν στις προς τα πάνω τιμές των φαρμάκων» ξεκινά να εξηγεί στο Κοσμοδρόμιο πώς φτάσαμε σε αυτές τις αυξήσεις ο Κώστας Βαρδιάμπασης, πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ρεθύμνου και μέλος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου.

Όπως συνεχίζει: «Ήταν δηλαδή μνημονιακή υποχρέωση. Έκτοτε, οι τιμές ήταν σταθερά σε ελεύθερη πτώση. Τα τελευταία τρία χρόνια, η πληθωριστική έκρηξη χειροτέρεψε την κατάσταση. Υπήρξε λοιπόν μια μακροχρόνια καταστρεπτική πολιτική απέναντι σε αυτό το θέμα».

Από το 2011 κι έπειτα, κάθε επόμενη αναπροσαρμογή τιμών ήταν πάντα προς τα κάτω. «Υπήρχε ταβάνι προς τα πάνω, αλλά όχι προς τα κάτω» λέει ο κ. Βαρδιάμπασης, τονίζοντας πως όσο έπεφταν οι τιμές στα συνταγογράφουμενα φάρμακα τόσο αυξάνονταν αυτές στα μη συνταγογραφούμενα για να βγάλουν οι εταιρείες τα «σπασμένα». Πρόκειται για μια κατηγορία φαρμάκων ανεξέλεγκτη στις τιμές της, η οποία έχει φτάσει να επιβαρύνει πολύ την τσέπη των πολιτών και το πραγματικό πρόβλημα σύμφωνα με τον κ. Βαρδιάμπαση είναι σε αυτή την ομάδα σκευασμάτων και όχι στα συνταγογραφούμενα.

Όσο για τα φάρμακα που καταργούνταν  από την ελληνική αγορά όταν οι φαρμακευτικές εταιρείες αποφάσιζαν πως δεν είναι πια συμφέρον να τα παράγουν άλλο εδώ,  το κράτος πλήρωνε για φάρμακα -υποκατάστατα τα οποία κόστιζαν πολλαπλάσια τιμή.

Και κάπως έτσι εξαφανίστηκε η κορτιζόνη που κόστιζε 0, 96 cents. Ο κ. Βαρδιάμπασης δίνει άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Ο αντιτετανικός ορός, ο οποίος δεν έχει και γενόσημο υποκατάστατο. Η γενική του τιμή πριν καταργηθεί η παραγωγή του στην Ελλάδα ήταν 7, 70 ευρώ. Η εταιρεία που κυκλοφορούσε το φάρμακο, το βρήκε ασύμφορο στο τέλος και σταμάτησε την παραγωγή του. Ο ΙΦΕΤ ξεκίνησε τότε να τον εισάγει από το εξωτερικό προς 31 ευρώ. Τι μας συμφέρει λοιπόν περισσότερο ως χώρα; Να αυξηθεί από τα 7, 70 στα 10 ευρώ ή να πληρώνει το κράτος 31 ευρώ;»

Συμπερασματικά, κατά τον κ. Βαρδιάμπαση, ο υπουργός Υγείας έχει δίκιο και άδικο ταυτόχρονα με αυτήν του την απόφαση. Όπως εξηγεί, πρόκειται για ένα ζήτημα φαρμακευτικής πολιτικής, το οποίο γίνεται προσπάθεια να λυθεί με μεγάλη καθυστέρηση και το οποίο τώρα οι φαρμακοποιοί ευελπιστούν να αποδώσει. «Το τοπίο θα ξεκαθαρίσει σε έναν με δύο μήνες. Θα φανεί αν οι εταιρείες θα αρχίσουν να παράγουν εδώ τα σημαντικά φάρμακα που εξαφανίστηκαν από την ελληνική αγορά».

Φάρμακα για τον θυρεοειδή πιο φτηνά και από ένα πακέτο τσίχλες

Την ίδια άποψη έχει και ο πρόεδρος φαρμακοποιών Θεσσαλονίκης, Διονύσης Ευγενίδης.

«Έχουμε ζήσει για πολλά χρόνια τα αποτελέσματα από τις πολύ χαμηλές τιμές που επέβαλε στα φάρμακα η πολιτεία» λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Και είναι πολύ βασικό να ξεκαθαρίσουμε, γιατί τα πράγματα δεν γράφονται με τον σωστό τρόπο, πως από τις αυξήσεις που διαβάζουμε ότι επιβάλλονται, οι πολίτες θα πληρώνουν το 25% αυτών. Το 25% των 2 ευρώ π.χ. Και μιλάμε για φάρμακα οι συσκευασίες των οποίων συχνά περιέχουν έως και 30 χάπια. Μιλάμε για φάρμακο το οποίο ρυθμίζει έναν άκρως σημαντικό αδένα, τον θυρεοειδή και τα οποία είχε φτάσει να κοστίζει1, 30 ευρώ.  Τώρα θα κοστίζει 2, 50 ευρώ. Ο πολίτης θα πληρώσει το 25% του 1, 20 ευρώ της αύξησης».

Όπως μάλιστα εξηγούν στο Κοσμοδρόμιο και οι δύο φαρμακοποιοί, τόσο φτηνά ήταν συγκεκριμένα σημαντικά συνταγογραφούμενα φάρμακα στη χώρα μας, που Έλληνες του εξωτερικού στόκαραν για μήνες όταν επισκέπτονταν την Ελλάδα.

Η περιγραφή του κ. Βαρδιάμπαση είναι ενδεικτική: «Έρχονται Γερμανοί τουρίστες στην Κρήτη και επισκέπτονται το φαρμακείο μου για να προμηθευτούν ένα voltaren. Μόλις βλέπουν ότι κοστίζει 2 ευρώ, όταν στη χώρα τους κοστίζει 15 ευρώ, μας ζητούν 2 και 3 συσκευασίες. Φυσικά, εμείς που γνωρίζουμε ότι είναι φάρμακο που προμηθευόμαστε με το σταγονόμετρο δεν δίνουμε ποτέ πάνω από μία συσκευασία».