Τις ώρες κατά τις οποίες γράφονται οι εν λόγω γραμμές κυκλοφορεί εντόνως η είδηση ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει λάβει την απόφαση για έναν πλήρη πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, ο οποίος μάλιστα θα συμπεριλάβει ενδεχομένως και τη Συρία. Οι βομβαρδισμοί στον Λίβανο είναι εντονότεροι από ό,τι συνήθως μετά την 7η Οκτωβρίου, ενώ υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες φήμες για επιχειρήσεις Ισραηλινών κομάντος το προηγούμενο διάστημα σε συριακά εδάφη.
Οι διαπραγματεύσεις για ανακωχή στη Γάζα αλλά και για απομάκρυνση της Χεζμπολάχ από τα σύνορα με το Ισραήλ φαίνεται ότι αποτυγχάνουν. Η αντίσταση, από τοω Λίβανο βομβαρδίζει με αξιοσημείωτη επιτυχία ισραηλινές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις ο «Σιδερένιος Θόλος» του Ισραήλ να μοιάζει αρκετά «χάρτινος». Παραλλήλως υπάρχουν φήμες για μεταφορά δυνάμεων από το Ιράν και την Υεμένη στη Συρία προκειμένου να υποστηρίξουν την άμυνα εναντίον της ισραηλινής επίθεσης, όπως και για να εξαπολύσουν αν χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερες επιθέσεις. Κράτη όπως η Ιορδανία βρίσκονται σε εξαιρετικώς δυσχερή θέση, μεταξύ φημών (ή και όχι μόνο φημών) για συνεργασία με το Ισραήλ στο πλαίσιο της γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων και χρησιμοποίησης των εδαφών τους προκειμένου να μεταφερθεί οπλισμός στη Δυτική Όχθη. Οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ, απολύτως συνένοχοι στην τέλεση της ισραηλινής γενοκτονίας κατά τα λοιπά, φαίνεται ότι όσο θέλουν τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία τουλάχιστον μέχρι τις προεδρικές εκλογές, άλλο τόσο επιθυμούν μια ανακωχή στην Παλαιστίνη, η οποία όμως δεν έρχεται ελέω «Μπίμπι».
Μέσα στο Ισραήλ, η κρίση στις σχέσεις ενόπλων δυνάμεων και κυβέρνησης κορυφώνεται με διαρροές και παραιτήσεις. Οι ένοπλες δυνάμεις διαρρέουν εναγωνίως ότι δε θέλουν νέα μέτωπα και ειδικότερα με τη Χεζμπολάχ αλλά η κυβέρνηση επιδιώκει πάση θυσία έναν ακόμα μεγαλύτερο πόλεμο, μήπως και σωθεί. Το Ισραήλ βυθίζεται σε περιδίνηση λόγω του εκφασισμού του και των ηττών του στα πεδία των μαχών εξ ου και πασχίζει να σύρει πρώτα το Ιράν και μετά τις ΗΠΑ σε έναν μείζονα πόλεμο.
Αν το Ισραήλ λοιπόν αποφασίσει να επιτεθεί πλήρως (και χερσαία) σε Λίβανο και Συρία θα δεχτεί την πλήρη απάντηση της Χεζμπολάχ και μια ακόμα μεγαλύτερη απάντηση από το Ιράν. Ο φθίνουσας εξουσίας και επιρροής Μπάιντεν και τα γεράκια τύπου Μπλίνκεν θα κληθούν μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο να επέμβουν ακόμα εντονότερα. Το στοίχημα του Μπίμπι βασίζεται όμως σε δύο θεμελιωδώς λανθασμένους υπολογισμούς: ότι το Ιράν θα δράσει περίπου αυτομάτως, με τρόπο που δε θα αφήνει κανένα περιθώριο στις ΗΠΑ παρά μόνο να του επιτεθούν με όλη τους την ισχύ και πως αν αυτό συμβεί, οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να καταστρέψουν την ιρανική ισχύ. Τίποτα από τα δύο δε φαίνεται σίγουρο.
Το Ιράν θα κλιμακώνει αλλά για όσο μπορεί στο πλαίσιο ενός εντεινόμενου πολέμου φθοράς. Οι δε ΗΠΑ απέτυχαν να σταματήσουν ακόμα και τη δράση των Ανσαράλα. Μοιάζει αρκετά δύσκολο να αναλάβουν έναν κατακλυσμιαίο πόλεμο εναντίον του Ιράν, με εκατοντάδες χιλιάδες ανδρών και γυναικών τους στα πεδία.
Ίσως λοιπόν ο «Μπίμπι» να ετοιμάζει το «σάλτο μορτάλε» και του ιδίου αλλά ακόμα περισσότερο και του Ισραήλ. Όπως (περίπου) έγραφε πέρυσι ένας Ισραηλινός αρθρογράφος, αφού έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του χειρότερου ηγέτη του Ισραήλ, βάζει πλώρη για τα καλά για αυτόν ενός από τους χειρότερους ηγέτες στην παγκόσμια ιστορία. Όσοι δε, λατρεύουν τις φανφάρες ισχύος των εκφασισμένων ηγετών, δυνάμεων και κρατών, τα μάτια τους στο Ισραήλ: έχει όλες τις απαντήσεις για το πού οδηγούνται αυτοί οι ηγέτες, αυτές οι δυνάμεις και αυτά τα κράτη.
