Τα πράγματα στην προκειμένη περίπτωση είναι σχετικά απλά: Μετά από 11,5 μήνες συνεχών καταστροφικών επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας, το θάνατο πάνω από 41.000 ανθρώπων και 92.000 τραυματίες το Ισραήλ έριξε στο τραπέζι πρόταση για εκεχειρία που θα προβλέπει:
- Την απελευθέρωση όλων των ομήρων (περίπου 101) και των Παλαιστινίων κρατουμένων σε λίστα που έχει συμφωνηθεί.
- Τη δημιουργία ασφαλούς διαδρόμου για την απομάκρυνση του ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ και όσων άλλων θέλουν να τον ακολουθήσουν από τη Γάζα.
- Αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας.
- Νέο τύπο διακυβέρνησης της Γάζας (με εξοστρακισμό της Χαμάς διά παντός).
- Τερματισμός των συγκρούσεων και του πολέμου.
Σύμφωνα με σημερινά ρεπορτάζ ισραηλινών ΜΜΕ, οι όροι αυτοί της νέας ισραηλινής πρότασης ανακοινώθηκαν την περασμένη βδομάδα σε Αμερικανούς διπλωμάτες αλλά έγιναν σήμερα γνωστοί.
Γιατί το Ισραήλ χρειάστηκε 11 μήνες για να τις υποβάλλει;
- Γιατί προηγουμένως «έπρεπε» να καταστρέψει το 94% της Λωρίδας της Γάζας και κάθε βασική υποδομή παντός είδους αλλά και να στιγματίσει το μέλλον των επόμενων δύο-τριών γενιών Παλαιστινίων.
- Κατέλαβε τους στρατηγικούς διαδρόμους Νετζερίμ (που ελέγχει τη ροή μεταξύ Βόρειας και Νότιας Γάζας) και Φιλαδέλφειας στα σύνορα Γάζας-Αιγύπτου με πρόσχημα το λαθρεμπόριο όπλων της Χαμάς.
- Άνοιξε το δρόμο για την ανέγερση νέου τείχους στα σύνορα με την Ιορδανία με παρόμοιο πρόσχημα.
- Κλιμάκωσε τις στρατιωτικές εισβολές στη Δυτική Όχθη τρομοκρατώντας χιλιάδες Παλαιστινίους της περιοχής καθημερινά.
- Αύξησε και διεύρυνε τους παράνομους εποικισμούς με στόχο την αποτροπή εδαφικά ενιαίου παλαιστινιακού βιώσιμου και κυρίαρχου κράτους.
- Εξόπλισε και ενθάρρυνε τις βάρβαρες επιθέσεις και το πλιάτσικο Εβραίων εποίκων κατά Βεδουίνων και Παλαιστινίων αμάχων. Αντικατέστησε τους χιλιάδες Παλαιστίνιους εργάτες στους εποικισμούς της Δυτ. Όχθης και του Ισραήλ με μετανάστες κυρίως από χώρες της Νότιας Ασίας.
- Ανέτρεψε ντε φάκτο τη συμφωνία Ιορδανίας-Ισραήλ (που υπογράφηκε μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967) παραβιάζοντας καθημερινά το στάτους κβο στον περίβολο του τεμένους Αλ Άκσα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Μετά από όλα αυτά, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου φόρεσε προβιά ειρηνευτή και εμφανίστηκε έτοιμος για «εκεχειρία» στην κατεστραμμένη Γάζα.
Το κάνει τώρα όχι μόνο γιατί πέτυχε τους βασικούς στόχους που είχε θέσει στα πεδία συγκρούσεων της Γάζας αλλά γιατί θέλει να «καθαρίσει» το τοπίο στα Βόρεια σύνορα του Ισραήλ και να αποδυναμώσει τη Χεζμπολάχ με μία φάση χερσαίων συγκρούσεων στον Λίβανο.
Τα δύο κύματα επιθέσεων ηλεκτρονικών συσκευών που είδαμε Τρίτη και Τετάρτη (17 και 18 Σεπτεμβρίου 2024) σε νότια Βηρυτό και πόλεις του Νοτίου Λιβάνου (που θεωρούνται «προπύργια) της Χεζμπολάχ με αποτέλεσμα αρκετές δεκάδες νεκρούς και περίπου 4.400 τραυματίες, είναι προετοιμασίες χερσαίας επέμβασης στον Λίβανο. Για να ξεκινήσει αυτό το κεφάλαιο πρέπει να κλείσει, με κάποιο τρόπο, εκείνο της Γάζας. Αυτό τουλάχιστον επιτάσσουν οι περισσότεροι Ισραηλινοί στρατηγοί, μαζί και ο νυν υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ.
Σε κάθε περίπτωση, το Ισραήλ δείχνει πως είναι έτοιμο για πολέμους διαρκείας ενώ στην παρούσα φάση ενδιαφέρεται για ένα γενικότερο «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» σε γειτονικές χώρες προτού ανοίξει το τοπίο για νέες συμφωνίες του Αβραάμ.
Μένει βεβαίως να φανεί εάν και πόσο μπορεί να συνεχίσει σε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο κλιμάκωσης των συγκρούσεων, δεδομένου ότι ήδη το κόστος του πολέμου μέσα σε 11,5 μήνες ξεπερνά τα 55 δις. δολάρια. Και σε αυτό το κόστος δεν συνυπολογίζονται οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από την απόσυρση ξένων επενδύσεων σε τομείς-κλειδιά όπως ο τομέας τεχνολογίας αιχμής…
Ωστόσο, εάν κάτι προβάλλει ως σχεδόν βέβαιο είναι οι μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί νέων (χειρότερων) συγκρούσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με πρωταγωνιστή το Ισραήλ.
Οι συμφωνίες Ισραήλ-ΗΠΑ για αγορά δεκάδων μαχητικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών που θα του παραδοθούν λίγο πριν το τέλος αυτής της δεκαετίας, νέων αρμάτων μάχης, συστημάτων αντιπυραυλικής θωράκισης, κ.α. ύψους πολλών δεκάδων δις. δολαρίων φανερώνουν σχεδιασμούς μακροπρόθεσμους και τη διάθεση του Ισραήλ να παραμένει μιλιταριστικό κράτος με διαθέσεις που αγγίζουν θέματα-ταμπού όπως π.χ. αυτά των περιφερειακών συμμαχιών και συνόρων.
Σε έναν κόσμο που η παντοδυναμία των ΗΠΑ φθίνει και βρισκόμαστε στα σπάργανα μίας νέας διεθνούς πολυ-πολικής τάξης, το Ισραήλ πιέζεται και χρονικά και γεωπολιτικά ώστε να προλάβει εξελίξεις και έναν νέο συσχετισμό ισχυρών διεθνών δυνάμεων που δεν θα κλείνουν τα μάτια (όπως κάνουν σήμερα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. κ.α. δυνάμεις) σε εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως αυτά που διαπράττει σήμερα στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη.
Τα περιθώρια, ούτως ή άλλως, στενεύουν και η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος. Ιδιαίτερα όταν ανοίγεις παλιά και νέα μέτωπα…
