Τη γλιτώσαμε πάλι ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται! H στάμνα πήγε ξανά στο πηγάδι και δεν έσπασε. Πόσο καιρό όμως ακόμα θα πηγαίνει και δεν θα σπάει; Η συνέχιση της ανθρωποσφαγής στην Ουκρανία, ουσιαστικά για λόγους γοήτρου του ΝΑΤΟ, εξακολουθεί να εμπεριέχει τον κίνδυνο πυρηνικής καταστροφής της Ευρώπης, αν όχι της ανθρωπότητας, έχει προκαλέσει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα στη γηραιά ήπειρο και εμποδίζει οποιαδήποτε προσπάθεια αντιμετώπισης πολύ μεγάλων οικολογικών και άλλων προκλήσεων που προϋποθέτουν διεθνή συνεργασία και όχι ψυχρούς ή θερμούς πολέμους και τρομακτικές αυξήσεις των δαπανών για εξοπλισμούς.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ή όποιος είναι πίσω από αυτόν τον άνθρωπο, δεν έδωσε στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ, το «πράσινο φως» στους εκπροσώπους των εξτρεμιστών του δυτικού «Κόμματος του Πολέμου», δηλαδή τον ίδιο τον Βρετανό πρωθυπουργό και τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, να κλιμακώσουν τη σύγκρουση, όπως επιδίωκαν, επιτρέποντας στο Κίεβο να χτυπήσει με βρετανικά όπλα βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε προειδοποιήσει αναλυτικά και με πολύ μεγάλη σαφήνεια, πριν από τη συνάντηση Μπάιντεν-Στάρμερ, ότι σε περίπτωση που δινόταν η άδεια για πλήγματα βαθιά στη Ρωσία, θα ήταν υποχρεωμένος να θεωρήσει ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ συμμετέχουν άμεσα σε πόλεμο κατά της χώρας του κάτι που θα μετέβαλε τη φύση της σύγκρουσης, γιατί, όπως εξήγησε, η Ουκρανία δεν διαθέτει την ικανότητα να καθοδηγήσει τους δυτικούς πυραύλους και αυτή η καθοδήγηση απαιτεί την άμεση εμπλοκή δυτικού στρατιωτικού προσωπικού.
Πριν πάνε να δούνε τον Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον, ο Στάρμερ με τον Μπλίνκεν είχαν ταξιδέψει προηγουμένως στο Κίεβο, όπου συμφώνησαν με τα αιτήματα του Ζελένσκι να επιτραπεί στους Ουκρανούς να πλήξουν με δυτικά όπλα βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας. Παρουσίασαν μάλιστα την απόφαση ήδη ειλημμένη, επιχειρώντας να προκαταλάβουν την απόφαση του Αμερικανού Προέδρου.
Ο Ζελένσκι και το «κόμμα του Πολέμου»
Βέβαια δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα αιτήματα είναι όντως του Κιέβου και δεν είπαν στην πραγματικότητα οι Στάρμερ και Μπλίνκεν στον Ζελένσκι να βγει να παρακαλάει ώστε να λένε μετά αυτοί «να βοηθήσουμε την καημένη την Ουκρανία». Όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε συνηγορούν ότι ο Ζελένσκι δεν είναι μόνο όργανο των Αμερικανών εν γένει που προφανώς είναι -δεν θα επεβίωνε ούτε μέρα χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ. Είναι επίσης όργανο του εξτρεμιστικού «κόμματος του πολέμου» στους κόλπους της συλλογικής Δύσης. (1)
Η μέθοδος της δημιουργίας τετελεσμένων και των προβοκατσιών είναι μόνιμα στοιχεία της τακτικής του «κόμματος» αυτού και τις έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρον για να οδηγήσει τα πράγματα αρχικά στον πόλεμο με την Ουκρανία και, εν συνεχεία, πολύ κοντά στην έκρηξη παγκοσμίου πολέμου.
Στο παρελθόν, οι Νεοσυντηρητικοί οργάνωσαν την εισβολή στο Ιράκ με την ίδια μέθοδο και παραπλανώντας ακόμα και το ίδιο το αμερικανικό κράτος και τις υπηρεσίες του για τα «όπλα μαζικής καταστροφής» της Βαγδάτης και τις δήθεν σχέσεις της με την Αλ Κάιντα. Προηγουμένως είχαν δημιουργήσει τις πολιτικές συνθήκες για να γίνει δυνατή η εφαρμογή του προγράμματός τους αφήνοντας, σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, να γίνει η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Η ιστορία αυτή πάει πολύ πίσω στις εποχές του Ψυχρού Πολέμου και ακόμα πιο πίσω, όταν ο Ντάλες ήθελε να αλλάξει συμμαχίες και να ενώσει τις δυνάμεις του με τους Ναζί εναντίον της ΕΣΣΔ. Τα γνωστότερα θύματα του δυτικού «κόμματος του πολέμου» είναι πιθανώς ο ίδιος ο Πρόεδρος Κέννεντι και ο αδερφός του.
Από τον Τόνι Μπλερ και το Ιράκ στον Κιρ Στάρμερ και την Ουκρανία
Για να δώσουμε ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα των προβοκατόρικων μεθόδων που χρησιμοποιεί το δυτικό «κόμμα του πολέμου», αξίζει να αναφέρουμε ότι, στις παραμονές της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε ενημερώσει τηλεφωνικά τον πρόεδρο Πούτιν ότι δεσμεύεται να μην τοποθετηθούν αμερικανικοί πύραυλοι στην πρώην σοβιετική δημοκρατία. Όταν όμως ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ συνάντησε τον Μπλίνκεν, αυτός του είπε ότι δεν ξέρει τίποτα για τέτοιες δεσμεύσεις, με αποτέλεσμα να βγάλει η Μόσχα το συμπέρασμα ότι οι Αμερικανοί την κοροϊδεύουν.
Τώρα θα μου πείτε τι γυρεύει ο αρχηγός του βρετανικού Εργατικού Κόμματος Κιρ Στάρμερ σε αυτή την κομπανία. Είναι αλήθεια ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι στενότατη «φίλη» των Ηνωμένων Πολιτειών όχι τώρα, εδώ και έναν αιώνα. Από την εποχή όμως ήδη του Τόνι Μπλερ, των ψεμάτων που είπε και του εγκληματικού ρόλου που έπαιξε στην εισβολή στο Ιράκ, ο εκφυλισμός της ηγεσίας των Βρετανών Εργατικών ξεπέρασε κάθε όριο (αυτόν τον εγκληματία Μπλερ, θυμίζουμε, εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Έλληνες «σοσιαλιστές» Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου, ο τελευταίος μάλιστα έκανε και διακοπές μαζί του στην Ίο). Κι αν η εξέγερση της βάσης του Εργατικού Κόμματος επέτρεψε προς στιγμήν το αριστερό, ριζοσπαστικό και αντιϊμπεριαλιστικό άνοιγμα του Τζέρεμι Κόρμπιν, η πολιτική του εξόντωση μετατόπισε πάλι δραματικά τις πολιτικές ισορροπίες.
Κάποτε πολύ ριζοσπαστικών αριστερών αντιλήψεων, οπαδός ακόμα και της εργατικής αυτοδιαχείρισης (!), ο Στάρμερ είναι σήμερα ένα «κάθαρμα», υπό την έννοια ότι πούλησε την ψυχή και τις ιδέες του στον Διάβολο (δηλαδή το Χρήμα και την Αυτοκρατορία του) για να γίνει αρχηγός του Εργατικού Κόμματος στη θέση του «αντισημίτη» Κόρμπιν -τον οποίο μάλιστα δεν ντράπηκε να διαγράψει από το κόμμα, προφανώς για να είναι ήσυχος ότι δεν θα αμφισβητηθεί- και, στη συνέχεια, να σκαραφλώσει στη θέση Πρωθυπουργού της Βρετανίας. Για να τα πετύχει όλα αυτά υπέγραψε ασφαλώς πολλά γραμμάτια, που τώρα πρέπει να ξεπληρώσει. Άνθρωποι με τέτοια ψυχολογία γίνονται «γενίτσαροι», πάνε μέχρι το τέλος και δεν οδωρούν προ ουδενός, γίνονται τελικά πιο εξτρεμιστές κι από τους εξτρεμιστές, στην ασυνείδητη ή συνειδητή προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι δεν έχουν σχέση με το παρελθόν τους.
Είναι βέβαια το πρόσωπο, είναι όμως και το κράτος. «Τυραννισμένη» πάντα από την ανάμνηση της χαμένης πια Αυτοκρατορίας της όπου δεν έδυε ποτέ ο ήλιος (2), βαθιά αντιδημοκρατική παρά το σπουδαίο εργατικό της κίνημα, η Βρετανία, που κάποτε αιματοκύλησε όλη την ανθρωπότητα και διατηρεί πάντα τους βασιλιάδες της, προσπαθεί μονίμως να πείσει την Ουάσιγκτων ότι διατηρεί τις αυτοκρατορικές ικανότητές της και έχει καλλιεργήσει ένα σχεδόν «θεσμικό» ρόλο εξτρεμιστή, που αναλαμβάνει βρωμοδουλειές κάθε είδους που διστάζει να αναλάβει (ή δεν θέλει να «χρεωθεί») ακόμα και η CIA, διεκδικώντας έτσι έναν ειδικό ρόλο στην ιεραρχία του δυτικού ιμπεριαλισμού και πασχίζοντας διαρκώς να αποδείξει την αξία της. Εδώ και αρκετά χρόνια ειδικεύεται σε κάθε είδους αντιρωσικές επιχειρήσεις.
Πριν εξάλλου από τον Στάρμερ, είχαμε τον Βρετανό Πρωθυπουργό (στενό φίλο του Ντόναλντ Τραμπ και εισαγωγέα των ιδεών της Alt-Right στους Τόρηδες) Μπορίς Τζόνσον σε ρόλο «διαρκούς προβοκάτορα». Ήταν αυτός που έσπευσε να πάει στο Κίεβο στην έναρξη του πολέμου πείθοντας τον Ζελένσκι να υπαναχωρήσει από τη συμφωνία ειρήνευσης που είχε σχεδόν κλείσει με τη Ρωσία. Αλλά και πριν τη ρωσική επέμβαση, το καλοκαίρι του 2021, είχε στείλει ένα αντιτορπιλικό να πλέει στα χωρικά ύδατα της Κριμαίας κατά τις ασκήσεις Sea Breeze, προκαλώντας παρολίγον μεγάλη κρίση με τους Ρώσους και αναγκάζοντας τον εκπρόσωπο των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων να προειδοποιήσει τους συμμάχους των ΗΠΑ να είναι προσεκτικοί! Σήμερα ο Τζόνσον έχει πάθει κρίση γελοιότητας. Υποστηρίζει ότι ο ουκρανικός στρατός είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη και, αφού νικήσει τους Ρώσους, θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους Αμερικανούς αν ήθελαν να φύγουν από την ήπειρο. Επιθυμεί να δημιουργήσει μια διεθνή ταξιαρχία να πάει να πολεμήσει τους Ρώσους και λέει ότι θα ήταν πρόθυμος να ηγηθεί της δύναμης αυτής, δυστυχώς όμως δεν διαθέτει τη σχετική εκπαίδευση….
Η κυριότερη δύναμη που αντιτάσσεται στα σχέδια των εξτρεμιστών στην Ουκρανία (όπως επίσης και στη Μέση Ανατολή) είναι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Σε επόμενο άρθρο μας θα εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό το κατ’ αρχήν, φαινομενικά παράδοξο.
——–
Σημειώσεις
1. Ο καταστροφικός ρόλος που έχει παίξει και παίζει ο Ζελένσκι για τη χώρα του και τον λαό του δεν είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που έπαιξε ο Στεπάν Μπαντέρα, αρχηγός των ουκρανών εθνικιστών, σύμμαχος των Γερμανών Ναζί κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και εθνικός ήρωας των Ουκρανών του Ζελένσκι σήμερα. Τον Μπαντέρα τον «ήλεγχε» για λογαριασμό των υπηρεσιών των Ναζί ο Γερμανός στρατηγός Γκέλεν. Στα τέλη του πολέμου, οι Αμερικανοί -το τότε δυτικό «κόμμα του πολέμου» του Ντάλες και του Πάτον, που ήθελε να συνεχίσει τον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ- περιμάζεψαν τον Γκέλεν και τους ανθρώπους του στη Γερμανία και την πρ. ΕΣΣΔ και τους έσωσαν από τη δίκη της Νυρεμβέργης. Εν συνεχεία, το 1949, έβαλαν τον Γκέλεν επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της υποτίθεται «δημοκρατικής», «αποναζιστικοποιημένης» Δυτικής Γερμανίας και προετοιμάζοντας από τότε τη σημερινή επέμβασή τους δια των Ουκρανών συμμάχων τους στην πρώην πλέον ΕΣΣΔ. Όπως ο Μπαντέρα συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον της σοβιετικής Ρωσίας καταστρέφοντας τον λαό του, έτσι κάνει τώρα και ο Ζελένσκι θυσιάζοντας τον λαό του και χρησιμοποιούμενος από το ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας.
2. Κατ’ εξοχήν θύματα της βρετανικής αποικιοκρατίας υπήρξαν οι Κύπριοι, ο λαός βέβαια, όχι η μετααποικιακή ελίτ του νησιού. Το ανέκδοτο που λένε για τη βρετανική αυτοκρατορία είναι ότι ο ήλιος δεν δύει ποτέ εκεί γιατί ο Θεός δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στους Βρετανούς και θέλει να βλέπει συνέχεια τι κάνουν! Ακόμα και ένας διεθνιστής όπως ο Τρότσκι, που δεν του πολυαρέσουν παρατηρήσεις που βασίζονται στον εθνικό χαρακτήρα, ξεχωρίζει, στο έργο του «Ευρώπη και Αμερική» τη βρετανική ελίτ, όχι βέβαια τον βρετανικό λαό, για τον ιδιαίτερα ύπουλο χαρακτήρα της.
