Ξαφνικά, τις παραμονές της επετείου της 7ης Οκτωβρίου ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εκπλήσσει τους πάντες, ζητώντας να σταματήσουν οι πωλήσεις όπλων στο Ισραήλ. Μία δήλωση που κατέστησε ανεπίκαιρo και το διάγγελμα του πρωθυπουργού του Μισέλ Μπαρνιέ, ο οποίος στην Εθνοσυνέλευση επαναλάμβανε την αμέριστη στήριξη της χώρας του στο αναφαίρετο δικαίωμα του Ισραήλ να «υπερασπισθεί» την εδαφική του ακεραιότητα ισοπεδώνοντας μία ξένη χώρα, εξαπολύοντας και στον Λίβανο την ίδια δυνάμει γενοκτονική λαίλαπα όπως έπραξε στη Γάζα.
Αλλά γιατί και πώς προέκυψε η ξαφνική τούτη φιλειρηνική «επιφοίτηση» στον Μακρόν;
Η απάντηση εμμέσως μπορεί να δοθεί από την ίδια την ειδησεογραφία. Αμέσως μετά τις δηλώσεις του Μακρόν, σε όλα τα δίκτυα του Λιβάνου και στη Γαλλία μεταδόθηκε πως η ισραηλινή αεροπορία έπληξε ένα βενζινάδικο της Total, στα περίχωρα της Βηρυτού, ως αντίποινα-προειδοποίηση στις δηλώσεις του Μακρόν. Γιατί στην εκδικητική νοοτροπία της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν αρκεί η ένταση στην τηλεφωνική επικοινωνία τους ή μία οργισμένη απάντηση, όπως αυτή του Ισραηλινού προέδρου Χέρτζογκ στον Μακρόν. Έπρεπε ο Γάλλος πρόεδρος να κατανοήσει καλά τι σημαίνει μία δήλωση αυτής της σημασίας και μία τέτοια αλλαγή πλεύσης. Ανεξαρτήτως κι εάν πίσω από αυτή τη μεταβολή του Μακρόν κρύβονται τα συμφέροντα της Total και άλλων γαλλικών εταιρειών, που κινδυνεύουν από τα ισραηλινά πλήγματα (άμεσα) και από τη φυγή εταιρειών, κεφαλαίων και ανθρώπων (έμμεσα). Ξέχωρα από το γεγονός ότι κυκλοφορεί η φήμη πως ήδη από τις πρώιμες φάσεις της ισραηλινής επιχείρησης ήδη είχαν πληγεί εγκαταστάσεις της Total νότια της Βηρυτού, διακυβεύοντας την ασφάλεια και το γαλλικό μονοπώλιο στις ενεργειακές πηγές του Λιβάνου.
Κάτι που, στην παρούσα δύσκολη οικονομική κατάσταση και της Γαλλίας θα ήταν καταστροφικό. Η ισραηλινή αντίδραση στους πυραύλους της Χεζμπολάχ κινδυνεύει να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα των τιμών της ενέργειας και τον έλεγχο των πόρων, κάτι που είναι κρίσιμο για τη Γαλλία. Ειδικά σε μια περίοδο που η σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας έχει ήδη οδηγήσει σε αύξηση των τιμών της ενέργειας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Συνεπώς, για τον Μακρόν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τώρα προέχει η υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων που έχει η Γαλλία στον Λίβανο.
Κι όχι μόνον αυτό. Ο Λίβανος, παλιό προτεκτοράτο της Γαλλίας και οικονομικός και πολιτισμικός δορυφόρος της για πολλές 10ετίες, αποτελεί κι ένα έσχατο ορόσημο για την διεθνή επιρροή του Παρισιού. Και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά κι ευρύτερα. Επί προεδρίας Μακρόν, η Γαλλία έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία ως δύναμη επιρροής κι επέμβασης σε ένα μεγάλο γεωγραφικό τόξο από την Αφρική και τη Μεσόγειο, έως τη «δική» της Νέα Καληδονία. Στη Μέση Ανατολή, το Παρίσι είναι ανίκανο να αναχαιτίσει την διπλωματική άνοδο χωρών, όπως η Τουρκία, με την οποία ο Μακρόν σίγουρα δεν έχει καλές σχέσεις. Αλλά και σε ευρύτερο διεθνές πλαίσιο το ειδικό βάρος του Μακρόν υποχωρεί: αυτό έγινε φανερό με την αποτυχία του γαλλοαμερικανικού σχεδίου για εκεχειρία 21 ημερών μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Μία τελεσίδικη απώλεια της επιρροής της στον καταρρακωμένο ήδη, από την πολυετή και ακραία πολιτική κι οικονομική κρίση, Λίβανο θα ήταν η ταφόπλακα για τελευταίο σκαλοπάτι της εξωτερικής πολιτικής της Γαλλίας.
Μέσα σε τούτο το πλαίσιο εγγράφεται και η πρωτοβουλία του Μακρόν να συγκαλέσει μια διεθνή διάσκεψη για τον Λίβανο μέχρι το τέλος του μήνα κατά τη σύνοδο κορυφής της Γαλλοφωνίας στις 4-5 Οκτωβρίου στο Παρίσι. Για τον λόγο τούτο χρειαζόταν και ένας επαναπροσδιορισμός των γαλλικών θέσεων και μία φαινομενική εξισορρόπηση των αποστάσεων -ιδίως ως προς την ετεροβαρή στήριξη που μέχρι σήμερα παρείχε, ρηματικά και υλικά, το Παρίσι στο Ισραήλ. Μιλώντας όμως για το εμπάργκο, ο Μακρόν αυτομάτως εξασφάλισε την υποστήριξη χωρών όπως το Κατάρ και η Ιορδανία με τις οποίες έχει προνομιακές σχέσεις.
Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο το Παρίσι επέλεξε να δώσει την εικόνα του εξισορροπιστή ήταν παραπάνω από αδέξιος. Ο ίδιος ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρόν, που σήμερα κατακεραυνώνει τις «προκλήσεις του Νετανιάχου» και την «καταστροφή» του Λιβάνου, ήταν εκείνος που κατά την συνέντευξή του για την επίσκεψή του στον Λίβανο στα τέλη του περασμένου μήνα, προκάλεσε την ειρωνεία των δημοσιογράφων όταν μιλούσε γενικά για επιθέσεις εναντίον της χώρας, δίχως ούτε καν να κατονομάζει το Ισραήλ. Με το δίκιο τους οι δημοσιογράφοι σχολίασαν πως «μάλλον ο Μπαρόν κατέβηκε από τον Άρη!».
Και ούτε θα μπορούσε να είναι πειστική η αλλαγή τούτη, όταν ο Μακρόν όχι μόνον (μαζύ με τους Αμερικανούς) έθεσε τις γαλλικές δυνάμεις στην περιοχή στο πλευρό του Ισραήλ, βοηθώντας το δύο φορές (η μία την προηγούμενη εβδομάδα) να αναχαιτίσει τους ιρανικούς πυραύλους, αλλά ήταν ο πρώτος που δήλωνε τον περασμένο Μάιο «πως είναι πρόωρο» να αναγνωρισθεί ένα κράτος της Παλαιστίνης, όταν τότε το έπραττε η Ισπανία, ως μοχλό διεθνούς πίεσης ενάντια στον ολικό πόλεμο του Ισραήλ.
Εξάλλου, καθ’ όλη τη διάρκεια του «Καρχηδονιακού τύπου Πολέμου», πλήρους αφανισμού του αντιπάλου και καταστροφής του πολιτισμού -όχι μόνον των Παλαιστινίων, αλλά και της παγκόσμιας κληρονομιάς- που εξαπέλυσε το Ισραήλ, η Γαλλία ούτε μία στιγμή δεν σταμάτησε να τροφοδοτεί με οπλισμό κάθε είδους τις ένοπλες δυνάμεις του, όπως καταγράφει στην τελευταία έκθεσή του ο ανεξάρτητος οργανισμός για τον αφοπλισμό Sipri. Το είδος των όπλων κι εφοδίων ύψους 30 εκατ. ευρώ που διέθεσε το 2023 η Γαλλία καλύπτεται ακόμη ,από ένα πέπλο μυστηρίου, όπως προκύπτει ακόμη και από τα επίσημα μολονότι ο πρώην υπουργός άμυνας Λακορνύ διατεινόταν πως επρόκειτο για αμυντικό εξοπλισμό. Γεγονός που είχε ωθήσει τον Απρίλιο διάφορες κοινωνικές οργανώσεις να προσφύγουν τρεις φορές στη δικαιοσύνη για να αποκαλυφθεί το εύρος και το είδος της «μυστικοπαθούς» αυτής συνδρομής στη γενοκτονία στη Γάζα.
Βέβαια, θα πει κάποιος κι άλλες χώρες, όπως η Ισπανία διέθεσε όπλα αξίας άνω του 1 δισ. στο Ισραήλ, μολονότι εξέπεμπε φιλιππικούς ενάντια στη γενοκτονία της Γάζας. Η Γαλλία μπορεί να υπολείπεται των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ιταλίας στην πώληση όπλων στο Ισραήλ, όμως κατέχει την 5η θέση στη σχετική κατάταξη και μόλις τον Ιούλιο διέθεσε σύμφωνα με τη Sipri ηλεκτρονικά συστήματα για τα Hermes 900 UAV, που χρησιμοποιούν οι IDF για να παρακολουθούν τις εξελίξεις στο επιχειρησιακό πεδίο στη Γάζα -και να σκοτώνουν αδιακρίτως.
Η Γαλλία κι αυτή ανερυθρίαστα συμμετέχει στο καρτέλ των μεγάλων οπλικών ομίλων -όπως η Boeing, η Lockheed Martin, η Raytheon-RTX, η Day & Zimmerman, η General Dynamics, η Oshkosh Corp., η Leonardo, η Rheinmetall ή η MTU Friedrichshafen- που, κατά την έκθεση του Κέντρου Μελετών για την Ειρήνη Delàs, τα προϊόντα τους έχουν χρησιμοποιηθεί για τη δολοφονία αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Και δεν είναι μόνον αυτό: οι γαλλικές τράπεζες έχουν τη μερίδα του λέοντος στο Armed banking, όπως είναι γνωστές οι οντότητες που χρηματοδοτούν εταιρείες όπλων. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία η BNP Paribas (με 4,7 δισ.) και η Crédit Agricole (με 3,7 δισ.) είναι στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα, ενώ η Société Générale (με 1,961 δισ.) ακολουθεί στην πέμπτη θέση, στον κατάλογο με τις τράπεζες και το fund Groupe BPCE και πάλι η Crédit Agricole στα χαρτοφυλάκια, που χρηματοδοτούν αυτές οι εταιρείες, οι οποίες κατά βάση έχουν ως καλύτερο πελάτη το Ισραήλ.
Τα όψιμα κροκοδείλια δάκρυα του Μακρόν δεν μπορούν να κρύψουν την διγλωσσία του και την τυχοδιωκτική και κυνική πρόθεσή του, αφ’ ενός να προστατεύσει τα συμφέροντα των γαλλικών εταιρειών στον Λίβανο κι αφ’ ετέρου να αναπτερώσουν το γόητρό του, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Μόνο που διάλεξε λάθος στιγμή: πλέον το Ισραήλ έχει ταπεινώσει τη Δύση. Έχει εξαναγκάσει όλες τις κυβερνήσεις -ακόμη και τις ΗΠΑ- να σιωπήσουν ουσιαστικά για τη γενοκτονία, να ανεχθούν και να εφαρμόζουν την σιωνιστική προπαγάνδα και να ποινικοποιούν ακόμη και τις εκκλήσεις για ειρήνη ως «αντισημιτισμό». Και κυρίως στηρίζοντας οπλικά και ηθικά τον «ιερό πόλεμο», αναλαμβάνοντας εν μέρει και τις γενικότερες οικονομικές και δυνητικά πολεμικές επιπτώσεις του.
Το Ισραήλ θα κερδίσει όλες τις μάχες στο πεδίο, αλλά κυρίως θα κερδίσει τη μάχη ενάντια στην απόλυτη ηθική του απονομιμοποίηση, χάρις στη συνένοχη σιωπή και την ατολμία της Δύσης. Που οι κλαυθμυρισμοί του Μακρόν δεν μπορούν να εξαγνίσουν.
