Ομιλία εκφώνησε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά τη διάρκεια των βραβείων «Γυναίκα της Χρονιάς» που πραγματοποιήθηκαν στη Λευκωσία.
Ξεκίνησε λέγοντας ότι «κλείνουν φέτος 50 χρόνια κατοχής της Κύπρου μας. Αισθάνομαι κάπως άβολα που στέκω μπροστά σας. Ειδικότερα σήμερα, που τιμούμε την Κύπρια γυναίκα, η οποία έδωσε τα παιδιά της, τον άντρα της, τον αδερφό της, τον πατέρα της και ό,τι είχε και δεν είχε γι’ αυτόν τον τόπο».
Τι να πούμε σε αυτές τις μανάδες τις συζύγους, τις αδερφές, τις κόρες, που ζουν ακόμη το δράμα των αγνοουμένων, όταν παραμένουν αδικαίωτες;
Να λοιπόν γιατί αισθάνομαι άβολα: Γιατί, οι θυσίες τους και οι αγωνίες τους και οι προσδοκίες τους παραμένουν αδικαίωτες! Γιατί η Κύπρος είναι αδικαίωτη. Γιατί δεν απελευθερώθηκε. Ακόμα.
«Τα ήρεμα νερά, όταν οδηγούν σε σιωπηλή αποδοχή τετελεσμένων, φέρνουν πάντα τεράστιες φουρτούνες», είπε ο πρώην πρωθυπουργός και προσέθεσε: «Για τις συνομιλίες στη Νέα Υόρκη, πριν λίγες μόνον ώρες, δεν έχω τίποτα να πω. Θα ήταν ανεύθυνο. Η λύση όμως πρέπει να είναι μία: δίκαιη και βιώσιμη! Αν δεν είναι δίκαιη δεν θα είναι βιώσιμη. Αν υπογραφεί κάτι διαφορετικό, απλώς θα αποτελεί την θρυαλλίδα για την επόμενη κρίση. Κι αν δεχθούμε να υπογραφεί κάτι τέτοιο, όλους, θα μας κυνηγούν οι Ερινύες».
Θέλουμε την Κυπριακή Δημοκρατία αδιαίρετη και ενιαία. Χωρίς την παρουσία του Αττίλα! Με όλους τους πρόσφυγες στα σπίτια τους. Εξάλλου, το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ολόκληρο. Με αναστολή του «Ευρωπαϊκού κεκτημένου» στο βόρειο τμήμα του, λόγω κατοχής. Όπως ρητά προβλέπει το Ευρωπαϊκό Πρωτόκολλο 10.
Στόχος μας λοιπόν δεν μπορεί να είναι να νομιμοποιηθούν τα διχοτομικά τετελεσμένα της εισβολής. Όπως και με το σχέδιο Ανάν, το να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής, από την πίσω πόρτα, δεν είναι λύση. Είναι πλήρης υποταγή. Και η υποταγή είναι το έσχατο όριο της παραίτησης από την πολιτική και πάνω απ όλα από την εθνική αξιοπρέπεια.
Στόχος μας λοιπόν είναι να τερματίσουμε την κατοχή και να εφαρμοστεί το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και στο βόρειο τμήμα του νησιού. Άλλωστε, μην ξεχνάει κανείς ότι η Ευρώπη έχει αποφασίσει, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2005, πως η Τουρκία οφείλει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία! Αυτή πρέπει να είναι η βάση!Και ας το ακούσουν όλοι. Γιατί, μην κάνετε λάθος: Η διάλυση του Κυπριακού κράτους θα φέρει και τον διαμελισμό του Αιγαίου… Και θα αρχίσει τη συρρίκνωση της ίδιας της Ελλάδας.
«Τέρμα λοιπόν στις ουτοπίες και στους εμπαιγμούς σε βάρος του Ελληνισμού. Είναι θέμα Συνείδησης. Αλλά είναι, πια, και θέμα επιβίωσης. Σώζοντας την Κύπρο μας, σώζουμε την Ελλάδα μας» τόνισε.
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην εκδήλωση βράβευσης είπε: «Σήμερα τιμούμε την γυναίκα της Κύπρου. Και στο πρόσωπό της τιμούμε και την Ελευθερία! Η οποία – μη το ξεχνάμε – είναι γένους θηλυκού. Οι μανάδες μας, μάς τη δίδαξαν από τα γεννοφάσκια μας. Για εμάς τους Έλληνες η Αθηνά, η Θεά της Σοφίας, ήταν και πολεμίστρια- Παλλάδα ! Δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί της ούτε ο ίδιος ο Άρης, ο Θεός του Πολέμου. Όπως λέει ο Πλάτωνας στον Κρατύλο, το όνομά της συμβολίζει και την “Θεού Νόηση” αλλά και την ανίκητη πολεμική δεινότητα. Εξ ου και το ακατανίκητο πάθος της για την Ελευθερία των Ελλήνων. Ένα Πάθος Ελευθερίας».
Αλλά και στους νεότερους χρόνους, στην Ορθοδοξία μας, η Παναγία είναι η Σκέπη των Ελλήνων! Η γλυκύτατη μητέρα όλων μας, αλλά, και όταν χρειαστεί, η Υπέρτατη Στρατηγός, σε αγώνες Ελευθερίας. Και είναι η Ελευθερία για μας τους Έλληνες πράγματι γένους θηλυκού. Και οι μανάδες μας, μας γέννησαν για να περπατάμε όρθιοι – όχι σκυφτοί! Υπερήφανοι – όχι ταπεινωμένοι. Ελεύθεροι – όχι υπόδουλοι. Αξιοπρεπείς – όχι συμβιβασμένοι.
Και καταλήγοντας είπε: «Γι’ αυτό τιμώντας τις γυναίκες, ιδιαίτερα τις γυναίκες της Κύπρου, τιμάμε πρωτίστως την ίδια την Ελευθερία μας».
Μην το ξεχνάμε αυτό, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε σήμερα. Η αποψινή βράβευση της Κύπριας γυναίκας, αποδίδεται συμβολικά στο πρόσωπο της εκλεκτής κας Φιλίππας Καρσερά- Χριστοδουλίδου, συζύγου του Προέδρου της Κύπρου. Η οποία στέκεται άξια δίπλα του. Είναι λοιπόν ένα βραβείο συμβολικό. Οι γυναίκες της Κύπρου ασταμάτητα πονούν για τους αγαπημένους τους που έχασαν. Όμως κι εμάς αδιάκοπα μας συγκινούν. Γιατί στα μάτια τους διαβάζουμε ζωντανά την τραγωδία της απώλειας. Διαβάζουμε όμως στα ίδια μάτια και την υπερηφάνεια τους. Γιατί η θυσία των δικών τους ανθρώπων που χάθηκαν ήταν θυσία για την πατρίδα. Η βράβευση αυτή ανήκει σε όλες τις γυναίκες της Κύπρου. Ως ελάχιστη έκφραση, του Σεβασμού μας , της Αγάπης μας και του δικού μας πάθους για Ελευθερία.
