Η ενότητα προβολών Fundamentals of Cinema, του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μετά τα αλλεπάλληλα sold out και την τεράστια επιτυχία που γνώρισε τα δύο τελευταία χρόνια, επιστρέφει ανανεωμένη και εμπλουτισμένη με μια συναρπαστική θεματική κατεύθυνση.

Τη φετινή σεζόν, οι προβολές του Fundamentals of Cinema: Love Is Strange μάς ταξιδεύουν στα περιπετειώδη, αναπάντεχα και δαιδαλώδη μονοπάτια της αγάπης και του έρωτα στο σινεμά. Ειδύλλια που έμειναν στην κινηματογραφική ιστορία, καταραμένες ιστορίες αγάπης, ανεκπλήρωτοι έρωτες που δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ, απαγορευμένες επιθυμίες και ασυγκράτητα πάθη, σκηνές και διάλογοι ανθολογίας που έγιναν σημεία αναφοράς, πρωταγωνιστούν σε μια σειρά εμβληματικών και αξέχαστων ταινιών από ολόκληρο τον κόσμο.

Η έναρξη του φετινού προγράμματος πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο «Ολύμπιον», στη Θεσσαλονίκη με την ταινία «Χιροσίμα, αγάπη μου» (1959), το συνταρακτικό μεγάλου μήκους ντεμπούτο του σπουδαίου Γάλλου δημιουργού Αλέν Ρενέ.

Στην Αθήνα, η ταινία του Αλέν Ρενέ θα προβληθεί τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου στον κινηματογράφο «Δαναός», ενώ μετά την προβολή, η ηθοποιός Θέμις Μπαζάκα θα συνομιλήσει με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ, Ορέστη Ανδρεαδάκη και με το κοινό για την ταινία.

Προπώληση εισιτηρίων: danaoscinema.gr

«Χιροσίμα αγάπη μου»

Μια γαλλίδα ηθοποιός γυρίζει μια αντιπολεμική ταινία στη Χιροσίμα, λίγο μετά τη ρίψη της ατομικής βόμβας. Εκεί, θα γνωρίσει έναν ντόπιο αρχιτέκτονα, με τον οποίο θα μοιραστεί ένα 24ωρο πάθους. Αμφότεροι έχουν ανεπούλωτα τραύματα από τον πόλεμο και πασχίζουν να βρουν τη δύναμη να ξεχάσουν τον πόνο, την οδύνη και την ντροπή που βίωσαν, καθώς εμείς ανακαλύπτουμε θραυσματικά τα όσα συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν μέσα από ελλειματικά και ονειρώδη φλάσμπακ, ημιτελείς συζητήσεις και παρεμβολές αρχειακού υλικού.

Μία από τις πλέον αταξινόμητες και πρωτοποριακές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, το Χιροσίμα, αγάπη μου παραμένει εκκωφαντικά μοντέρνο 65 ολόκληρα χρόνια μετά την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ των Καννών (όπου προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού υπό τον φόβο αντιδράσεων από την αμερικανική διπλωματία της εποχής).

Με την υπογραφή της Μαργκερίτ Ντιράς στο σενάριο –η οποία μάλιστα απέσπασε και οσκαρική υποψηφιότητα– η ταινία του Ρενέ κινείται στα τεθλασμένα μονοπάτια του Νέου Μυθιστορήματος (Nouveau Roman): χρονικές παρεκκλίσεις και παλινδρομήσεις που καταρρίπτουν τη γραμμική αφήγηση και συνοχή, συνειρμοί και όνειρα στη θέση του οδηγού, αρχειακό υλικό και επίκαιρα που παρεισφρέουν στη μυθοπλασία. Πάνω απ’ όλα, ο Ρενέ τοποθετεί στον πυρήνα της ταινίας του το βασανιστικό δίπολο της επώδυνης μνήμης και της ανέφικτης λήθης, ως τη μόνη κινητήριο δύναμη σε έναν κόσμο που έχει βυθιστεί στο ανολοκλήρωτο πένθος και στην απορία απέναντι στην ολοκληρωτική φρίκη.