Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στη σύγκρουση ανάμεσα στο «κόμμα του πολέμου» που εκπροσώπησαν Ζελένσκι, Μπλίνκεν και Στάρμερ και στις πιο μετριοπαθείς δυνάμεις, που διαθέτουν ένα μίνιμουμ συνείδησης του κινδύνου πυρηνικής καταστροφής της ανθρωπότητας.
Το θέμα της σύγκρουσης, που έληξε, τουλάχιστο προς το παρόν, με νίκη των τελευταίων, αφορούσε την παροχή στο Κίεβο «άδειας» να χρησιμοποιήσει τα βρετανικά όπλα για να χτυπήσει βαθειά στο έδαφος της Ρωσίας. Αντιδρώντας σε αυτό το ενδεχόμενο, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν υπογράμμισε ότι θα το θεωρήσει ως άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο και άλλαξε το πυρηνικό δόγμα της χώρας του, διευρύνοντας τη δυνατότητα χρήσης πυρηνικών όπλων.
Εναντίον των «ιδεών» Ζελένσκι, Μπλίνκεν και Στάρμερ ετάχθησαν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, με τον ίδιο τον υπουργό Άμυνας, Λόιντ Όστιν να υπογραμμίζει ότι δεν είναι η χρήση ενός και μόνον όπλου (εν προκειμένω των δυτικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς) που θα μπορούσε να δώσει τη νίκη στους Ουκρανούς. Φαίνεται μάλιστα ότι έπεισαν και τον Αμερικανό σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, Τζέικ Σάλιβαν ότι δεν είναι σώφρον να μην λαμβάνονται υπόψη οι προειδοποιήσεις Πούτιν, όπως συστήνουν διάφοροι εκπρόσωποι της ανεγκέφαλης, στη μεγάλη πλειοψηφία της, σύγχρονης ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης, που αποτελείται όχι από πολιτικούς, όσο κυρίως από εκπροσώπους, υπαλλήλους της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας (όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα).
Ο κίνδυνος του πυρηνικού πολέμου
Με το να επαναλαμβάνουν κάθε τόσο ότι ο Πούτιν μπλοφάρει, κινδυνεύουν να τον αναγκάσουν κάποια στιγμή να τους αποδείξει ότι δεν μπλοφάρει. Μετατρέπουν δηλαδή τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, ικανών να καταστρέψουν πολλές φορές τον πλανήτη, σε ρώσικη ρουλέτα. Σε κάπως πιο σοβαρές εποχές θα ήταν απλώς αδιανόητο να διατυπώνονται, δημοσίως ή ιδιωτικώς, παρόμοιες ανοησίες.
Ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου είναι μεγάλος και διαρκώς παρών όσο συνεχίζεται η σύγκρουση στην Ουκρανία και η εξόχως ανεύθυνη και τυχοδιωκτική μαζική υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς το καθεστώς Ζελένσκι, ανεξαρτήτως μάλιστα προθέσεων των ηγεσιών της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ και μπορεί να συμβεί ακόμα και από λάθος. Η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί γιατί θεωρεί μια τέτοια ήττα «υπαρξιακή», άρα θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να την αποφύγει, κάτι που φαίνεται ότι αντιμετωπίστηκε ως ενδεχόμενο το φθινόπωρο του 2022. Αν και η Δύση θεωρήσει «υπαρξιακή» την πιθανότατη ήττα της στο ουκρανικό ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου αυξάνεται δραματικά.
Δεν φαίνεται άλλωστε ότι οι στόχοι που θα μπορούσε να πλήξει η Ουκρανία χρησιμοποιώντας αυτά τα όπλα να κάνουν κάποια αξιοσημείωτη στρατιωτική διαφορά, ούτε να επιτρέπουν στο Κίεβο να κερδίσει τον πόλεμο. Ήδη άλλωστε, η Μόσχα πήρε τα μέτρα της αποσύροντας πέραν του βεληνεκούς των δυτικών πυραύλων τον όγκο των αεροπορικών της δυνάμεων που επιχειρούν στην Ουκρανία.
Η αξία τέτοιων επιθέσεων είναι κυρίως ψυχολογική και πολιτική. Επιχειρούν να εμπλέξουν όλη τη ρωσική κοινωνία στη σύγκρουση και υποχρεώνουν τον Πούτιν να κλιμακώσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Είτε οι εξτρεμιστές θεωρούν (ανοήτως) ότι το ρωσικό καθεστώς είναι έτοιμο να καταρρεύσει, είτε επιδιώκουν συνειδητά την κλιμάκωση, έχοντας στο μυαλό τους μια αιφνιδιαστική πυρηνική επίθεση κατά της Μόσχας. Στην «καλύτερη», αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια, περίπτωση επιχειρούν να καταστρέψουν κάθε δυνατότητα ειρηνικής, συμβιβαστικής λύσης.
Μη επαναλήψιμη η σοβιετική κατάρρευση-Σε αντιδυτική κατεύθυνση ο ρωσικός πληθυσμός
Ο Ζελένσκι παρουσίασε σε μια συνέντευξή του τον τρόπο σκέψης τους (αν υποθέσουμε ότι αυτή είναι πράγματι και δεν συνιστά και αυτή φύλο συκής ώστε να οδηγήσουν τα πράγματα στην τελική, ολοκληρωτική σύγκρουση). Υποστήριξε ότι αυξάνοντας το κόστος για τη Ρωσία θα κάνουν τον ρωσικό λαό να επαναστατήσει κατά του Πούτιν. Πρόκειται για εντελώς εσφαλμένη σκέψη για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι οι Ρώσοι, όπως είπε κάποια στιγμή και ο πρόεδρός τους, παραμονές της επέμβασης στην Ουκρανία, «δεν έχουν που να πάνε». Δοκίμασαν τον δρόμο για τη Δύση προ 35 ετών και ξέρουν σε πόσες κοινωνικές και εθνικές καταστροφές τους οδήγησε και το ότι μετά βίας επιβίωσε η χώρα τους, δεν είναι επομένως έτοιμοι να επαναλάβουν το πείραμα, ακόμα και αν δεν τους αρέσει η ηγεσία τους.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που μας έρχονται από τη Ρωσία δείχνουν, αντίθετα, μια πολύ μεγάλη αύξηση των οπαδών του σοσιαλισμού μεταξύ του πληθυσμού. Το 48% του ρωσικού πληθυσμού δηλώνουν ότι θα ήθελαν να ζήσουν σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, το 37% δυσκολεύεται να απαντήσει, ένα 10% προτιμά κάτι διαφορετικό και από τον καπιταλισμό και από τον σοσιαλισμό, το 5% επιθυμεί να ζει σε καπιταλιστικό καθεστώς σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Κοινωνικών και Πολιτικών Ερευνών της Ακαδημίας Επιστημών που μεταφέρει στο κανάλι του στο Telegram ο Νέος Θερσίτης. Πριν από 30 χρόνια η Ρωσία και όλη η ΕΣΣΔ ήταν πιο φιλοαμερικανική και φιλοκαπιταλιστική και από την ίδια την Αμερική, ήταν «ερωτευμένη» μαζί της!
Για αυτούς όλους τους λόγους η κλιμάκωση, ή ακόμα και η επί πολύ παράταση της σύγκρουσης, όχι μόνο δεν βοηθάει την ταχύτατα καταστρεφόμενη Ουκρανία, αλλά εμπεριέχει τεράστιους πυρηνικούς, οικολογικούς και άλλους κινδύνους για την ανθρωπότητα που έχουμε αναλύσει αλλού. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι τα πιο επικίνδυνα στην ιστορία του Ανθρώπου και δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν σε συνθήκες ψυχρών και θερμών πολέμων.
Η αντίδραση των Αμερικανών στρατιωτικών
Όπως έχουμε επισημάνει και σε άλλες περιπτώσεις, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και, σε ένα βαθμό, οι μυστικές υπηρεσίες παραμένουν ακόμα εργαλεία ενός «αυτοκρατορικού» έστω αλλά πάντως έθνους-κράτους, που υπήρξε στο παρελθόν ένα δημοκρατικό σχέδιο, προϊόν της Αμερικανικής Επανάστασης, συμπληρωμένης αργότερα από το New Deal, και διέπονται από περισσότερο ρασιοναλισμό και λογική από ότι οι εκπρόσωποι του παγκόσμιου υπερ-κράτους, που συνιστά στις μέρες μας η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» (του χρηματιστικού κεφαλαίου), στην οποία μάλιστα κυριαρχούν βασικά, πλάι και σε άλλα γκρουπ ασφαλώς, τα διάφορα ισραηλινά λόμπυ. Είτε αυτά των «παγκοσμιοποιητών» του «ακραίου κέντρου» τύπου Σόρος που είναι σκληρά αντίθετοι προς τη Ρωσία και την Κίνα. Είτε αυτά των «εθνικιστών-νεοφασιστών» τύπου Νετανιάχου (που καμιά φορά παριστάνουν αλλά δεν μπορούν να είναι στην πραγματικότητα -δεδομένων των κοινωνικών δυνάμεων που εκπροσωπούν- φίλοι της Ρωσίας) που αποδίδουν προτεραιότητα στην καταστροφή του Ιράν.
Η ίδια άλλωστε η δουλειά των στρατιωτικών τους υπαγορεύει να έχουν κάποιο μυαλό στο κεφάλι τους και τα πόδια τους στη γη. Γνωρίζουν τι σημαίνει πόλεμος και πυρηνικός πόλεμος, πολύ καλύτερα από τους τυχοδιώκτες χρηματοδότες των πολιτικών. Πλήρωσαν το κόστος της επέμβασης στο Ιράκ για λογαριασμό στην πραγματικότητα όχι των αμερικανικών συμφερόντων, αλλά του ισραηλινού Λόμπυ που ήθελε την εξουδετέρωση του Ιράκ από τις ΗΠΑ, όπως θέλει τώρα να εμπλακεί η Αμερική στην πολύ πιο επικίνδυνη και αμφίβολη εξουδετέρωση του Ιράν.
Οι στρατιωτικοί ήταν που «διέρρευσαν» στον Σέιμουρ Χερς τα αμερικανικά σχέδια πυρηνικού βομβαρδισμού του Ιράν για να τα ματαιώσουν, έθεσαν βέτο στην επίθεση κατά των Ρώσων στη Συρία το 2015, έως ότου ο νεοεκλεγείς τότε (με την υποστήριξη του Νετανιάχου) Ντόναλντ Τραμπ ενέκρινε τους βομβαρδισμούς κατά αυτής της αραβικής χώρας. Αργότερα φαίνεται ότι υπονόμευσαν την πυρηνική κλιμάκωση που επεδίωκε ο Πρόεδρος με την Βόρειο Κορέα, σταμάτησαν τα σχέδια πολέμου με το Ιράν, ειδοποίησαν τους Κινέζους συναδέλφους τους ότι δεν πρόκειται να εκτελέσουν τυχόν εντολή του Τραμπ για πόλεμο κατά του Πεκίνου -γι’ αυτό και ο Τραμπ απειλεί τώρα με καταδίκη σε θάνατο του τότε αρχηγού του επιτελείου στρατηγού Milley. Δεν αποκλείεται από το Πεντάγωνο να διέρρευσαν και τα σχέδια της προσεχούς ισραηλινής επίθεσης κατά του Ιράν.
Επειδή δεν μπορούν να αμφισβητήσουν μετωπικά την πολιτική εξουσία, ούτε φυσικά τον έλεγχο των ΗΠΑ από τα διάφορα φιλο-ισραηλινά λόμπι, έλεγχος που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί όπως στο παρελθόν, μετά τα όσα συνέβησαν στη Γάζα και τη συνεχιζόμενη αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί προσφεύγουν συχνά σε μεθόδους ενός ιδιότυπου «αντάρτικου».
Πρέπει βέβαια να επισημάνουμε ότι όσο καιρό η βαθειά κρίση της Δύσης δεν μπορεί να βρει μια δημοκρατική, προοδευτική διέξοδο, που δυστυχώς δεν είναι καθόλου ορατή σήμερα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητας να πάμε σε ανοιχτές μορφές Φασισμού και Πολέμου, και οι στρατιωτικοί θα παύσουν σιγά-σιγά να αποτελούν το ανάχωμα στον παραλογισμό που σήμερα ακόμα αποτελούν.
Τα «τέρατα» του Χρηματιστικού Κεφαλαίου
Αν οι στρατιωτικοί στην Αμερική και όχι μόνο (θυμίζουμε εδώ τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του αρχηγού του Γερμανικού Ναυτικού το 2022) διατηρούν την επαφή τους με τον ορθολογισμό, οι σύγχρονοι κάτοχοι του «υπερ-χρήματος», έχοντας τη δυνατότητα να ελέγχουν και να παρακολουθούν τα πάντα, να εκβιάζουν και να εξαγοράζουν τους πάντες, να διαθέτουν τα προσωπικά ατομικά τους καταφύγια, να σκέφτονται ότι θα μετακομίσουν εκτός Γης αν χρειαστεί, διαπνεόμενοι ενίοτε και από μεσσιανικές ιδέες, νόμισαν εν τέλει ότι έγιναν Θεοί («κάνουμε τη δουλειά του Θεού» είπε κάποτε ο Λόιντ Μπλακφέιν, επικεφαλής της Goldman Sachs). Αφήνουμε τα καπρίτσια του Ίλον Μασκ. Διαβάστε εδώ το πορτραίτο του Πίτερ Τίελ, του νεοφιλελεύθερου μεγιστάνα της Silicon Valley πίσω από τον Τραμπ, που διακηρύσσει ότι θέλει να χρησιμοποιήσει τη δημοκρατία για να την καταργήσει, ιδιοκτήτη των συστημάτων παρακολούθησης και δολοφονιών με τεχνητή ευφυΐα που χρησιμοποιούνται στη Γάζα, ενός ατόμου με έξαλλο, εντελώς άρρωστο ατομικισμό και εγωπάθεια άνευ ορίων, που φυσικά δεν μπορεί να αποδεχθεί τον δικό του θάνατο, είναι όμως ικανός να προκαλέσει τον θάνατο του πολιτισμού και της ανθρωπότητας.
Η δυτική άρχουσα τάξη, περισσότερο απομακρυσμένη από τους «κανονικούς» ανθρώπους από όσο σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της Ιστορίας, περιλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο αριθμό σαδομαζοχιστικών τεράτων, σαν αυτά που τόσο εύστοχα περιγράφει ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ στην τελευταία ταινία του, «Μάτια Ερμητικά Κλειστά», ή σαν αυτούς που πραγματοποιούν σήμερα, μπροστά στα μάτια όλων μας, τη γενοκτονία στη Γάζα, αυτή την καθημερινή καταιγίδα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
