Σε άρθρο του στο Project Syndicate ο γνωστός καθηγητής Δρ. Νουριέλ Ρουμπινί προβλέπει πως το Ισραήλ θα χτυπήσει τελικά ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις εκτιμώντας πως το πολιτικό κατεστημένο στη χώρα αυτή (και της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου και της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης από Μπένι Γκαντς και Γιαΐρ Λαπίντ) πλέον συναινεί στην άποψη πως το ιρανικό καθεστώς αντιπροσωπεύει «άμεσο, σαφή και παρόντα κίνδυνο».
Πρόσθετες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές είναι πολύ πιθανές, ανεξάρτητα από το πόση αυτοσυγκράτηση δείχνει το Ιράν. Ενώ μια νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ μπορεί να δώσει στο Ισραήλ ένα πιο ξεκάθαρο πράσινο φως για να χτυπήσει το Ιράν, μια νίκη της Κάμαλα Χάρις μπορεί να μην μπορέσει να εμποδίσει το Ισραήλ να αντιμετωπίσει εκείνο που αντιλαμβάνεται ως υπαρξιακή απειλή, εκτιμά ο καθηγητής.
Εάν το Ισραήλ αρχίσει να κλιμακώνει σταδιακά τις επιθέσεις του στο Ιράν, πιθανώς μετά από νέες ιρανικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ, οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση αναπόφευκτα θα συνέχιζε να το υποστηρίζει, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Το αν το Ισραήλ έχει τις δυνατότητες να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ή να επισπεύσει την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν δεν έχει σημασία. Ακόμη και περιορισμένη ζημιά στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν θα μπορούσε να ανακόψει τις πυρηνικές του φιλοδοξίες κατά μερικά χρόνια και να δημιουργήσει την αποτροπή που επιθυμεί το Ισραήλ.
Η πιθανότητα κλιμάκωσης τις επόμενες εβδομάδες και μήνες σημαίνει ότι θα υπάρξουν οικονομικοί και χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι προς διαχείριση. Ένα αρκετά μεγάλο ισραηλινό χτύπημα στο Ιράν θα μπορούσε να διαταράξει σοβαρά την παραγωγή ενέργειας και τις εξαγωγές από τον Αραβοπερσικό Κόλπο. Εάν το Ιράν απελπιστεί, θα μπορούσε να προσπαθήσει να ναρκοθετήσει τον Κόλπο και να μπλοκάρει τα στενά του Ορμούζ, ενώ παράλληλα θα χτυπήσει πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας. Σε αυτό το σενάριο, ο κόσμος θα βίωνε στασιμοπληθωριστικά σοκ παρόμοια με εκείνα που ακολούθησαν τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973 και την ιρανική επανάσταση του 1979, τονίζει ο γνωστός καθηγητής.
Nouriel Roubini rejects the widespread view that the conflict will be contained after the latest exchange of attacks. https://t.co/PpPDeZx8me
— Project Syndicate (@ProSyn) November 1, 2024
Αυξήσεις της τιμής του πετρελαίου θα ήταν καταστροφή για την παγκόσμια οικονομία και την ευημερία δισεκατομμυρίων ανθρώπων και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να σκεφτούν μέτρα για να αμβλύνουν το πλήγμα.
Πράγματι, υπογραμμίζει ο Ρουμπινί, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει μια επανάσταση του λαού στο Ιράν μετά από μεγάλης κλίμακας ισραηλινές επιθέσεις. Το καθεστώς είναι ήδη αδύναμο, αντιδημοφιλές και έχει οδηγήσει σε αγανάκτηση τους περισσότερους Ιρανούς. Εάν πέσει, αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες για την επίτευξη εκεχειρίας στη Γάζα, την ομαλοποίηση των σχέσεων Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας και τελικά για συνομιλίες για μια λύση δύο κρατών σε Ισραήλ-Παλαιστίνη. Έτσι, μια ισραηλινή επίθεση εναντίον του Ιράν είναι μια στρατηγική υψηλού κινδύνου και υψηλών ανταμοιβών που θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε παγκόσμια οικονομική καταστροφή, είτε «σε αναμόρφωση» της Μέσης Ανατολής.
Ο 66χρονος Νουριέλ Ρουμπινί είναι Αμερικανός οικονομολόγος, τέως καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και επίτιμος καθηγητής του Stern School of Business. Είναι πρόεδρος της συμβουλευτικής εταιρείας Roubini Global Economics.
