Χθες, λοιπόν, είχαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας οι εποχικοί πυροσβέστες έξω από το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, οι οποίοι διεκδικούν το αυτονόητο, να μην πετιούνται στο δρόμο κάθε χειμώνα, να στελεχωθεί η πυροσβεστική υπηρεσία όλο τον χρόνο και όχι μόνο για τους «επικίνδυνους» μήνες του καλοκαιριού, να δημιουργηθεί επιτέλους ένας σοβαρός μηχανισμός πυρόσβεσης στη χώρα.
Και, φυσικά, η απάντηση της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν ξύλο, ρίψη χημικών και συλλήψεις. Σκληρή καταστολή στους ανθρώπους που παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα για να σώσουν τον τόπο μας, για να σώσουν εμάς και το βιός μας όποτε χρειαστεί.
Μεταξύ άλλων, ξυλοκοπήθηκε και προσήχθησε και ο Γιώργος Ανδρούτσος, δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, που κάλυπτε εκείνη την ώρα την άγρια καταστολή της αστυνομίας εναντίον των εποχικών πυροσβεστών. Αστυνομικοί της ομάδας «Δράση», χωρίς κανένα λόγο, έσυραν και προσήγαγαν τον Γιώργο Ανδρούτσο, την ώρα που κατέγραφε τα γεγονότα, παρά τις διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων και του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη που φώναζαν πως είναι δημοσιογράφος.
Και εδώ είναι που η 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα χτύπησε κόκκινο για ακόμα φορά, σπάζοντας και άλλο ρεκόρ. Από χθες πολλοί χρήστες του facebook κάνουν καταγγελίες ότι η πλατφόρμα λογοκρίνει τις δημοσιεύσεις που αφορούν την επίθεση της αστυνομίας στον δημοσιογράφο και στους εποχικούς πυροσβέστες με την φαιδρή αιτιολογία ότι «παραβιάζονται οι κανόνες λειτουργίας του facebook λόγω σκληρού περιεχομένου».
Αντίστοιχη λογοκριτική αντιμετώπιση είχαν και συνάδελφοι δημοσιογράφοι οι οποίοι ανέφεραν το περιστατικό στους προσωπικούς τους λογαριασμούς. Ψαλίδι, απειλητική προειδοποίηση, αναπόφευκτο shadow ban.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση λογοκριτικών πρακτικών στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά τις δυτικά ελεγχόμενες.
Οποιαδήποτε δημοσίευση δεν είναι ένα πανηγύρι, ένα αστείο, ένα κοφτό σχόλιο, οποιαδήποτε δημοσίευση αγγίζει πολιτικά κάποια πράγματα, αν δεν φάει ψαλίδισμα, κατεβαίνει στα τάρταρα της ροής ειδήσεων.
Έτσι που να πιστεύουμε πως ο διαδικτυακός μας κόσμος -και ίσως και ο πραγματικός- είναι ένα διαρκές τσίρκο, ένας ατελείωτος διαγωνισμός ευζωίας, εξυπνακισμού και κακοφτιαγμένων memes.
Λοιπόν, μερικά πράγματα.
Τα τελευταία χρόνια η αστυνόμευση στις διαδηλώσεις έχει αυξηθεί σε τιτάνιο βαθμό που σε λίγο θα φτάσουμε να διαδηλώνουν περισσότερες διμοιρίες ΜΑΤ από ότι διαδηλωτές.
Σε διαδηλώσεις που αφορούν, δε, την αστυνομική βία, οι δυνάμεις καταστολείς απαντούν με περισσότερη αστυνομική βία.
Στη Θεσσαλονίκη τις προάλλες, αστυνομικές δυνάμεις έκαναν γυαλιά-καρφιά ένα εστιατόριο μετά από πορεία διαμαρτυρίας εναντιον της αναίτιας επίθεσης που δέχθηκε ο πατέρας ενός βρέφους στο πάρκο του ΕΚΘ, εγκλωβίζοντας κόσμο στο τετράγωνο, ρίχνοντας χημικά μέσα στο μαγαζί, ξυλοκοπώντας και συλλαμβάνοντας ανθρώπους, μόνο και μόνο για να σπάσουν τον τσαμπουκά.
Με τους εποχικούς πυροσβέστες έκαναν ακριβώς το ίδιο. Όπου ο λαός κάνει την παραμικρή κίνηση να σηκώσει κεφάλι, η κυβέρνηση στέλνει τα σκυλιά της για να το κόψουν με γοργές διαδικασίες.
Πριν λίγες εβδομάδες, πάλι στη Θεσσαλονίκη, οι φοιτητές που διαμαρτυρήθηκαν για το ασανσέρ που έπεσε στις εστίες, εγκλωβίστηκαν από την αστυνομία μέσα στο κτίριο της παλιάς Φιλοσοφικής του ΑΠΘ, δέχθηκαν επίθεση με χημικά, ξυλοκοπήθηκαν και συνελήφθησαν.
Σας μυρίζει κάτι, έτσι;
Σας μυρίζει η μπόχα του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής, η δυσωδία μιας κυβέρνησης που ξέρει ότι πνέει τα λοίσθια -και αν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση πολύ πιθανόν να είχε πέσει ήδη- και προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια, με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει καλά.
Βία, καταστολή, τρομοκρατία, τραμπουκισμός.
Δεν ξέρω τι εποχές ξημερώνουν, αλλά τι να τις κάνεις τις επιτροπές λογοκρισίας όταν έχεις πληρωμένα τρολς στα ΜΚΔ για να σου κάνουν τη βρώμικη δουλειά, να κατασκευάζουν μια πραγματικότητα όπου φοβόμαστε και τη σκιά μας, όπου ο μόνος λόγος που βγαίνει στην επιφάνεια είναι ο αυταρχικός, ακροδεξιός λόγος που πλέον τείνει να ηγεμονεύσει πάνω σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας.
Και όπου δεν πίπτει ο -ακροδεξιός- λόγος, πίπτει η διόλου δημοκρατική ράβδος. Ξεκίνησε και το ξύλο, λοιπόν, για να κλειστούμε μια και καλή στα σπίτια μας, να φοβόμαστε να πάμε σε μια διαδήλωση, να τρομοκρατούμαστε με το παραμικρό.
Ένας λαός που φοβάται να σηκώσει κεφάλι, είναι ένας πλήρως ελεγχόμενος λαός.
Τα λέμε στις επόμενες εκλογές.
