Μια νέα ματιά σε δεδομένα για τον Ουρανό από το 1986 ώθησε τους επιστήμονες της NASA να πιστέψουν ότι ο πλανήτης θα μπορούσε να υποστηρίξει ζωή.
Μεγάλο μέρος της γνώσης για τον Ουρανό αποκτήθηκε όταν το ρομποτικό διαστημόπλοιο Voyager 2 της NASA πραγματοποίησε πενθήμερη πτήση από τον πλανήτη το 1986. Αλλά οι επιστήμονες ανακάλυψαν τώρα ότι το σκάφος επισκέφθηκε τον τρίτο μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού συστήματος σε μια εποχή με ασυνήθιστες συνθήκες, ανέφερε την Τρίτη το ABC News.
Οι επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν ότι κατά τη διάρκεια της πτήσης του Voyager 2, ο Ουρανός βίωνε έναν ισχυρό ηλιακό άνεμο. Αυτό οδήγησε σε δυνητικά παραπλανητικές παρατηρήσεις, ιδίως σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.
Οι παρατηρήσεις του Voyager 2 υπέδειξαν αρχικά ότι τα δύο μεγαλύτερα φεγγάρια του Ουρανού, η Τιτάνια και ο Όμπερον, περιφέρονται συχνά έξω από τη μαγνητόσφαιρά του.
Ωστόσο, η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι γενικά παραμένουν εντός αυτής της προστατευτικής φυσαλίδας, γεγονός που μπορεί να επιτρέψει στους επιστήμονες να εντοπίσουν ευκολότερα πιθανούς υπόγειους ωκεανούς μέσω της μαγνητικής ανάλυσης.
«Και οι δύο θεωρούνται πρωταρχικοί υποψήφιοι για τη φιλοξενία ωκεανών με υγρό νερό στο ουρανικό σύστημα λόγω του μεγάλου μεγέθους τους σε σχέση με τα άλλα μεγάλα φεγγάρια», δήλωσε ο Corey Cochrane, πλανητικός επιστήμονας του Jet Propulsion Laboratory και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μεγάλοι υπόγειοι ωκεανοί είναι ένας κρίσιμος δείκτης της δυνατότητας ενός πλανήτη να υποστηρίξει ζωή.
Η NASA εκτόξευσε ένα διαστημικό σκάφος στις 14 Οκτωβρίου για να εξερευνήσει το φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη, και να αξιολογήσει τις δυνατότητές του να υποστηρίξει ζωή.
Ομοίως, οι επιστήμονες της NASA επιθυμούν να διαπιστώσουν αν οι υπόγειοι ωκεανοί στα φεγγάρια του Ουρανού θα μπορούσαν επίσης να έχουν συνθήκες που να υποστηρίζουν τη ζωή.
«Μια μελλοντική αποστολή στον Ουρανό είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση όχι μόνο του πλανήτη και της μαγνητόσφαιρας, αλλά και της ατμόσφαιρας, των δακτυλίων και των φεγγαριών του», δήλωσε ο Jamie Jasinski, φυσικός στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Astronomy.
