Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάντερ Βούτσιτς κάλεσε την Αθήνα να μην ακολουθήσει το παράδειγμα του Ισραήλ και να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, ενώ εξέφρασε επιφυλάξεις για το τι ακριβώς σημαίνει η αναβάθμιση του εμπορικού γραφείου του Κοσόβου στην Ελλάδα. Η Αθήνα έχει δώσει επανειλημμένως διαβεβαιώσεις στη Σερβία, ότι δεν θα προχωρήσει σε αναγνώριση, αλλά το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι αναφορές στον σερβικό και όχι μόνο τύπο, ότι δεν θα τηρήσει τις διαβεβαιώσεις της, ενώ και ο ίδιος ο Βούσιτς άφησε να εννοηθεί ότι έχει και ο ίδιος τέτοιο φόβο.
Πάντως πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υφίσταται ενδεχόμενο αναγνώρισης τώρα του Κοσόβου και παραμένει εν ισχύ η ελληνική θέση περί μη αναγνώρισης. Βεβαίως η Αθήνα υποστηρίζει την απελευθέρωση από την Ε.Ε. της βίζας για τους Κοσοβάρους, όπως και στηρίζει την “ενταξιακή πορεία του Κοσόβου”, παρόλο που δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί τι ακριβώς σημαίνει να στηρίζει κάποιος μια ενταξιακή πορεία που δεν υπάρχει ενός κράτους που δεν αναγνωρίζει.
Εκτιμούμε ως μικρές τις πιθανότητες να αναγνωρίσει, τουλάχιστον άμεσα, η κυβέρνηση της Αθήνας το Κόσοβο, παρόλο που θα το ήθελε. Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε και βέβαιοι για το τι μπορεί να συμβεί, καθώς η Ελλάδα βυθίζεται όλο και πιο πολύ σε ένα πέλαγος διεθνών εξαρτήσεων.
Μια “γαλλική ιδέα”
Λέγεται μάλιστα ότι κυκλοφορεί στα παρασκήνια και μια φόρμουλα που έχει επεξεργασθεί η γαλλική διπλωματία (τελούσα υπό καθοριστική επιρροή του Ισραήλ, ήδη από το 2008, μετά την εκλογή Σαρκοζί) σύμφωνα με την οποία η ελληνική αναγνώριση αλλά και η απελευθέρωση της βίζας για τους Αλβανούς του Κοσόβου, θα αποτελέσουν το ελληνικό και ευρωπαϊκό “δώρο” προς τους Αλβανούς, ώστε να δεχθούν την ένωση με τη Σερβία της κατοικούμενης από τους εναπομείναντες Σέρβους του Κοσόβου περιοχής Μιτρόβιτσα.
Αυτά βέβαια είναι αστειότητες, γιατί αν θέλουν οι Αλβανοί να παραχωρήσουν τη Μιτρόβιτσα σε αντάλλαγμα της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, μπορούν να το κάνουν μόνοι τους συμφωνώντας με τους Σέρβους και αν υπάρξει τέτοια συμφωνία, δεν υπάρχει ασφαλώς λόγος για κανέναν τρίτο να μην αναγνωρίσει το αποτέλεσμά της. Ασφαλώς δεν το θέλουν, τα θέλουν όλα, δεδομένου ότι έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ευρώπης και του Ισραήλ.
Η κληρονομιά του Χόλμπρουκ
Πριν από περίπου είκοσι χρόνια πήρα μια συνέντευξη από τον αρχιτέκτονα της καταστροφής της Γιουγκοσλαβίας, τον τότε αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (ήταν και ο αρχιτέκτων της τριπλής στρατηγικής: “επίλυση” ελληνοτουρκικών, “επίλυση” Κυπριακού, ένταξη Τουρκίας στην Ε.Ε., που εφήρμοσαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Κληρίδη, όπως και ο εφευρέτης της φόρμουλας για τα Ίμια).
Τον ρώτησα: “Αν δεχθώ το επιχείρημα ότι οι Αλβανοί δεν μπορούν, μετά από όσα έγιναν, να ζήσουν υπό σερβική κυριαρχία, γιατί μπορούν οι Σέρβοι της Μιτρόβιτσα να ζήσουν υπό αλβανική; Μήπως θα έπρεπε σε αντάλλαγμα της ανεξαρτησίας του Κοσόβου να ενωθεί η Μιτρόβιτσα με τη Σερβία; Θα ήταν αυτό μια κάποια λύση;”.
“Σε καμία περίπτωση” μου απάντησε.
Όλες οι αμερικανικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια μετά το 1990 (περιλαμβανομένων των συμφωνιών του Ντέιτον, του πολέμου του Κοσόβου, αλλά και της φόρμουλας Χόλμπρουκ στα Ίμια), αποσκοπούν όχι μόνο στο να προωθούν τα αμερικανικά συμφέροντα, αλλά και να αφήνουν πάντα ένα κατάλοιπο προβλημάτων, ώστε να μην σταθεροποιηθεί ποτέ η περιοχή και να έχει πάντα η Αμερική τη δυνατότητα να προκαλεί μια κρίση, οδηγώντας κατά το δοκούν σε σύγκρουση τον έναν με τον άλλο βαλκανικό λαό, αν θεωρήσει ότι απειλείται η κυριαρχία της.
Ισραήλ, Σερβία και Κόσοβο
Ειρήσθω εν παρόδω, η αναγνώριση του Κοσόβου από το Ισραήλ είναι και ένα σκληρό μάθημα για όσους πιστεύουν και πουλάνε για “μεταξωτές κορδέλες” τα “φύκια” των κατά φαντασίαν συμμαχιών με το Ισραήλ – πολύ επωφελή για όσους τα πουλάνε, όχι όμως και για τις χώρες τους.
Διότι το Ισραήλ ανέπτυξε εδώ και δεκαετίες προνομιακές σχέσεις με το Βελιγράδι, για να το “πουλήσει” τελικά “στην ψύχρα”, όπως λέει και ο λαός.
Να σημειώσουμε επίσης και τις “υλικές πραγματικότητες” κάτω από τις “διεθνείς νομικές επιφάνειες”. Το Κόσοβο είναι σήμερα πα,βαλκανικής εμβέλειας κέντρο εγκληματικών δραστηριοτήτων και μιας Μαφίας που απειλεί να καταπιεί όλη τη βαλκανική χερσόνησο, έχοντας πραγματοποιήσει άλματα και στην περιφερειακή της ολοκλήρωση και στις διεθνείς διασυνδέσεις της.
Κόσοβο, η πιο ειλικρινής χώρα
Πάντως πρέπει να αναγνωρίσουμε στις αρχές του Κοσόβου ότι είναι οι πιο ειλικρινείς σε όλη τη Βαλκανική, αν όχι σε όλη την Ευρώπη.
“Είμαστε τμήμα της Ευρώπης και συνεργαζόμαστε με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο”, δήλωσε μια μέρα ο πρωθυπουργός του Κοσόβου, Ραμούς Χαραντίναϊ προσθέτοντας: “Σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική είμαστε τμήμα μιας λέσχης χωρών των οποίων ηγείται η Αμερική. Δεν έχουμε πρόβλημα να το αναγνωρίσουμε. Δεν έχουμε χρόνο για τα προβλήματα του κόσμου”.
Συνέπειες για Ελλάδα και Κύπρο
Ελπίζουμε ότι οι φόβοι και οι ανησυχίες για αλλαγή της ελληνικής στάσης είναι αβάσιμοι και θα διαψευσθούν, για τον λόγο αυτό άλλωστε γράφουμε αυτό το άρθρο. Το ελπίζουμε γιατί τυχόν αναγνώριση του Κοσόβου θα σημαίνει:
- Πισώπλατη μαχαιριά στους Σέρβους με τους οποίους είχαμε μεν συχνά αρκετά προβλήματα, είναι όμως, στην κλίμακα της μακράς και βαθειάς ιστορίας, στρατηγικός σύμμαχος της Αθήνας, συμπολεμιστής της κατά της Τουρκίας, κατά της Βουλγαρίας και κατά του Φασισμού.
- Πισώπλατο χτύπημα στην Κύπρο, που δεν θέλει να δημιουργηθεί προηγούμενο αναγνώρισης μιας αποσχιστικής οντότητας, που θα ενισχύσει τον κίνδυνο αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.
- Ακόμα ένα χτύπημα σε ότι έχει απομείνει από τις ελληνορωσικές σχέσεις, η “ερειπιώδης” κατάσταση των οποίων σήμερα μπορεί να έχει συνέπειες στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου, σε περίπτωση κρίσης ή σύγκρουσης με την Τουρκία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ελπίζουμε ότι οι φόβοι και οι ανησυχίες που διατυπώνονται θα αποδειχθούν αβάσιμοι και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα προχωρήσει σε αναγνώριση του Κοσόβου, ούτε άμεσα, ούτε στο μέλλον, εκτός αν επέλθει συμφωνία Βελιγραδίου και Πρίστινας.
Το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Αλβανών
Οι Αλβανοί, όπως και όλοι οι λαοί του κόσμου έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Αλλά δεν μπορούν να το διεκδικούν από τη Σερβία, χωρίς να το αναγνωρίζουν στη δική τους συμπαγή σερβική μειονότητα.
Επιπλέον η άσκησή του πρέπει να παίρνει υπόψιν της και το σύνολο των δικαιωμάτων των βαλκανικών λαών. Να μην συμβάλλει δηλαδή σε περαιτέρω συγκρούσεις και πολέμους, ούτε και στην εμπέδωση μιας κατάστασης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που έχει πλέον μετατραπεί, ή τείνει να μετατραπεί, σε ένα σωρό οικονομικών, γεωγραφικών και δημογραφικών ερειπίων, μια τεράστια πολεμική βάση εναντίον των λαών της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής, και όπου κυριαρχεί όλο και πιο πολύ το οργανωμένο έγκλημα.
