Η Αυτόνομη Ζώνη του Κάπιτολ Χιλ στο Σιατλ (CHAZ) διαμηνύει προς τους λευκούς ότι δεν αρκούν πια μόνο οι πορείες και οι διαμαρτυρίες τους κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ και πως αν νοιάζονται πραγματικά για τις ζωές των μαύρων πολιτών τότε θα πρέπει να το αποδείξουν πληρώνοντας.
“Εάν είστε λευκοί λοιπόν και θέλετε να παραμείνετε στην Αυτόνομη Ζώνη θα πρέπει να μοιραστείτε και τα χρήματά σας με τους μαύρους”, φαίνεται να λέει ένας λευκός ομιλητής στο πλήθος που βρίσκεται εντός της CHAZ, της Αυτόνομης Ζώνης χωρίς αστυνόμευση στο κέντρο του Σιάτλ που δημιουργήθηκε πριν από μια εβδομάδα από διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ.
“All white people must pay black people $10”
— Kalen From Scriberr (@FromKalen) June 13, 2020
Says a non-black person to all white citizens of #CHAZ
…the newest country in North America pic.twitter.com/ej5Y8PGL9N
“Θέλω να δώσεις 10$ σε έναν Αφροαμερικανό που βρίσκεται εδώ στην Αυτόνομη Ζώνη” συνεχίζει ο ομιλητής, “αν δυσκολεύεστε να δώσετε 10 $ δολάρια, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε αν είστε όντως υπέρ αυτού του αγώνα. Είστε λοιπόν πραγματικά υπέρ του αγώνα; Είστε πραγματικά υπέρ του κινήματος; Γιατί αν τα δέκα δολάρια είναι μια πρόκληση για εσάς, τότε δεν είμαι σίγουρος ότι βρίσκεστε στο σωστό μέρος ” διεμήνυσε ο ομιλητής κρίνοντας πως αυτή είναι μια ευκαιρία για τους λευκούς να αποδείξουν ότι στηρίζουν έμπρακτα το κίνημα Black Lives Matter.
“Λευκοί άνθρωποι, σας βλέπω όλους και θυμάμαι τα πρόσωπά σας” πρόσθεσε χωρίς να διευκρινίζει αν πρόκειται για αστείο ή για απειλή.
Η ιδέα της αποζημίωσης του μαύρου πληθυσμού της Αυτόνομης Ζώνης, βρήκε ανταπόκριση στο μαύρο κοινό που ανταποκρίθηκε στην πρόταση αποδοκιμάζοντάς την την ώρα που οι λευκοί ακροατές φαίνονταν μάλλον σκεπτικοί και μπερδεμένοι…
Βέβαια, η ιδέα της αποζημίωσης των μαύρων για όσα έχουν υποφέρει κατά τη διάρκεια των δυόμιση περίπου αιώνων δουλείας τους από τους λευκούς δεν είναι καινούρια υπόθεση.
Το 1960, ο Ρέι Τζένκινς, ήταν ο πρώτος ακτιβιστής που
ανέλαβε να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις προτείνοντας ένα εκατομμύριο δολάρια αποζημίωσης για κάθε Αφροαμερικανό.
“Ο κόσμος γελούσε μέχρι δακρύων όταν τους λέγαμε ότι προσπαθούμε να
αποσπάσουμε κάποια ποσά από την κυβέρνηση” είχε δηλώσει “όταν όμως έμαθαν ότι οι Ιάπωνες πήραν 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, τότε σταμάτησαν να γελούν” υπογράμμισε.
Έκτοτε, τόσο ακαδημαϊκοί και εκπρόσωποι του Κογκρέσου όσο και ακτιβιστές συζητούν δημόσια το θέμα των αποζημιώσεων, το οποίο επανήλθε στο προσκήνιο μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ.
Οι διαφωνούντες υποστηρίζουν ότι είναι άδικο να τιμωρούνται οι σύγχρονοι μετανάστες για ένα σύστημα που δεν ήταν δικό τους έργο. Ενώ οι υπερασπιστές τονίζουν ότι είναι ευθύνη της κυβέρνησης και του έθνους να
επανορθώσουν για τα δεινά που προκάλεσαν.
Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα η ιδέα δεν κατάφερε να εφαρμοστεί. Πώς κοστολογείς άραγε δυόμισι αιώνες νομιμοποιημένης απανθρωπιάς; Αλλά και ακόμη και αν θέτονταν ένα συγκεκριμένο ποσό – ο Ρόμπερτ Λ. Τζόνσον για παράδειγμα, συνιδρυτής της Black Entertainment Television, το προσδιόρισε στα 14 τρισεκατομμύρια δολάρια- με ποιον τρόπο θα καταβάλονταν οι αποζημιώσεις; Και με ποιον τρόπο θα πιστοποιούνταν οι απόγονοι των δούλων;
Στην πιο πρόσφατη δημοσκόπησητου Ινστιτούτου Μαρίστ σχετικά με το θέμα των αποζημιώσεων που πραγματοποιήθηκε το 2016, το 58% των Αφροαμερικανών και το 15% των λευκών δήλωσαν ότι συμφωνούν με την καταβολή τους.
Με πληροφορίες από RT.
