Το βάθος της ταλαιπωρίας που βίωσα δεν υπάρχει λέξη για να του δώσει μορφή. Για να γίνει κανείς φάλαινα πρέπει να πιει θαλασσινό νερό, να γευτεί τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει κάθε ιστορία. Συνήθως στη ζωή έχουμε επιλογές, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο με τον οποίο θέλεις να ζήσεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δική μου ζωή, δίχως επιλογή, δίχως όνειρα.
Κάπως έτσι ξεκινά την αφήγηση της περιπέτειάς του ο Ρεζά Γκολαμί που γεννήθηκε το 1988 στην πόλη Καμπούλ του Αφγανιστάν και το 2006 βρέθηκε στη Λέσβο πρόσφυγας ετών 17.
Σήμερα η κατάστασή του είναι διαφορετική. Μέσα στα χρόνια που πέρασαν ο Γκολαμί κατάφερε να σταθεί γερά στα πόδια του και να γράψει το πρώτο του βιβλίο για την περιπέτεια που πέρασε ο ίδιος και εξακολουθούν να βιώνουν εδώ και χρόνια πολλοί συμπατριώτες του που αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης.
Χαμένες Ταυτότητες
Ο 32χρονος σήμερα Ρεζά Γκολαμί επέστρεψε στη Μυτιλήνη και παρουσίασε το πρώτο του βιβλίο, τις ”Χαμένες Ταυτότητες” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ”Τόπος”.
Περήφανος σαν όλους τους πρόσφυγες που τα κατάφεραν πια, ο Ρεζά ύστερα από απορριπτικές αποφάσεις από την επιτροπή ασύλου και με προσωπικό αγώνα, πήρε πρώτα πολιτικό άσυλο το 2011 και μετά το 2016 την ελληνική υπηκοότητα. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στην Ελλάδα και πλέον είναι φοιτητής στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Δούλεψε από το 2010 ως το 2015 ως μεταφραστής και διερμηνέας.
Το 2012 εκλέχτηκε πρόεδρος της αφγανικής κοινότητας και από τότε αγωνίζεται για την ένταξη και για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά παράλληλα με ένα στέκι στα Εξάρχεια της Αθήνας που έφτιαξε εδώ και πέντε περίπου χρόνια αναπολώντας γεύσεις της παιδικής του ηλικίας.
«Γεννήθηκα σε εμπόλεμη ζώνη, σε μία φτωχή χώρα» λέει μιλώντας άπταιστα ελληνικά πια. Και συνεχίζει περιγράφοντας την πορεία του. Στα 12 του χρόνια πέρασε στο Πακιστάν, το 2001 μαζί με τους συμπατριώτες του πίστεψε πως με τη βοήθεια των Αμερικανών θα άλλαζαν όλα στην πατρίδα του. Ακολούθησε η διαφυγή του στο Ιράν, η πορεία του στην Τουρκία και τέλος το πέρασμα του στη Μυτιλήνη.
«Δεν έγινα βάρος, και δεν αλλοίωσα τον ελληνικό πολιτισμό»
Δηλώνει τυχερός που εντοπίστηκε από το Λιμενικό Σώμα της Ελλάδας: «Αν ένα κύμα αναποδογύριζε τη βάρκα τότε, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα». Και μετά η Αθήνα και η προσπάθεια του. «Δεν έγινα βάρος, και δεν αλλοίωσα τον ελληνικό πολιτισμό» λέει. Και συνεχίζει: «Πλέον θέλω να συνεισφέρω με αγάπη προς όλους, γιατί πάνω από όλα βρίσκεται ο άνθρωπος».
Το βιβλίο του Γκολαμί παρουσιάστηκε στη Μυτιλήνη από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και την Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα.
