Η Ρωσία κατηγόρησε το Κίεβο για άσκηση «πυρηνικής τρομοκρατίας», λέγοντας ότι ο βομβαρδισμός από τους Ουκρανούς του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στη Ζαπορίζια μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή χειρότερη από αυτή του Τσέρνομπιλ το 1986 (η εκλυθείσα τότε ραδιενέργεια είχε φτάσει σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, της Ελλάδας περιλαμβανομένης).
Σε μια εντυπωσιακή επίδειξη πρωτοφανούς και εγκληματικής ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού, η «συλλογική Δύση» (G7 και Ε.Ε.) κάλεσε τη Ρωσία να αποχωρήσει από τον πυρηνικό σταθμό, υποστηρίζοντας ότι οι κίνδυνοι να συμβεί κάτι προέρχονται από την κατοχή του από τους Ρώσους και όχι από τον βομβαρδισμό του από τους Ουκρανούς – που, σημειωτέον, είναι αδύνατο να ενεργούν χωρίς την έγκριση των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, των δυτικών Γενικών Επιτελείων και του ΝΑΤΟ.
Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη, παράγει περί το 20% της ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας και έχει καταληφθεί από τις ρωσικές δυνάμεις από τις 4 Μαρτίου. Μια έκρηξη στον σταθμό θα μπορούσε να έχει δεκαπλάσιες επιπτώσεις από την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ.
Σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΔΕΑΕ) Ραφαέλ Μαριάνο Γκρόσι (Rafael Mariano Grossi), «ο βομβαρδισμός του μεγαλύτερου πυρηνικού σταθμού της Ευρώπης υπογραμμίζει τον πολύ πραγματικό κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής που θα μπορούσε να απειλήσει τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον στην Ουκρανία και πέραν αυτής».
Η Ουκρανία και τα δυτικά (και ελληνικά) μέσα ενημέρωσης που έχουν προ πολλού μεταβληθεί – στη μεγάλη πλειοψηφία τους – σε άθλια όργανα μιας όλο και πιο επικίνδυνης και τυχοδιωκτικής πολιτικής του ΝΑΤΟ, υποστηρίζουν ότι οι Ρώσοι βομβαρδίζουν τον σταθμό! Αλλά και ένα μικρό παιδί του νηπιαγωγείου – για τέτοιους άλλωστε μας έχουν καναλάρχες και εκδότες – καταλαβαίνει ότι θα ήταν μάλλον περίεργο οι ίδιοι οι Ρώσοι να βομβαρδίζουν τον σταθμό που κατέχουν, μαζί με την ομώνυμη πόλη.
Ο ΟΗΕ και οι υπηρεσίες του όπως η ΔΕΑΕ δεν θέλησαν έως τώρα να κατονομάσουν την πλευρά που βομβαρδίζει τον σταθμό, αλλά συνεχίζουν να εκφράζουν βαθειά ανησυχία για το τι συμβαίνει. Ο επικεφαλής της ΔΕΑΕ έχει δηλώσει πρόθυμος να τεθεί επικεφαλής αποστολής της Υπηρεσίας του στη Ζαπορίζια για να επιθεωρήσει την ασφάλεια του πυρηνικού εργοστασίου αλλά, για άγνωστους λόγους, μια τέτοια αποστολή δεν κατέστη δυνατό να επισκεφθεί το εργοστάσιο. Οι Ρώσοι πάντως απευθύνουν διαρκείς δημόσιες εκκλήσεις στα Ηνωμένα Έθνη να στείλουν την αποστολή τους.
Ανάλογες εκκλήσεις να πραγματοποιηθεί επιτέλους η αποστολή στη Ζαπαρίζια έχει απευθύνει επανειλημμένως και ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες.
Τίθεται επομένως το ερώτημα: Ποιος δεν θέλει την αποστολή αυτή; Ποιος έχει την ισχύ να την εμποδίζει;
Μήπως κάποιες ακραίες δυνάμεις, βλέποντας το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτική τους στην Ουκρανία, θέλουν να αλλάξουν την ατζέντα με μια προβοκάτσια ευρείας κλίμακας, της οποίας την ευθύνη ασφαλώς θα αποδώσουν στη Ρωσία μέσω του σχεδόν ολοκληρωτικού ελέγχου των ΜΜΕ από το δυτικό χρηματιστικό κεφάλαιο και τις όλο και πιο ενοποιημένες μυστικές υπηρεσίες όλων των δυτικών κρατών (της Ελλάδας περιλαμβανομένης, όπου, αν πιστέψουμε ορισμένους κυνικούς αλλά πολύ καλά πληροφορημένους δυτικούς διπλωμάτες, διαθέτουμε, αντί δικών μας υπηρεσιών, μια «ομοσπονδία ξένων υπηρεσιών»).
Και πρέπει να το κάνουν γρήγορα, καθώς εμφανίζονται, εκτός των άλλων, όλο και περισσότερες «ρωγμές» εκ των έσω, της Διεθνούς Αμνηστίας και δυτικών δημοσιογράφων, στο επίσημο φιλο-Ζελένσκι αφήγημα, ενώ και ο Αύγουστος θεωρείται ιδανικός μήνας για μεγάλες προβοκάτσιες.
Η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά και ορισμένα ρεπορτάζ δημοσιογράφων κάνουν λόγο για τη χρήση αμάχων ως ανθρώπινων αλυσίδων από τον ουκρανικό στρατό, για την τοποθέτηση μονάδων πυροβολικού δίπλα σε σχολεία και νοσοκομεία, για βομβαρδισμό πολιτικών στόχων, περιλαμβανομένων εγκαταστάσεων υδροδότησης, ηλεκτροδότησης και αερίου, χρησιμοποιώντας και όπλα που παρέχουν τα κράτη του ΝΑΤΟ όπως και απαγορευμένες από τη Σύμβαση της Οτάβα νάρκες.
Αν το καθεστώς του Κιέβου – υπό την άμεση εποπτεία και έλεγχο των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών – τα κάνει αυτά στην ίδια τη δική του χώρα, μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν;
Σε αυτά τα εγκλήματα άμεσος συναυτουργός είναι σημειωτέον και η «δική μας» κυβέρνηση Μητσοτάκη – Δένδια – Παναγιωτόπουλου, με τις διαρκείς (η τελευταία προ ημερών) μαζικές αποστολές όπλων στην Ουκρανία, με την όλη πολιτική της στο ουκρανικό και με την παραχώρηση όλης της ελληνικής επικράτειας, των ενόπλων δυνάμεων, των πολεμικών βιομηχανιών και των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα άθλιο και αναλώσιμο προτεκτοράτο και προσφέροντας τον ελληνικό λαό βορά, ως πρόβατο επί σφαγή, σε περίπτωση γενίκευσης της σύγκρουσης. (Ήδη, οι εξελίξεις στο Κόσοβο και τη Σερβία καταδεικνύουν πόσο κοντά μπορούμε να βρεθούμε στον πόλεμο).
Όσο για την προσπάθεια του κ. Δένδια να αποστασιοποιηθεί δήθεν από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της οποίας είναι υπουργός Εξωτερικών, ώστε να αποτελέσει την κατάλληλη εναλλακτική λύση, όταν εξαντληθεί η χρησιμότητα του νυν Πρωθυπουργού, τη βρίσκουμε μάλλον στερούμενη σοβαρότητας.
Έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό την ύπαρξη μιας εξτρεμιστικής «Μαύρης Διεθνούς» στο εσωτερικό του δυτικού συστήματος, η οποία ενεργεί με τις μεθόδους του «εισοδισμού», των προβοκατσιών και της δημιουργίας τετελεσμένων. Αυτή είναι υπεύθυνη για όλους τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, για την ανατροπή όλου του καθεστώτος ελέγχου των εξοπλισμών που εγκαταστάθηκε στον κόσμο πριν από 30 χρόνια και για την κρίση στην Ουκρανία. Η στρατηγική τους είναι η γενίκευση των Πολέμων και του Χάους στην ανθρωπότητα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα διαφυλάξουν τη δυτική κυριαρχία στον πλανήτη.
Αυτό δεν θα το καταφέρουν, μπορούν όμως, προσπαθώντας το, να τινάξουν τον κόσμο στον αέρα.
Η αποφασιστική, χωρίς υπεκφυγές, εναντίωση στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, της Κίνας και όποιου άλλου θεωρείται «απειλή» για τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα των δυτικών αρχουσών τάξεων, ταυτίζεται σήμερα με τον αγώνα για τη σωτηρία και την επιβίωση της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της.
