Αυτό που γίνεται εδώ και μέρες στο Μουντιάλ του Κατάρ, την πρώτη αραβική χώρα που διοργάνωσε ποτέ τους αγώνες του Παγκόσμιου Κυπέλλου, δεν έχει προηγούμενο!

Χιλιάδες φίλαθλοι όχι μόνο από αραβικές χώρες αλλά από κάθε γωνιά της Γης πλημμυρίζουν τα στάδια, τους δρόμους και τους συρμούς του μετρό της Ντόχα κρατώντας στα χέρια, όχι μόνον τις σημαίες της πατρίδας και της ομάδας τους, αλλά τις σημαίες της Παλαιστίνης και τις χαρακτηριστικές παλαιστινιακές μαντίλες (γνωστές ως κεφίγιε ή χάττα).

Δε λείπουν και εκείνοι που έχουν βάψει το πρόσωπο με τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας ή φωνάζουν δυνατά το σύνθημα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!» με το που θα δουν κάποιο συνεργείο τηλεόρασης από τα εκατοντάδες τηλεοπτικά δίκτυα που έχουν κατακλύσει το εμιράτο.

Οι περιπέτειες που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι και οι οπερατέρ των ισραηλινών τηλεοπτικών συνεργείων δεν έχουν προηγούμενο καθώς δεινοπαθούν να κάνουν ρεπορτάζ δίχως να εισπράξουν τις αποδοκιμασίες των φιλάθλων ή τα συνθήματα για λευτεριά στην Παλαιστίνη σε απευθείας μετάδοση. Όπως συνέβη πριν λίγες μέρες με έναν ρεπόρτερ ισραηλινού τηλεοπτικού δικτύου στην Ντόχα τη στιγμή που έπαιρνε δηλώσεις από Άγγλους φιλάθλους!

Την ώρα που οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δολοφονούν καθημερινά και ατιμώρητα Παλαιστίνιους έφηβους και νεαρούς στη διάρκεια εισβολών σε πόλεις της Δυτικής Όχθης όπως η Ναμπλούς και η Τζενίν, με διάφορα προσχήματα, χιλιάδες φίλαθλοι και αθλητές κατακλύζουν τους δρόμους του Κατάρ κάνοντας αυτοσχέδιες συγκεντρώσεις ή πορείες με το σύνθημα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!».

Και δεν είναι ασφαλώς μόνον οι Άραβες που φωνάζουν το σύνθημα με κάθε αφορμή!

Βραζιλιάνοι φίλαθλοι δεν αρκούνται μόνον στους πανηγυρισμούς της εθνικής ομάδας καθώς ούτε αυτοί ξεχνούν τον άνισο αγώνα του παλαιστινιακού λαού για λευτεριά, ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια!

Ούτε βεβαίως οι Άγγλοι!

Ή πολύ περισσότεροι οι Ιρλανδοί!

Ποιος ξεχνά τους πανηγυρισμούς της εθνικής ομάδας του Μαρόκου όταν έκανε την ιστορική νίκη επί της Ισπανίας στα πέναλτι με 3-0;

Η εντυπωσιακή νίκη του Μαρόκου βεβαίως δε γιορτάστηκε μόνο στο στάδιο της Ντόχα όπου δόθηκε ο αγώνας, ούτε μόνον στις πόλεις και τα χωριά όλης της χώρας.

Γιορτάστηκε στο φόντο της παλαιστινιακής σημαίας και των συνθημάτων για λευτεριά, από χιλιάδες Μαροκινούς που ζουν σε ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Παρίσι ή το Λονδίνο.

Αυτές οι αυθόρμητες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό κάνουν πλέον πολλούς δημοσιογράφους και αθλητικογράφους που καλύπτουν τους αγώνες, να θεωρούν την Παλαιστίνη σαν την 33η χώρα που συμμετέχει στο Μουντιάλ του Κατάρ.

Δεν συμμετέχει η Παλαιστίνη στον αγωνιστικό χώρο των γηπέδων αλλά στις καρδιές και τα μυαλά πολλών χιλιάδων φιλάθλων και δεκάδων αθλητών που ήρθαν από δεκάδες χώρες του κόσμου για να συμμετάσχουν σε αυτό που συχνά αποκαλείται «διεθνής γιορτή του ποδοσφαίρου». Με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, στο Μουντιάλ του Κατάρ, αυτή η κορυφαία αθλητική διοργάνωση είχε έναν απρόσμενο νικητή που έκλεψε τις εντυπώσεις σβήνοντας, έστω και για λίγο από το προσκήνιο, όσα επέφεραν το 2020 οι συμφωνίες του Αβραάμ: Την Παλαιστίνη!