Η υπόθεση του Εμμανουέλ Λουκάου αντανακλά τη ζοφερή πραγματικότητα του συνόλου των αναγνωρισμένων προσφύγων στην Ελλάδα, που επί σειρά ετών προσπαθούν ανεπιτυχώς να επανενωθούν με τις οικογένειές τους

Ο Εμμάνουελ Λουκάου, πρόσφυγας από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αφού επέζησε από εκτέλεση φέροντας έως σήμερα μία σφαίρα σφηνωμένη στο κεφάλι του, ζει στη χώρα μας ως πρόσφυγας και προσπαθεί να φέρει εδώ και την οικογένειά του.

Το αίτημα του απορρίφθηκε αρχικά, λόγω λανθασμένης εφαρμογής του νόμου, αλλά ο Λουκάου έχει ήδη προχωρήσει στη δεύτερη προσπάθεια.

Ο Λουκάου έχει επιβιώσει με τη σφαίρα στον κρόταφο, και έχει πολλά προβλήματα υγείας μεταξύ των οποίων μετατραυματική επιληψία. 

Στην Ελλάδα ήρθε το 2012, αλλά αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας το 2016, όταν και κατάθεσε αίτηση για οικογενειακή επανένωση με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά του. 

Δύο χρόνια μετά η αρμόδια υπηρεσία της αστυνομίας απέρριψε το αίτημά του χωρίς να τον καλέσει σε συνέντευξη και χωρίς να αιτιολογήσει την απόφασή της.

Πριν από λίγες ημέρες, το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ακύρωσε την απορριπτική απόφαση και η αρμόδια υπηρεσία κλήθηκε να εξετάσει ξανά την υπόθεσή του.

Οι δικηγόροι του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, Ελένη Κάγιου και Χαρά Κατσίγιαννη, που χειρίζονται την υπόθεσή του Λουκάου, θεωρούν πως η απόφαση που κρίνεται είναι μείζονος σημασίας, καθώς οι περιπτώσεις ακύρωσης απορριπτικών αποφάσεων οικογενειακής επανένωσης είναι σπάνιες για τα ελληνικά δικαστήρια. 

Η απόφαση αυτή “αποτελεί μια πρώτη νίκη για τον Εμμανουέλ”, τονίζουν και συμπληρώνουν ότι “δημιουργεί νομολογιακό προηγούμενο για αντίστοιχες υποθέσεις”.

Ωστόσο, απέχει πολύ ακόμα η επιθυμία του Λούκαου να επανενωθεί με την οικογένειά του, από το να πραγματοποιηθεί, αφού μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, η αρμόδια Διοίκηση καλείται να κρίνει ξανά την υπόθεσή και όπως διευκρινίζουν οι δικηγόροι, “σε περίπτωση μη έγκαιρης συμμόρφωσης της Διοίκησης με τη δικαστική απόφαση, θα καταθέσουμε σχετική αίτηση συμμόρφωσης”.

“Θέλω να είμαι μαζί με την οικογένειά μου για να μπορώ να τη φροντίζω” δηλώνει ο ίδιος.

“Όλα τα πράγματα παίρνουν χρόνο, πρέπει ο άνθρωπος να έχει υπομονή. Η υπομονή και η επιμονή δικαιώνουν στο τέλος” καταλήγει, ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρει.