Πάνω από το τυμπανιαίο πτώμα της ισότητας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της ενσυναίσθησης, τα καλά λόγια περισσεύουν. Σε ένα ανθρωποφαγικό σύστημα που καταναλώνει κορμιά, ψυχές και συνειδήσεις, με μια κοινωνία που του κλείνει το μάτι, μια μέρα μνήμης δεν αρκεί.

Όταν κάποιοι περιγράφουν τη δυναμική γυναίκα ως «αντράκι» (γιατί αν και δυναμική δεν θα γίνει ποτέ άνδρας).

Όταν κάποιοι άλλοι της προσδίδουν ως κολακεία ανδρικά γεννητικά όργανα για να τονίσουν την αξία της (διότι το δικό της αναπαραγωγικό σύστημα, προφανώς υπολείπεται)

Όταν ορισμένοι διατρανώνουν ότι το αρχαιότερο επάγγελμα είναι αυτό της πόρνης, παραβλέποντας το ελεύθερο επάγγελμα του… νταβατζή και για άλλους αποτελεί με υπερηφάνεια «εταιρική κοινωνική ευθύνη» το να ξεκολλήσουν οι γυναίκες από τον πάτο της εργασιακής τροφικής αλυσίδας, τότε μια Ημέρα Μνήμης δεν αρκεί…

Απαιτούνται πολλές ημέρες αντίδρασης και πάλης.

Σύμφωνα με μελέτες και αναλύσεις επιστημονικών συνεργατών των συνδικάτων, εθνικών και ευρωπαϊκών οργανισμών:

– Στην απασχόληση των γυναικών η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη χειρότερη θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ποσοστό 52,4%.

– Η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες με ποσοστά απασχόλησης των γυναικών χαμηλότερα του 60%.

– Οι απασχολούμενες στον ιδιωτικό τομέα είναι 1.101.668 και δεν υπερβαίνουν το 48% του συνόλου των εργαζομένων.

– Η διαφορά της ανεργίας των γυναικών στην χώρα μας, από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι 8,7 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή 3,5 φορές μεγαλύτερη.

-Τουλάχιστον το 60% των εγγεγραμμένων ανέργων είναι γυναίκες και μάλιστα αρκετές βρίσκονται εγκλωβισμένες σε κατάσταση μακροχρόνιας ανεργίας, η οποία καλύπτει το 50% του συνόλου των ανέργων.

Όμως και για τις εργαζόμενες, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη:

• Μισθολογικό χάσμα επικρατεί στην Ελλάδα μεταξύ ανδρών και γυναικών, με τη διαφορά των συνολικών αποδοχών μεταξύ των δύο φύλων να ανέρχεται σε 45,2% 
• Το 2022 στην Ελλάδα σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών για  αξιοπρεπή διαβίωση βρέθηκε το το 14,6% των γυναικών.
• Ο διακεκομμένος ή/και υποβαθμισμένος εργασιακός βίος, έχει αντίκτυπο και στις συντάξεις.
• Οι άνδρες συνταξιούχοι είναι 1.010.962 με συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη 1 δισ 200 εκατομμύρια ευρώ.
• Οι γυναίκες φθάνουν τις  903.000 με την συνολική δαπάνη για συντάξεις στα 848 εκατομμύρια ευρώ.
• Κατά την μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας της  8ης Μαρτίου 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, έως σήμερα μεσολάβησαν 167 χρόνια.

Η…τσατσάρα ξέμεινε από δόντια. Για πόσο θα το συζητάμε ακόμα;