Αρκετά βήματα πέρα από τα όρια των μνημονίων έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους η κυβέρνηση, μετατρέποντας τους σε εξουθενωμένο και αναλώσιμο υλικό.
Οι παράλογοι ισχυρισμοί κυβερνητικών στελεχών ότι τα εργασιακά μέτρα αποτελούν το απόσταγμα της ανησυχίας της κυβέρνησης για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ανήκουν -αυταπόδεικτα- στο κομμάτι της λαϊκής παράδοσης που περιλαμβάνει νεράιδες, δράκους, μονόκερους, φιλεργατικούς νεοφιλελεύθερους υπουργούς και άλλα μαγικά πλάσματα…
Συνδικαλιστές και εργατολόγοι, εντοπίζουν οκτώ σημεία βάσει των οποίων ανατρέπεται το μοντέλο της πενθήμερης εβδομαδιαίας και της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας, καθώς:
1. Από κανένα σημείο του σχετικού νόμου δεν προκύπτει ότι ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να μην ανταποκριθεί εάν τον καλέσει ο εργοδότης να εργαστεί 6η ημέρα.
2. Για τις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας με σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών δεν υπάρχει πρόβλεψη βάσει της οποίας η εργασία και έκτη ημέρα παρέχεται «κατ’ εξαίρεση».
3. Οι διατάξεις των σχετικών άρθρων 25 και 26 του ν. 5053/2023 είναι πολύ χειρότερες από το άρθρο 8 ν. 3845/2010, αφού έως τώρα η έκτη ημέρα εργασίας προϋπέθετε συμφωνία του εργαζομένου, ενώ πλέον θεσμοθετείται ως δικαίωμα του εργοδότη (διευθυντικό δικαίωμα).
4. Η τετραήμερη εργασία την οποία επικαλείται η κυβέρνηση ουδεμία σχέση έχει με το αντίστοιχο μέτρο που εφαρμόζεται σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη ή με την 35ωρη εβδομαδιαία εργασία που διεκδικούν τα συνδικάτα. Πρόκειται για δώρο προς τους εργοδότες στο πλαίσιο ης διευθέτησης του χρόνου εργασίας που, επίσης, οδηγεί στην κατάργηση του οκταώρου και προβλέπει 10ωρη εργασία για τέσσερις μέρες την εβδομάδα χωρίς αμοιβή για υπερωρία.
5. Η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, οδηγεί σε περισσότερη και φθηνότερη απασχόληση χωρίς να συμβάλλει στην μείωση της ανεργίας.
6. Δεν έχει διευκρινιστεί αν τελικά όσοι εργάζονται και έκτη μέρα θα απασχολούνται συνολικά 40 ή 48 ώρες την εβδομάδα.
7. Δεν έχει διευκρινιστεί αν θα προσμετράται η έκτη ημέρα απασχόλησης στην ασφάλιση των εργαζομένων, αφού για δεκαετίες λαμβάνονται υπόψη πέντε ημέρες ασφάλισης την εβδομάδα και είκοσι πέντε ημέρες κατ’ ανώτατο όριο τον μήνα (πλην ορισμένων εξαιρέσεων όπως π.χ. των ναυτικών και ΒΑΕ)
8. Παράλληλα, σύμφωνα με το άρθρο 27 του ν. 5053/2024 διευρύνθηκε κατά πολύ ο κύκλος των επιχειρήσεων που μπορούν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά την ημέρα της Κυριακής και τις αργίες, (με πρόσθετη προσαύξηση, πέραν του ημερομισθίου, ίση με 115%).
Κι όλα αυτά ενώ οι εργαζόμενοι στη χώρα μας αναδεικνύονται πρωταθλητές στις ώρες εργασίες πριν ακόμη εφαρμοστεί η εξαήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, σύμφωνα με την επίσημη έκθεση της αρμόδιας Ελεγκτικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης,
Τα διευρυμένο ωράρια εργασίας σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση των κλαδικών συμβάσεων, είχαν ως συνέπεια οι ετήσιες ώρες εργασίας να ανέλθουν στις 1.886 το 2022 με σταθερά αυξητική πορεία, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος δεν υπερέβαινε τις 1.571 ώρες. Δηλαδή, 315 ώρες λιγότερες.
Η αύξηση των ωρών εργασίας στην Ελλάδα, χωρίς ανάλογη ενίσχυση αποδοχών, η οποία λειτουργεί εν πολλοίς ως τροχοπέδη για την αντιμετώπιση της ανεργίας έχει παρατηρηθεί (με μικρές αποκλίσεις ανά έτος) ήδη από το 2015.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων είχε επισημάνει ότι «οι Έλληνες εργαζόμενοι ήταν στην κορυφή της λίστας όσον αφορά τις μέσες ώρες εργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (με 2.042 ώρες εργασίας ετησίως)» και «υπήρχε σημαντικό χάσμα μεταξύ των Ελλήνων εργαζομένων και των ομολόγων τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (που κυμαινόταν μεταξύ 1.371 ωρών εργασίας για τους Γερμανούς εργάτες έως 1.541 ωρών ετησίως για τους Βέλγους εργάτες)».
Πού οδηγεί η επιμήκυνση του χρόνου εργασίας τους πτωχούς πλην σκληρά εργαζόμενους Έλληνες;
Στην καλύτερη περίπτωση, στη… φιλόξενη αγκαλιά της σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης.
Στη χειρότερη περίπτωση;
Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος φέτος τουλάχιστον 61 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα, ενώ πέρυσι τα θύματα ανήλθαν σε 189.
