Την αποχώρησή της από την ενεργό δράση, σε ηλικία μόλις 26 ετών, γνωστοποίησε η πολίστρια Νικόλ Ελευθεριάδου, με ανάρτησή της στο Instagram. Η διεθνής πολίστρια κάνει λόγο για μία «απολύτως συνειδητή» απόφαση και εκφράζει τις ευχαριστίες της στον πρόεδρο του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Μιχάλη Κουντούρη, τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε, τις συμπαίκτριές της και τους φιλάθλους της ομάδας.
«Δεν κλαίω επειδή τελείωσε. Χαμογελάω επειδή συνέβη», υπογραμμίζει η Ελευθεριάδου, που κάνει μία αναδρομή στην 9ετή πορεία της με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν κάνει καμία απολύτως αναφορά στην εθνική ομάδα, την οποία υπηρέτησε επί σειρά ετών, μέχρι και τους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.
Η Νικόλ Ελευθεριάδου ξεκίνησε την καριέρα της από τη Γλυφάδα και μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό το 2015. Με την ομάδα του Πειραιά κατέκτησε εννέα πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα Ελλάδας, δύο Champions League και τρία Σούπερ Καπ Ευρώπης. Με την εθνική γυναικών, συμμετείχε σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα (μεγαλύτερη διάκριση η τέταρτη θέση, φέτος στην Ντόχα) και σε τρία Ευρωπαϊκά, κατακτώντας ένα ασημένιο (2018) και ένα χάλκινο (2024) μετάλλιο, ενώ πανηγύρισε την πρώτη θέση στο Europa Cup του 2018. Επιπλέον, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στις κατηγορίες νεανίδων και νέων γυναικών, το 2013 και το 2014 αντίστοιχα, ήταν φιναλίστ στο Παγκόσμιο νέων γυναικών του 2017 και τρίτη στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του 2015 (μετείχαν εθνικές ομάδες νεανίδων) και στο Ευρωπαϊκό νέων γυναικών του 2016.
Η ανάρτηση της Νικόλ Ελευθεριάδου:
Κάποιες φορές οι λέξεις δεν αρκούν για να αποδώσουν μια ιστορία στην ολότητά της κι εγώ νιώθω πως ό,τι και να γράψω παρακάτω είναι αδύνατον να αντικατοπτρίσει όσα έζησα μαζί σας αυτά τα εννιά υπέροχα χρόνια.
Θυμάμαι σαν σήμερα, την ημέρα που υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Είχα μεγάλο άγχος κι άλλη τόση προσμονή για το νέο μου ξεκίνημα, όμως πώς να φανταζόμουν, ότι ήταν απλά η αρχή για ενα τόσο μεγάλο και όμορφο κεφάλαιο της ζωής μου.
Πώς θα μπορούσα να φανταστώ ότι ο τεράστιος αυτός σύλλογος – συνώνυμο του πάθους για τη νίκη και ακούραστος κυνηγός κορυφών, δεν θα μου χάριζε μόνο απίστευτες επιτυχίες, αλλά θα με διαμόρφωνε και ως άνθρωπο. Ότι θα με μάθαινε να διεκδικώ, να μην φοβάμαι και να μην θεωρώ τίποτα ακατόρθωτο.
Τώρα που ήρθε η ώρα να κλείσει ο κύκλος της αθλητικής μου καριέρας, δεν τολμώ να φανταστώ πιο ιδανικό φινάλε. Έχοντας κατακτήσει τα πάντα με τον Ολυμπιακό και κυρίως το δικαίωμα να τον θεωρώ παντοτινή μου οικογένεια.
Η απόφαση να ‘κρεμάσω’ το σκουφάκι μου είναι απολύτως συνειδητή και με βρίσκει πιο γεμάτη και πιο πλήρη από ποτέ. Γι’ αυτό και δεν κλαίω επειδή τελείωσε. Χαμογελάω επειδή συνέβη…
Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Πρόεδρο του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, τον κ. Μιχάλη Κουντούρη, για την πίστη του στο πρόσωπό μου, αλλά και για την άριστη συνεργασία μας. Ευχαριστώ πολύ όλους τους προπονητές μου, τους βοηθούς προπονητών, την team manager και τον φυσιοθεραπευτή μας καθ’ όλη την διάρκεια των χρόνων αυτών. Όλοι τους με βοήθησαν να φτάσω εκεί που ονειρευόμουν.
Το πιο μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, ανήκει στις συμπαίκτριές μου. Μαζί δημιουργήσαμε αναμνήσεις ζωής και πανηγυρίσαμε κάθε τίτλο σε Ελλάδα και Ευρώπη! Είναι τρομερό το τι μπορεί να συμβεί όταν δέσει μια ομάδα.
Τέλος, θα ήθελα εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον κόσμο του Ολυμπιακού, από τον οποίο έχω εισπράξει τόση αγάπη. Ήσασταν πάντα εκεί κι έχετε όλοι μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ευχαριστώ Ολυμπιακέ!
